۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ضرورة وجود الحكومة أو ولاية الفقهاء في عصر الغيبة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۰۱
، ۲۱ مهٔ ۲۰۲۰جایگزینی متن - 'فيزيك' به 'فیزیک'
جز (جایگزینی متن - 'مى شود' به 'میشود') |
جز (جایگزینی متن - 'فيزيك' به 'فیزیک') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
وى همچنين آياتى از قرآن كريم در مورد انتقال ولايت از جانب پيامبران به برخى از اوصيا در زمان غيبت آنان مانند تفويض ولايت و حكومت از جانب موسى(ع) بههارون(ع) را مورد تفسير قرار داده و نصب امام در ميان جامعه و لو به مدت كوتاه را نيز جزء سيره پيامبران دانسته است. | وى همچنين آياتى از قرآن كريم در مورد انتقال ولايت از جانب پيامبران به برخى از اوصيا در زمان غيبت آنان مانند تفويض ولايت و حكومت از جانب موسى(ع) بههارون(ع) را مورد تفسير قرار داده و نصب امام در ميان جامعه و لو به مدت كوتاه را نيز جزء سيره پيامبران دانسته است. | ||
از باب قاعده لطف به اين نتيجه مىرسد كه نبايد جامعه اسلامى در هيچ زمانى معطل حضور | از باب قاعده لطف به اين نتيجه مىرسد كه نبايد جامعه اسلامى در هيچ زمانى معطل حضور فیزیکى امام باشد و احكام و زندگى دينى تعطيل گردد. بنا بر اين بايد در عصر غيبت تحت امر افرادى كه شبيهترين شخص به معصوم(ع) هستند قرار گرفته و در امور دينى و اجتماعى خود از آنها تبعيت نمايند. | ||
از منظر نگارنده، مردم در تبعيت از فقها هنگام غيبت معذورند حتى اگر آنان در مورد حكم واقعى اشتباه كنند و فتاواى درستى در امر حكومت ندهند. | از منظر نگارنده، مردم در تبعيت از فقها هنگام غيبت معذورند حتى اگر آنان در مورد حكم واقعى اشتباه كنند و فتاواى درستى در امر حكومت ندهند. | ||