كتاب فضال الأعمال: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ب‎ه' به 'ب‌ه'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
جز (جایگزینی متن - 'ب‎ه' به 'ب‌ه')
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}  
}}  


'''كتاب فضائل الأعمال'''، اثر [[ضیاءالدین مقدسی، محمد بن عبدالواحد|ضیاءالدین محمد بن عبدالواحد مقدسی]] (569-634 ه‍)، کتابی است یک جلدی به زبان عربی با موضوع روایات اسلامی که به تحقیق [[هرماش، غسان عيسي محمد|غسّان عیسی محمد هرماس]] رسیده است. نویسنده این کتاب، به ترتیب مرسوم فقها در کتاب‎های فقهی، به ذکر روایات در فضایل کارهای متفاوت پرداخته است. او غالباً ً در موارد احادیث، حکمی صادر نمی‎کند و تنها به ذکر آن‎ها بسنده کرده است. از ویژگی‎های نویسنده در این کتاب و بسیاری از نویسندگان و علمای اهل سنت، اعتمادش به هر روایتی است که از صحیحین نقل شده باشد.
'''كتاب فضائل الأعمال'''، اثر [[ضیاءالدین مقدسی، محمد بن عبدالواحد|ضیاءالدین محمد بن عبدالواحد مقدسی]] (569-634 ه‍)، کتابی است یک جلدی به زبان عربی با موضوع روایات اسلامی که به تحقیق [[هرماش، غسان عيسي محمد|غسّان عیسی محمد هرماس]] رسیده است. نویسنده این کتاب، به ترتیب مرسوم فقها در کتاب‌های فقهی، به ذکر روایات در فضایل کارهای متفاوت پرداخته است. او غالباً ً در موارد احادیث، حکمی صادر نمی‎کند و تنها به ذکر آن‎ها بسنده کرده است. از ویژگی‎های نویسنده در این کتاب و بسیاری از نویسندگان و علمای اهل سنت، اعتمادش به هر روایتی است که از صحیحین نقل شده باشد.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۶: خط ۳۶:
این کتاب حاوی 778 حدیث است و نویسنده آن صرفاً به ذکر احادیث پرداخته است و به‎جز مقدمه کوتاهی که مؤلف بر کتاب نوشته، تعلیقاتی را در بر ندارد، همان‎طور که از اشعار و شروح هم در آن خبری نیست. نویسنده پس از نوشتن مقدمه کتاب، با ایراد احادیث متعلق به طهارت، بحث را آغاز می‎کند و از فضیلت وضو می‎گوید. او در این مبحث بر شیوه فقها و بسیاری از محدثینی که کتابشان را با طهارت آغاز کرده‌اند سیر می‎کند. وی سپس بحث اذان و متعلقات آن مانند دعا را بیان می‌دارد، سپس نماز و تعقیبات آن را، و در بخش ذکر ادعیه و فضل اذکار پس از نماز، به‎تفصیل روایاتی دراین‎باره می‎آورد. او سپس به کتاب جنائز و مباحث تحت آن می‌پردازد، سپس روزه و زکات و سپس به بحث فضیلت نیکی به پدر و مادر و خاله و صله ارحام می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص76-77</ref>
این کتاب حاوی 778 حدیث است و نویسنده آن صرفاً به ذکر احادیث پرداخته است و به‎جز مقدمه کوتاهی که مؤلف بر کتاب نوشته، تعلیقاتی را در بر ندارد، همان‎طور که از اشعار و شروح هم در آن خبری نیست. نویسنده پس از نوشتن مقدمه کتاب، با ایراد احادیث متعلق به طهارت، بحث را آغاز می‎کند و از فضیلت وضو می‎گوید. او در این مبحث بر شیوه فقها و بسیاری از محدثینی که کتابشان را با طهارت آغاز کرده‌اند سیر می‎کند. وی سپس بحث اذان و متعلقات آن مانند دعا را بیان می‌دارد، سپس نماز و تعقیبات آن را، و در بخش ذکر ادعیه و فضل اذکار پس از نماز، به‎تفصیل روایاتی دراین‎باره می‎آورد. او سپس به کتاب جنائز و مباحث تحت آن می‌پردازد، سپس روزه و زکات و سپس به بحث فضیلت نیکی به پدر و مادر و خاله و صله ارحام می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص76-77</ref>


او سپس به کتاب حج و جهاد و نکاح و بیع و قضا و فضائل قرآن و علم می‌پردازد. سپس باز به مبحث دعا بازمی‎گردد و در ذکر فضایل دعا بسیار سخن می‎گوید و از دعا و ذکر و توبه می‎گوید. او در ذیل ذکر، فضائلی را بیان می‎کند که در باب ادب می‎گنجند؛ برخی از مباحث مربوط به این مسئله بیان فضل سلام و مصافحه و دیدار برادران دینی و... است. خاتمه کتاب، خاتمه لطیفی است که با طبع مباحث چنین کتاب‎هایی سازگاری کامل دارد؛ نویسنده در خاتمه، درباره وسعت رحمت الهی و گستردگی بخشش او صحبت کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص77</ref>
او سپس به کتاب حج و جهاد و نکاح و بیع و قضا و فضائل قرآن و علم می‌پردازد. سپس باز به مبحث دعا بازمی‎گردد و در ذکر فضایل دعا بسیار سخن می‎گوید و از دعا و ذکر و توبه می‎گوید. او در ذیل ذکر، فضائلی را بیان می‎کند که در باب ادب می‎گنجند؛ برخی از مباحث مربوط به این مسئله بیان فضل سلام و مصافحه و دیدار برادران دینی و... است. خاتمه کتاب، خاتمه لطیفی است که با طبع مباحث چنین کتاب‌هایی سازگاری کامل دارد؛ نویسنده در خاتمه، درباره وسعت رحمت الهی و گستردگی بخشش او صحبت کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص77</ref>


همان‎طور که از مباحث پیش‎گفته برمی‎آید، نویسنده در ذکر ترتیب مباحث کتاب به ترتیب مرسوم ابواب فقهی طبق عادت علما رفته است و فقط در برخی موارد از این عادت تخطی کرده است؛ مانند مبحث نیکی به مادر و خاله و... که مناسب‎تر می‎بود آن را ذیل باب ادب ذکر کند.<ref>ر.ک: همان</ref>
همان‎طور که از مباحث پیش‎گفته برمی‎آید، نویسنده در ذکر ترتیب مباحث کتاب به ترتیب مرسوم ابواب فقهی طبق عادت علما رفته است و فقط در برخی موارد از این عادت تخطی کرده است؛ مانند مبحث نیکی به مادر و خاله و... که مناسب‎تر می‎بود آن را ذیل باب ادب ذکر کند.<ref>ر.ک: همان</ref>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش