۶٬۲۹۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یآ' به 'یآ') |
جز (+ رده) |
||
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[عاملی، جعفرمرتضی]](نویسنده) | [[عاملی، جعفرمرتضی]](نویسنده) | ||
| زبان = | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 212/5 /ع2ط4 | | کد کنگره =BP 212/5 /ع2ط4 | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =15698 | ||
| کتابخوان همراه نور =15698 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
خط ۳۶: | خط ۳۷: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
دو طرف گفتگو، مقدمهای مختصر بر کتاب نوشتهاند و اندکی درباره آن توضیح دادهاند. از مقدمه [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه جعفر مرتضی عاملی]] برمیآید که گفتگوی میان ایشان و آن عالم، در محرم 1431ق (دو ماه پیش از نگارش مقدمه مؤلف) آغاز شده است. عبارات اولین نامهای که به دست [[عاملی، جعفرمرتضی|جعفر مرتضی عاملی]] میرسد، تند است، ولی او مینویسد: «این عبارات من را نیازرد؛ زیرا فهمیدم او در ابراز احساساتش صادق است و تمام وجودش را وقف چیزی کرده که به نظرش درست و صادق میرسیده است؛ از نظر من، این عبارات | دو طرف گفتگو، مقدمهای مختصر بر کتاب نوشتهاند و اندکی درباره آن توضیح دادهاند. از مقدمه [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه جعفر مرتضی عاملی]] برمیآید که گفتگوی میان ایشان و آن عالم، در محرم 1431ق (دو ماه پیش از نگارش مقدمه مؤلف) آغاز شده است. عبارات اولین نامهای که به دست [[عاملی، جعفرمرتضی|جعفر مرتضی عاملی]] میرسد، تند است، ولی او مینویسد: «این عبارات من را نیازرد؛ زیرا فهمیدم او در ابراز احساساتش صادق است و تمام وجودش را وقف چیزی کرده که به نظرش درست و صادق میرسیده است؛ از نظر من، این عبارات نشاندهنده خلوص و صداقت و تعهد در گفتار به معتقداتش بود»<ref>ر.ک: مقدمه اول کتاب، ص5</ref>. | ||
بههرحال آن شخص در اولین مراسله، سه نامه برای علامه مینویسد که اولین مورد مربوط است به ماجراهایی که بر حضرت زهرا(س) گذشت، دومی، مناقشه در دلیل امامت و عصمت است و در سومی، که نوشته شخص دیگری بوده [ولی بهوسیله این فرد به دست [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه جعفر مرتضی]] میرسد]، نویسنده مدعی رد مطالب کتاب «مراسم عاشورا»ی او شده است. [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه]] به این سه نامه پاسخ میدهد و نگارش نامهها میان ایشان ادامه مییابد. دست آخر، آن عالم از [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه عاملی]] میخواهد که این مطالب را به همان صورتی که میانشان نوشته شده، نشر دهد تا عموم بتوانند از آن بهره ببرند<ref>ر.ک: همان، ص6</ref>. | |||
طرف دوم نامهها هم در مقدمهاش از لحن بدش در نامههای ابتدایی سخن گفته و بابت این امر از [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه سید جعفر مرتضی عاملی]]، عذرخواهی میکند. او از شخصی در اینترنت سخن میگوید که وقتی مقالات افتراآمیز نویسنده به دست وی میرسد، آنها را مورد اعتراض قرار میدهد و همو باعث آشنایی نویسنده به جایگاه [[عاملی، جعفرمرتضی|سید جعفر مرتضی]]، میشود. | طرف دوم نامهها هم در مقدمهاش از لحن بدش در نامههای ابتدایی سخن گفته و بابت این امر از [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه سید جعفر مرتضی عاملی]]، عذرخواهی میکند. او از شخصی در اینترنت سخن میگوید که وقتی مقالات افتراآمیز نویسنده به دست وی میرسد، آنها را مورد اعتراض قرار میدهد و همو باعث آشنایی نویسنده به جایگاه [[عاملی، جعفرمرتضی|سید جعفر مرتضی]]، میشود. | ||
خط ۴۴: | خط ۴۵: | ||
