۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'یک' به 'یک'
جز (جایگزینی متن - 'ع‌ا' به 'ع‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'یک' به 'یک') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
می‌توان ادعا کرد که خواجو یکی از شاعران بزرگ عرصهی ادب در قرن هشتم بوده که با سرودن اشعار و بهخصوص غزلیات آکنده از شور و حال، جایگاه خاصی در ادبیات ایرانزمین دارا می‌باشد؛ ولی با کمال تأسف باید اذعان نمود جایگاه این شاعر در حد استحقاق و شایستگی وی مورد توجه قرار نگرفته، بلکه تا حدودی هم غریب واقع شده است؛ شاعری که حتی سلطان غزل، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|خواجه شیراز]] به الهام گرفتن از او اعتراف دارد و شاید سخنی بهتر از این جهت ختم کلام نباشد که بداقبالی شاعر از آنجاست که در برهه‌ای از زمان قرار گرفته که [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] عاشق و شیرین در پیش آن و حافظ رند در پس آن واقع شده‌اند؛ زیرا در عرصه غزل، ظهور و یکه‌تازی [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] شیرین‌کلام، طومار دیوان غزلسرایان را در هم نوردیده و بازار آنان را بی‌رونق نمود<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/69505/171 ر.ک: رجبی، ایوب؛ عزتی‌فر، سیمین، ص171]</ref>. | می‌توان ادعا کرد که خواجو یکی از شاعران بزرگ عرصهی ادب در قرن هشتم بوده که با سرودن اشعار و بهخصوص غزلیات آکنده از شور و حال، جایگاه خاصی در ادبیات ایرانزمین دارا می‌باشد؛ ولی با کمال تأسف باید اذعان نمود جایگاه این شاعر در حد استحقاق و شایستگی وی مورد توجه قرار نگرفته، بلکه تا حدودی هم غریب واقع شده است؛ شاعری که حتی سلطان غزل، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|خواجه شیراز]] به الهام گرفتن از او اعتراف دارد و شاید سخنی بهتر از این جهت ختم کلام نباشد که بداقبالی شاعر از آنجاست که در برهه‌ای از زمان قرار گرفته که [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] عاشق و شیرین در پیش آن و حافظ رند در پس آن واقع شده‌اند؛ زیرا در عرصه غزل، ظهور و یکه‌تازی [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] شیرین‌کلام، طومار دیوان غزلسرایان را در هم نوردیده و بازار آنان را بی‌رونق نمود<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/69505/171 ر.ک: رجبی، ایوب؛ عزتی‌فر، سیمین، ص171]</ref>. | ||
از شگردهای هنری و خیالی مورد استفاده شاعر که موجب خلق تصاویر زیبا در اشعار وی شده است، «استعاره» می‌باشد. شاعر از این شیوه دوشادوش و همپای تشبیه استفاده نموده است. استعاره‌های زیبای بهکارگرفتهشده توسط شاعر، یادآور استعاره‌های خواجه شیراز می‌باشد؛ | از شگردهای هنری و خیالی مورد استفاده شاعر که موجب خلق تصاویر زیبا در اشعار وی شده است، «استعاره» می‌باشد. شاعر از این شیوه دوشادوش و همپای تشبیه استفاده نموده است. استعاره‌های زیبای بهکارگرفتهشده توسط شاعر، یادآور استعاره‌های خواجه شیراز می‌باشد؛ به‌طوری‌که اگر نام شاعر ذکر نگردد، شاید بسیاری، از تشخیص ابیات [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]] از ابیات [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] ناتوان باشند. استعاره در شعر خواجو از بسامد بالایی برخوردار است؛ هرچند که استعارات به‌کاررفته نیز در شعر شاعران پیشین و همعصر او فراوان یافت می‌شود، ولی شاعر از پس این شیوه نیز موفق برآمده و تصاویر خیالی و ادبی زیبایی را آفریده است. استعاره‌های زیبای [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجو]] حاصل تراوش ذهن خود اوست. بیشتر استعاره‌های مورد استفاده در شعر شاعر، از نوع مکنیه و تخییلیه بوده و انواع دیگر در درجه دوم اهمیت قرار گرفته‌اند و بعضی استعاره‌ها نیز از جنس عنادیه در شعر شاعر به‌کار گرفته نشده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/69505/171 ر.ک: همان]</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
در این لغتنامه گاه ترجمه بخشی از آیه و جایگاه آن در قرآن کریم، گاه معرفی یک شخصیت و گاه یک داستان عاشقانه، مانند ویس و رامین معرفی شده است<ref>ر.ک: متن کتاب،[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8043/1/436 ص 436]، [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8043/1/444 ص444] و [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8043/1/448 448]</ref>. | در این لغتنامه گاه ترجمه بخشی از آیه و جایگاه آن در قرآن کریم، گاه معرفی یک شخصیت و گاه یک داستان عاشقانه، مانند ویس و رامین معرفی شده است<ref>ر.ک: متن کتاب،[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8043/1/436 ص 436]، [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8043/1/444 ص444] و [https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/8043/1/448 448]</ref>. | ||
دیوان | دیوان خواجوی‌کرمانی که شامل قصاید، غزلیات، قطعات، ترکیبات، ترجیعات، مسمطها و رباعیات اوست، با مقدمه‌ای در 85 صفحه به اهتمام احمد سهیلی‌خوانساری در سال ۱۳۳۶ش، تصحیح شده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/954/48 ر.ک: رادفر، ابوالقاسم، ص48]</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||