دیوان محتشم کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محتشم، علي بن احمد|محتشم کاشانی]] از بزرگ‎ترین و مشهورترین شعرای دوره صفویه است که می‎توان وی را پیشرو مرثیه‎‎سرایانی‎ دانست که‎ درباره سوگواری‎های مذهبی اشعاری پرسوزوگداز سروده‎‎اند‎ دانست‎. سه‎ دیوان‎ غزل‎ ترتیب داده محتوی بر٧٠٠٠ بیت، دیوان اول را صبائیه، دیوان ثانی را جلالیه و دیوان ثالث را شبابیه نامیده‌اند و دیوان قصاید حضرات ائمه(ع) و مدایح ملوک‎ نیز جمع نمود. قریب به ٨٠٠٠ بیت و رساله معمائیات و تاریخ نیز نوشته است. دیوان محتشم شامل شیبیه، شبابیه، صبابیه، رساله جلالیه، رساله نقل عشاق، ضروریات و معمائیات است، مجموع آن‎ها‎ به‎ سیزده هزار بیت می‎رسد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/79078/30 ر.ک: کمال‎الدینی، سید محمدباقر؛ محمدعلی نژاد، راضیه؛ ص30]</ref>‏؛ البته در کتاب حاضر پس از رساله جلالیه و نقل عشاق به ترتیب قصاید، مراثی و مناقب، غزلیات، رباعیات، مثنویات و قطعات در ضمن چند بخش ارائه شده است.

در میان شاعران این دوره، [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] تنها شاعری است که چون دیگر شاعران این دوره به سبک هندی عمل نمی‌کند و در حقیقت محتشم قصاید را به سبک قدما‎ و غزلیات‎ را به‎ سبک جامی و وحشی که نزدیک به عراقی است سروده است. [[محتشم، علي بن احمد|محتشم]] مهارت بسیاری در ساختن غزل‎های‎ شورانگیز و عاشقانه از خود نشان داده است. او در ابتدای جوانی‎ به‎ غزل‎‎سرایی مایل بود و غالب غزلیات او راجع به احوال مختلف عشق است... نکته مهم در مورد اشعار‎ محتشم آن است که‎ مضمون‎‎آفرینی و معنی‎آفرینی که در شعر از عناصر اصلی شعر است در اشعار محتشم به‎خوبی هویداست:

در ادبیات پارسی با آن‎که قریب 350 سال از زمان مرثیه دوازده‎بند محتشم آن می‎گذرد و هزاران شاعر به پیروی از آن ترکیب‎بندهای مختلف ساخته‌اند، به‎جرئت می‎توان گفت که هنوز هیچ‎کدام به گیرایی و تأثیر عمیق آن در روح نمی‎رسد با آن‎که بعضی از آن‎ها از آثار اساتید بزرگ می‎باشد<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص44</ref>‏.

==وضعیت کتاب==