همچنین از پاسخهای ایشان در نامههای اولیهاش با این عبارات یاد میکند: «فما كان من هذا العالم الكبير إلا أن تلقفها مني بكل رحب و سعة و بكل أخلاق حميدة، ذكرتنا بأخلاق النبي الكريم محمد(ص)... الذي رد الإساءة، بالتحية و الجهل، بالعلم و الشبهات، بالدليل؛ حتى وصلت إلى بر النجاة و الطريق القويم و هداني اللّه إلى الصراط المستقيم...»<ref>ر.ک: مقدمه دوم، ص7-8</ref>؛ یعنی این عالم بزرگ با نحوه برخوردش، اخلاق پیامبر(ص) را به من یادآور شد که بدی را با تحیّت، جهل را با علم و شبهات را با دلیل پاسخ میدادند، تا من راه نجات و مستقیم را یافتم. | همچنین از پاسخهای ایشان در نامههای اولیهاش با این عبارات یاد میکند: «فما كان من هذا العالم الكبير إلا أن تلقفها مني بكل رحب و سعة و بكل أخلاق حميدة، ذكرتنا بأخلاق النبي الكريم محمد(ص)... الذي رد الإساءة، بالتحية و الجهل، بالعلم و الشبهات، بالدليل؛ حتى وصلت إلى بر النجاة و الطريق القويم و هداني اللّه إلى الصراط المستقيم...»<ref>ر.ک: مقدمه دوم، ص7-8</ref>؛ یعنی این عالم بزرگ با نحوه برخوردش، اخلاق پیامبر(ص) را به من یادآور شد که بدی را با تحیّت، جهل را با علم و شبهات را با دلیل پاسخ میدادند، تا من راه نجات و مستقیم را یافتم. | ||
مباحث این کتاب حول محور امامت دور | مباحث این کتاب حول محور امامت دور میزند؛ اکثر مطالب آن درباره حضرت علی(ع) است و نامههایی درباره حضرت فاطمه(س)، امام زمان(عج) و... نیز در آن هست. | ||
در نامه هفتم، آن شخص، با عنوان «عرفت الحقيقة»، به حقانیت مذهب تشیع اقرار و اعتراف میکند و سید جعفر مرتضی، با عنوان «أنت حر في الدنيا و سعيد في الآخرة»، نامه وی را پاسخ میدهد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص181-186</ref>. | در نامه هفتم، آن شخص، با عنوان «عرفت الحقيقة»، به حقانیت مذهب تشیع اقرار و اعتراف میکند و سید جعفر مرتضی، با عنوان «أنت حر في الدنيا و سعيد في الآخرة»، نامه وی را پاسخ میدهد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص181-186</ref>. | ||
خط ۵۰: | خط ۵۱: | ||
متن نامه هشتم درباره عبدالله بن سبأ است و افترایی که به شیعه زده میشود مبنی بر اینکه مؤسس مذهب تشیع عبدالله بن سبأ است. نویسنده نامه در این نامه درباره این مبحث از [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه جعفر مرتضی]]، یاری میطلبد<ref>ر.ک: همان، ص187-188</ref>. | متن نامه هشتم درباره عبدالله بن سبأ است و افترایی که به شیعه زده میشود مبنی بر اینکه مؤسس مذهب تشیع عبدالله بن سبأ است. نویسنده نامه در این نامه درباره این مبحث از [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه جعفر مرتضی]]، یاری میطلبد<ref>ر.ک: همان، ص187-188</ref>. | ||
[[عاملی، جعفرمرتضی|علامه]] در پاسخ به این نامه، پس از بیان مقدماتی درباره امانت بودن حق نزد علما و بری بودن آن، از انتساب به شیعه یا سنی، به توضیحی درباره ابن سبأ پرداخته و نظر [[عسکری، مرتضی|علامه عسکری]] را درباره وی بیان میدارد. او مینویسد: خواه عبدالله بن سبأ حقیقت خارجی داشته باشد یا شخصیتی ساختگی و جعلی باشد (همان طور که علامه عسکری در کتاب «عبدالله بن سبأ و أساطير أخری» به آن پرداخته) برای شیعه اهمیتی ندارد؛ چراکه شیعیان برای اثبات عقایدشان به ادلهای از کتاب و سنت و احکام صریح عقل و تاریخ قطعی و دیگر وسایل اثباتی که عقلای بشر بر آنها تکیه میکنند، استدلال مینمایند. پس برای سنجش صحت یا فساد این عقاید باید آنها را به سنجه عقل و نقل سپرد که اگر از لحاظ ادله عقلی و نقلی دلیلی برای چنین اعتقادی وجود نداشت، باید ترک این مذهب را گفت. پس صِرف تهمت و افترا باعث اثبات یک عقیده نمیگردد و تنها دستاوردش افتراق، حقد و کینه است... برادر عزیزم [[عسکری، مرتضی|علامه عسکری]]، در دو جلد اثبات کرده که عبدالله بن