دیوان محتشم کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۲ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ا' به 'ه‌ا')
جز (جایگزینی متن - 'می‎ک' به 'می‌ک')
خط ۵۱: خط ۵۱:
با این‎که چندین هزار شاعر عصر صفویه عموماً دارای سبک خاص هندی یا (طرز اصفهانی) بوده‌اند اما محتشم قصاید را به سبک قدما و غزلیات را به سبک جامی و وحشی و بابا فغانی که به سبک عراقی نزدیک‎تر است می‎ساخته و مهارت خود را مخصوصاً در ساختن غزل‎های شورانگیز و عاشقانه نمایان نموده است. اگر در قسمت غزلیات به بعضی ابیات سست گاهی برمی‎خوریم ازآن‎جهت است که یک قسمت از آن‎ها را در آغاز شاعری سروده و شاید خود شاعر هم زیاد علاقه‌ای به حفظ آن‎ها نداشته و با سایر آثارش مخلوط شده است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص44-43</ref>‏.
با این‎که چندین هزار شاعر عصر صفویه عموماً دارای سبک خاص هندی یا (طرز اصفهانی) بوده‌اند اما محتشم قصاید را به سبک قدما و غزلیات را به سبک جامی و وحشی و بابا فغانی که به سبک عراقی نزدیک‎تر است می‎ساخته و مهارت خود را مخصوصاً در ساختن غزل‎های شورانگیز و عاشقانه نمایان نموده است. اگر در قسمت غزلیات به بعضی ابیات سست گاهی برمی‎خوریم ازآن‎جهت است که یک قسمت از آن‎ها را در آغاز شاعری سروده و شاید خود شاعر هم زیاد علاقه‌ای به حفظ آن‎ها نداشته و با سایر آثارش مخلوط شده است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص44-43</ref>‏.


[[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] در شعر و نثر پیرو استادان پیشین است: وی بیشتر قصیده‌های خود را در جواب استادان گذشته، حتی انوری سروده است‎ و گاه‎ پای دعوی را فراتر نهاده و استاد ابیورد را ریزه‎خوار خوان معنی خویش پنداشته است. شیوه و نگارش محتشم با توجه‎ به‎ آنکه در دوره سبک هندی‎ صورت‎ گرفته، اما سبکی متفاوت از سبک هندی را دنبال می‎کند و محتشم بیشتر به شعر و شاعران گذشته نظر دارد. چنانکه می‎خواهد شیوه شاعران پیش از‎ سده‎ هشتم را در قصیده‌های‎ خود تجدید کند؛ به همین دلیل درباره اشعار وی نوشته‌اند: «صنایع و بدایع شعری که در اشعار وی مندرج است در کلام هیچ‎یک از اقران وی یافت نمی‎شود‎»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/79078/30 ر.ک: کمال‎الدینی، سید محمدباقر؛ محمدعلی نژاد، راضیه؛ ص30]</ref>‏.
[[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] در شعر و نثر پیرو استادان پیشین است: وی بیشتر قصیده‌های خود را در جواب استادان گذشته، حتی انوری سروده است‎ و گاه‎ پای دعوی را فراتر نهاده و استاد ابیورد را ریزه‎خوار خوان معنی خویش پنداشته است. شیوه و نگارش محتشم با توجه‎ به‎ آنکه در دوره سبک هندی‎ صورت‎ گرفته، اما سبکی متفاوت از سبک هندی را دنبال می‌کند و محتشم بیشتر به شعر و شاعران گذشته نظر دارد. چنانکه می‎خواهد شیوه شاعران پیش از‎ سده‎ هشتم را در قصیده‌های‎ خود تجدید کند؛ به همین دلیل درباره اشعار وی نوشته‌اند: «صنایع و بدایع شعری که در اشعار وی مندرج است در کلام هیچ‎یک از اقران وی یافت نمی‎شود‎»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/79078/30 ر.ک: کمال‎الدینی، سید محمدباقر؛ محمدعلی نژاد، راضیه؛ ص30]</ref>‏.


