۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هه' به 'هه') |
جز (جایگزینی متن - 'ین' به 'ین') |
||
خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
از دیگر اعتقادات ایشان، رؤیت خداوند برای اهل بهشت است. یکی از ادله این اعتقاد به قول شارح، چنین است: خداوند موجود است و رؤیت موجود نیز محال نیست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/126 ر.ک: همان، ص126]</ref>. | از دیگر اعتقادات ایشان، رؤیت خداوند برای اهل بهشت است. یکی از ادله این اعتقاد به قول شارح، چنین است: خداوند موجود است و رؤیت موجود نیز محال نیست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/126 ر.ک: همان، ص126]</ref>. | ||
ایشان گاه در مسائل فروع دین نیز اعتقاد خود را بیان میکند و میگوید: مسح بر روی خفین برای مقیم یک روز و یک شب و برای مسافر سه روز و سه شب واجب است. شارح | ایشان گاه در مسائل فروع دین نیز اعتقاد خود را بیان میکند و میگوید: مسح بر روی خفین برای مقیم یک روز و یک شب و برای مسافر سه روز و سه شب واجب است. شارح مینویسد: مقصود این است که اعتقاد به جواز آن واجب میباشد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/116 ر.ک: همان، ص116]</ref>. | ||
در پایان، شارح مطالبی چند در باب بهشت<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/129 ر.ک: همان، ص129]</ref> و جهنم<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/131 ر.ک: همان، ص131]</ref> جهت تشویق یا ترساندن انسانها به نگارش درآورده است، سپس چند فایده را در باب قدرت خداوند متعال، متذکر میشود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/133 ر.ک: همان، ص133]</ref>. | در پایان، شارح مطالبی چند در باب بهشت<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/129 ر.ک: همان، ص129]</ref> و جهنم<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/131 ر.ک: همان، ص131]</ref> جهت تشویق یا ترساندن انسانها به نگارش درآورده است، سپس چند فایده را در باب قدرت خداوند متعال، متذکر میشود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/133 ر.ک: همان، ص133]</ref>. | ||
خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
این کتاب، توسط [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری]] (260-324ق)، در موضوع عقاید نوشته شده است. | این کتاب، توسط [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری]] (260-324ق)، در موضوع عقاید نوشته شده است. | ||
[[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] در این اثر، مجموعه عقاید خویش را عرضه میکند و نسبت به آراء و عقاید برخی از مذاهب فکری مخالف خویش واکنش نشان داده و آنها را رد | [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] در این اثر، مجموعه عقاید خویش را عرضه میکند و نسبت به آراء و عقاید برخی از مذاهب فکری مخالف خویش واکنش نشان داده و آنها را رد مینماید. | ||
ایشان این اثر را در مخالفت با عقاید معتزله، قدریه، جهمیه، حروریه، رافضه و مرجئه نوشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/144 ر.ک: همان، ص144]</ref>. در این اثر مطالبی درباره رؤیت خداوند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/150 ر.ک: همان، ص150]</ref>، قرآن کلام خداست و مخلوق نیست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/163 ر.ک: همان، ص163]</ref>، عرش و استوای خداوند بر آن<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/183 ر.ک: همان، ص183]</ref>، اعضای خداوند همچون چشم، دست و...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/189 ر.ک: همان، ص189]</ref>، رد عقاید جهمیه درباره علم، قدرت و صفات خداوند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/196 ر.ک: همان، ص196]</ref>، اراده خداوند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/203 ر.ک: همان، ص203]</ref> و... تبیین شده است. | ایشان این اثر را در مخالفت با عقاید معتزله، قدریه، جهمیه، حروریه، رافضه و مرجئه نوشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/144 ر.ک: همان، ص144]</ref>. در این اثر مطالبی درباره رؤیت خداوند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/150 ر.ک: همان، ص150]</ref>، قرآن کلام خداست و مخلوق نیست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/163 ر.ک: همان، ص163]</ref>، عرش و استوای خداوند بر آن<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/183 ر.ک: همان، ص183]</ref>، اعضای خداوند همچون چشم، دست و...<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/189 ر.ک: همان، ص189]</ref>، رد عقاید جهمیه درباره علم، قدرت و صفات خداوند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/196 ر.ک: همان، ص196]</ref>، اراده خداوند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/203 ر.ک: همان، ص203]</ref> و... تبیین شده است. | ||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
===الملحق الأول و الثاني للإبانة=== | ===الملحق الأول و الثاني للإبانة=== | ||
محمد عنایت علی حیدرآبادی، بر «كتاب الإبانة عن أصول الديانة»، تألیف [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری]] (260-324) دو ملحق درباره مخلوق نبودن قرآن نوشته است. او در ابتدای ملحق اول | محمد عنایت علی حیدرآبادی، بر «كتاب الإبانة عن أصول الديانة»، تألیف [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن علی بن اسماعیل اشعری]] (260-324) دو ملحق درباره مخلوق نبودن قرآن نوشته است. او در ابتدای ملحق اول مینویسد که با رجوع به ابتدای کتاب ابانه اشعری میبینیم ایشان در جواب اهل انحراف و بدعت میگوید: شما همچون مشرکین هستید که معتقد به خلقت قرآن هستید و در قرآن به آن اشاره شده: '''إن هذا إلا قول البشر''' (مدثر: 25). سپس میگوید: در واقع این قول اشعری در نهایت بدگویی و مذمت معتقدین به مخلوق بودن قرآن است. محمد عنایت علی معتقد است که اشعری در ادامه به مخلوق نبودن قرآن اقرار و گمراهی معتقدین به مخلوق بودن قرآن را ثابت میکند و میگوید: اشعری کتابش را بهصورت بابباب ذکر میکند و هر باب را در ادامه باب قبلیاش میآورد. اشعری روایاتی در لابهلای مطالب کتابش بیان میکند و نسبت به راویان آنها سکوت اختیار میکند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/250 ر.ک: همان، ص250]</ref><ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29088/1/251 ر.ک: همان، 251]</ref> | ||
نویسنده کتاب، محمد عنایت علی حیدرآبادی، با تأیید مطالب کتاب ابانه اشعری، درباره مخلوق نبودن قرآن، مطالبی را از بزرگان اهل سنت نقل نموده و عقیده و آراء آنان را شرح داده و گاه روایات مخالف را از لحاظ سند و دلالت بررسی و نقد نموده است. | نویسنده کتاب، محمد عنایت علی حیدرآبادی، با تأیید مطالب کتاب ابانه اشعری، درباره مخلوق نبودن قرآن، مطالبی را از بزرگان اهل سنت نقل نموده و عقیده و آراء آنان را شرح داده و گاه روایات مخالف را از لحاظ سند و دلالت بررسی و نقد نموده است. |
ویرایش