سبأ، افسانهای بیش نیست؛ البته من، با ایشان در این زمینه موافق نیستم و معتقدم شخصی به این نام وجود داشته است؛ لکن گویا نقشی که سیف بن عمر به ابن سبأ داده و کثرت بدعتها و | [[عاملی، جعفرمرتضی|علامه]] در پاسخ به این نامه، پس از بیان مقدماتی درباره امانت بودن حق نزد علما و بری بودن آن، از انتساب به شیعه یا سنی، به توضیحی درباره ابن سبأ پرداخته و نظر [[عسکری، مرتضی|علامه عسکری]] را درباره وی بیان میدارد. او مینویسد: خواه عبدالله بن سبأ حقیقت خارجی داشته باشد یا شخصیتی ساختگی و جعلی باشد (همان طور که علامه عسکری در کتاب «عبدالله بن سبأ و أساطير أخری» به آن پرداخته) برای شیعه اهمیتی ندارد؛ چراکه شیعیان برای اثبات عقایدشان به ادلهای از کتاب و سنت و احکام صریح عقل و تاریخ قطعی و دیگر وسایل اثباتی که عقلای بشر بر آنها تکیه میکنند، استدلال مینمایند. پس برای سنجش صحت یا فساد این عقاید باید آنها را به سنجه عقل و نقل سپرد که اگر از لحاظ ادله عقلی و نقلی دلیلی برای چنین اعتقادی وجود نداشت، باید ترک این مذهب را گفت. پس صِرف تهمت و افترا باعث اثبات یک عقیده نمیگردد و تنها دستاوردش افتراق، حقد و کینه است... برادر عزیزم [[عسکری، مرتضی|علامه عسکری]]، در دو جلد اثبات کرده که عبدالله بن سبأ، افسانهای بیش نیست؛ البته من، با ایشان در این زمینه موافق نیستم و معتقدم شخصی به این نام وجود داشته است؛ لکن گویا نقشی که سیف بن عمر به ابن سبأ داده و کثرت بدعتها و اسطورهسازیهای وی درباره این شخصیت، باعث شده که [[عسکری، مرتضی|علامه عسکری]] در اصل وجود چنین شخصی تشکیک کند و من در عین مخالفتم در این نظر با ایشان، در این مطلب با وی موافقم که در آشکارسازی جعلیات و دروغهای سیف بن عمر دروغگوی خیانتکار، بسیار موفق بوده است و این خدمتی بزرگ به حق و حقیقت است... برادر عزیزم برای اطلاع از این اختلاف، اشکالاتم بر گفتار [[عسکری، مرتضی|علامه عسکری]] را که در جلد بیست و هفتم الصحيح من سيرة الإمام علي(ع)، آوردهام، برای شما ارسال خواهم کرد تا بدانید در مکتب اهلبیت(ع) درهای بحث علمی بر روی همگان گشوده و مناقشه در هر موضوعی با هر عالمی طبق معیارهای صحیح، مجاز است<ref>ر.ک: همان، ص189-192</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
فهرست مطالب در انتهای اثر آمده است. کتاب به همان صورت نامهها ذکر شده؛ فقط نویسنده، به جهت فایده و توضیح بیشتر مطلب، برخی عناوین توضیحی را به تعدادی از فقرات وارده در نامههای خودش به عالم سنی، افزوده و برخی فقرات را توضیح بیشتری داده و البته فقرات افزوده را میان [] قرار داده است<ref>ر.ک: کتاب، ص10</ref>. | فهرست مطالب در انتهای اثر آمده است. کتاب به همان صورت نامهها ذکر شده؛ فقط نویسنده، به جهت فایده و توضیح بیشتر مطلب، برخی عناوین توضیحی را به تعدادی از فقرات وارده در نامههای خودش به عالم سنی، افزوده و برخی فقرات را توضیح بیشتری داده و البته فقرات افزوده را میان [] قرار داده است<ref>ر.ک: کتاب، ص10</ref>. | ||
ارجاعات در | ارجاعات در پاورقیها ذکر شده است. در انتهای کتاب، پس از فهرست مطالب، لیست هفتاد اثر چاپشده از همین نویسنده ارائه شده است<ref>ر.ک: همان، ص333-336</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== | ||
{{وابستهها}} | |||
[[حوارات علمية بين العلمين]] | |||
[[الشيعة نص الحوار مع المستشرق كوربان]] | |||
[[مناظرات عقائدية بين الشيعة و أهل السنة]] | |||
[[مناظرات فخرالدين الرازي في بلاد ماوراء النهر]] | |||
[[مناظرهها]] | |||
خط ۷۷: | خط ۸۸: | ||
[[رده:آثار کلامی امامیه اثناعشریه (ردیهها، دفاعیهها)]] | [[رده:آثار کلامی امامیه اثناعشریه (ردیهها، دفاعیهها)]] | ||
[[رده:امامت]] | |||
[[رده: | [[رده:امام علی(ع)]] | ||
[[رده: |
ویرایش