در میان شاعران این دوره، [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] تنها شاعری است که چون دیگر شاعران این دوره به سبک هندی عمل نمی‎کند و در حقیقت محتشم قصاید را به سبک قدما‎ و غزلیات‎ را به‎ سبک جامی و وحشی که نزدیک به عراقی است سروده است. [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] مهارت بسیاری در ساختن غزل‎های‎ شورانگیز و عاشقانه از خود نشان داده است. او در ابتدای جوانی‎ به‎ غزل‎‎سرایی مایل بود و غالب غزلیات او راجع به احوال مختلف عشق است... نکته مهم در مورد اشعار‎ محتشم آن است که‎ مضمون‎‎آفرینی و معنی‎آفرینی که در شعر از عناصر اصلی شعر است در اشعار محتشم به‎خوبی هویداست:
در میان شاعران این دوره، [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] تنها شاعری است که چون دیگر شاعران این دوره به سبک هندی عمل نمی‌کند و در حقیقت محتشم قصاید را به سبک قدما‎ و غزلیات‎ را به‎ سبک جامی و وحشی که نزدیک به عراقی است سروده است. [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] مهارت بسیاری در ساختن غزل‎های‎ شورانگیز و عاشقانه از خود نشان داده است. او در ابتدای جوانی‎ به‎ غزل‎‎سرایی مایل بود و غالب غزلیات او راجع به احوال مختلف عشق است... نکته مهم در مورد اشعار‎ محتشم آن است که‎ مضمون‎‎آفرینی و معنی‎آفرینی که در شعر از عناصر اصلی شعر است در اشعار محتشم به‎خوبی هویداست:


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۶۲: خط ۶۲:
از دیگر هنرهای محتشم، خلق ماده تاریخ با زبردستی و مهارت وصف‎ناپذیر است؛ چنانکه ١٢٨ ماده را در ٦ رباعی سروده که به ستایش شاه اسماعیل دوم به تخت نشستن اوست‎. اگرچه تلاش و کوشش [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] برای پیروی از سبک و روش گذشتگان در اشعارش نمایان است اما هرگز نباید قدرت شاعری، مهارت سرایش شعر و طبع روان او را نادیده گرفت<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/79078/30 ر.ک: همان؛ ص30]</ref>‏. ‎
از دیگر هنرهای محتشم، خلق ماده تاریخ با زبردستی و مهارت وصف‎ناپذیر است؛ چنانکه ١٢٨ ماده را در ٦ رباعی سروده که به ستایش شاه اسماعیل دوم به تخت نشستن اوست‎. اگرچه تلاش و کوشش [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] برای پیروی از سبک و روش گذشتگان در اشعارش نمایان است اما هرگز نباید قدرت شاعری، مهارت سرایش شعر و طبع روان او را نادیده گرفت<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/79078/30 ر.ک: همان؛ ص30]</ref>‏. ‎


در طول تاریخ، شاعران پیرامون شهادت امام حسین(ع) دیدگاه‌ها و برداشت‎های متفاوتی داشته‌اند. عده‌ای چرخ فلک و روزگار را علت و مسئول شهادت امام حسین(ع) دانسته‌اند. باید گفت این عقیده از سوی حکومت‎ها بر اساس منافع و حفظ قدرت ترویج شد تا با اندیشه‌های جبرگرایی، ظلم و ستم خویش را توجیه کنند. شاعرانی همچون محتشم، فیاض و حزین این عقیده را در شعر خود منعکس کرده‌اند. در بند دوازدهم ترکیب‎بند، محتشم ترکیب «ستم آباد» را ذکر می‎کند که حاکی از بغض و اندوه و کینه‌ای است که در گلوی شاعر گره شده است:
در طول تاریخ، شاعران پیرامون شهادت امام حسین(ع) دیدگاه‌ها و برداشت‎های متفاوتی داشته‌اند. عده‌ای چرخ فلک و روزگار را علت و مسئول شهادت امام حسین(ع) دانسته‌اند. باید گفت این عقیده از سوی حکومت‎ها بر اساس منافع و حفظ قدرت ترویج شد تا با اندیشه‌های جبرگرایی، ظلم و ستم خویش را توجیه کنند. شاعرانی همچون محتشم، فیاض و حزین این عقیده را در شعر خود منعکس کرده‌اند. در بند دوازدهم ترکیب‎بند، محتشم ترکیب «ستم آباد» را ذکر می‌کند که حاکی از بغض و اندوه و کینه‌ای است که در گلوی شاعر گره شده است:


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۷۶: خط ۷۶:
ترکیب‎بند [[محتشم، علي بن احمد|محتشم کاشانی]] به‎عنوان مشهورترین سوگ سروده‎ آیینی شعر فارسی، پیوسته موردتوجه شاعران فارسی‎زبان و دلباختگان حضرت سیدالشهدا(ع) بوده‎ است. این سوگنامه اثری‎ بیش‎ از یک شعر بر فرهنگ و زبان ما نهاده است. [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] به‎خوبی از میراث گذشتگان خود جهت پرداخت این منظومه زیبا و ایجاد مضامین و ساخت شکل و قالب بهره برده است و با هوشمندی‎ و اخلاص شعری سروده که در اوج مراثی مذهبی فارسی قرار گرفته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/76501/389 ر.ک: جدیدی، حمیدرضا، ص389]؛ متن کتاب، ص280</ref>‏.
ترکیب‎بند [[محتشم، علي بن احمد|محتشم کاشانی]] به‎عنوان مشهورترین سوگ سروده‎ آیینی شعر فارسی، پیوسته موردتوجه شاعران فارسی‎زبان و دلباختگان حضرت سیدالشهدا(ع) بوده‎ است. این سوگنامه اثری‎ بیش‎ از یک شعر بر فرهنگ و زبان ما نهاده است. [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] به‎خوبی از میراث گذشتگان خود جهت پرداخت این منظومه زیبا و ایجاد مضامین و ساخت شکل و قالب بهره برده است و با هوشمندی‎ و اخلاص شعری سروده که در اوج مراثی مذهبی فارسی قرار گرفته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/76501/389 ر.ک: جدیدی، حمیدرضا، ص389]؛ متن کتاب، ص280</ref>‏.


قابلیت‎ ترکیب‎‎بند برای بیان جنبه‌های‎ گوناگون یک واقعه و ساختار زیبای آن که در حقیقت از کنار هم قرار گرفتن غزل‎های هم‎وزنی تشکیل یافته به حدی بوده که شاعرانی همچون [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]]، حسن کاشی، آذری‎ طوسی‎ و اهلی شیرازی برای بیان مراثی و مناقب آل الله از آن بهره برده‌اند. محتشم کاشانی با تکیه بر آثار پیشین و با هنرمندی توانسته شعری را سامان دهد که بر اوج‎ مراثی‎ مذهبی فارسی‎ قرار گیرد. سده دهم از نظر زمانی در میانه شعر فارسی واقع شده است. محتشم از گذشتگان‎ خود بهره‎مند شده و اثری را آفریده که پس از او‎ به‎ دلیل‎ زیبایی و اثرگذاری و جذابیت بر قریب به‌اتفاق مرثیه‎سرایان شعر فارسی اثر گذاشته است. در تاریخ ادبیات ‎‎معمولاً‎ آثار شاخص و انگشت‎نما بر گذشته قابل‎اعتنایی تکیه می‎کنند و سروده [[محتشم، علي بن احمد|محتشم‎]] نیز‎ همین‎‎گونه است. بعد از [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] شاعران فراوانی به استقبال این سروده رفتند و ترکیب‎بندهای فراوان‎ و زیبایی آفریدند اما هیچ‎یک به شهرت و مقبولیت سوگ سرود شاعر کاشانی نرسید‎؛ همان‎گونه که سوگ‎ سروده‎‎های قبلی نیز در قیاس با شعر محتشم توفیق چندانی نیافتند. در واقع در عرصه ساخت ترکیب‎بندهای عاشورایی وی به‎تنهایی بر اریکه شهرت تکیه زده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/76501/389 ر.ک: جدیدی، حمیدرضا، ص398]</ref>‏.
قابلیت‎ ترکیب‎‎بند برای بیان جنبه‌های‎ گوناگون یک واقعه و ساختار زیبای آن که در حقیقت از کنار هم قرار گرفتن غزل‎های هم‎وزنی تشکیل یافته به حدی بوده که شاعرانی همچون [[خواجوی کرمانی، محمود بن علی|خواجوی کرمانی]]، حسن کاشی، آذری‎ طوسی‎ و اهلی شیرازی برای بیان مراثی و مناقب آل الله از آن بهره برده‌اند. محتشم کاشانی با تکیه بر آثار پیشین و با هنرمندی توانسته شعری را سامان دهد که بر اوج‎ مراثی‎ مذهبی فارسی‎ قرار گیرد. سده دهم از نظر زمانی در میانه شعر فارسی واقع شده است. محتشم از گذشتگان‎ خود بهره‎مند شده و اثری را آفریده که پس از او‎ به‎ دلیل‎ زیبایی و اثرگذاری و جذابیت بر قریب به‌اتفاق مرثیه‎سرایان شعر فارسی اثر گذاشته است. در تاریخ ادبیات ‎‎معمولاً‎ آثار شاخص و انگشت‎نما بر گذشته قابل‎اعتنایی تکیه می‌کنند و سروده [[محتشم، علي بن احمد|محتشم‎]] نیز‎ همین‎‎گونه است. بعد از [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] شاعران فراوانی به استقبال این سروده رفتند و ترکیب‎بندهای فراوان‎ و زیبایی آفریدند اما هیچ‎یک به شهرت و مقبولیت سوگ سرود شاعر کاشانی نرسید‎؛ همان‎گونه که سوگ‎ سروده‎‎های قبلی نیز در قیاس با شعر محتشم توفیق چندانی نیافتند. در واقع در عرصه ساخت ترکیب‎بندهای عاشورایی وی به‎تنهایی بر اریکه شهرت تکیه زده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/76501/389 ر.ک: جدیدی، حمیدرضا، ص398]</ref>‏.
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|'' باز این چه شورش است که در خلق عالم است''|2='' باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است''}}
{{ب|'' باز این چه شورش است که در خلق عالم است''|2='' باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است''}}
خط ۸۴: خط ۸۴:
در ادبیات پارسی با آن‎که قریب 350 سال از زمان مرثیه دوازده‎بند محتشم آن می‎گذرد و هزاران شاعر به پیروی از آن ترکیب‎بندهای مختلف ساخته‌اند، به‎جرئت می‎توان گفت که هنوز هیچ‎کدام به گیرایی و تأثیر عمیق آن در روح نمی‎رسد با آن‎که بعضی از آن‎ها از آثار اساتید بزرگ می‎باشد<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص44</ref>‏.
در ادبیات پارسی با آن‎که قریب 350 سال از زمان مرثیه دوازده‎بند محتشم آن می‎گذرد و هزاران شاعر به پیروی از آن ترکیب‎بندهای مختلف ساخته‌اند، به‎جرئت می‎توان گفت که هنوز هیچ‎کدام به گیرایی و تأثیر عمیق آن در روح نمی‎رسد با آن‎که بعضی از آن‎ها از آثار اساتید بزرگ می‎باشد<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص44</ref>‏.


در انتهای دیوان، بخشی با عنوان «غزل‎های نویافته» ارائه شده است. در رابطه با ارائه این غزلیات جدای از بخش غزلیات چنین می‎خوانیم: «هنگامی‎که قسمت غزلیات این دیوان به طبع رسیده بود، خوشبختانه نسخه خطی دیگری به دست آمد و غزل‎های ذیل اضافه بر نسخه قبلی بیرون نویس گردید»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص541</ref>‏.
در انتهای دیوان، بخشی با عنوان «غزل‎های نویافته» ارائه شده است. در رابطه با ارائه این غزلیات جدای از بخش غزلیات چنین می‎خوانیم: «هنگامی‌که قسمت غزلیات این دیوان به طبع رسیده بود، خوشبختانه نسخه خطی دیگری به دست آمد و غزل‎های ذیل اضافه بر نسخه قبلی بیرون نویس گردید»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص541</ref>‏.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش