۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌خ' به 'ی‌خ') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
در بخشی از مقدمه که درباره سبک عراقی است می‌خوانیم: اساس سبک عراقی همان سبک خراسانی است با این تفاوت که در آن واژههای عربی فراوانتر شده و نیز به دلیل جابجایی مراکز قدرت و گسترش علوم در حوزههای آموزش علمی و فرهنگی شهرهای مختلف ایران، واژههای علمی و حکمی و در این سبک، قصیده بیشتر جای خود را به غزل، و سادگی و روانی، و استحکام جای خود را به لطافت و کثرت تشبیهات و تعبیرات و کنایات زیبا و تازه و درعینحال دقیق و باریک داد و واژههای عربی نیز فزونی گرفت. با ورود تصوف و عرفان در شعر، گویندگان عارفی چون [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]]، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، حافظ و دهها شاعر دیگر ظهور کردند. در ضمن مضامین اخلاقی و تربیتی و پند و اندرز جای مدایح مبالغهآمیز را گرفت. | در بخشی از مقدمه که درباره سبک عراقی است می‌خوانیم: اساس سبک عراقی همان سبک خراسانی است با این تفاوت که در آن واژههای عربی فراوانتر شده و نیز به دلیل جابجایی مراکز قدرت و گسترش علوم در حوزههای آموزش علمی و فرهنگی شهرهای مختلف ایران، واژههای علمی و حکمی و در این سبک، قصیده بیشتر جای خود را به غزل، و سادگی و روانی، و استحکام جای خود را به لطافت و کثرت تشبیهات و تعبیرات و کنایات زیبا و تازه و درعینحال دقیق و باریک داد و واژههای عربی نیز فزونی گرفت. با ورود تصوف و عرفان در شعر، گویندگان عارفی چون [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]]، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]]، حافظ و دهها شاعر دیگر ظهور کردند. در ضمن مضامین اخلاقی و تربیتی و پند و اندرز جای مدایح مبالغهآمیز را گرفت. | ||
معانی شعری در این شیوهی تازه گذشته از مدح که با بزرگنماییها و فروتنی فراوان نسبت به ممدوح همراه است. هجو و هزل نیز هست که بیش از دورهی قبل رواج مییابد، و کسانی مانند انوری و سوزنی سمرقندی و [[خاقانی شروانی|خاقانی]] هجوهای تند و هزلهای بسیار | معانی شعری در این شیوهی تازه گذشته از مدح که با بزرگنماییها و فروتنی فراوان نسبت به ممدوح همراه است. هجو و هزل نیز هست که بیش از دورهی قبل رواج مییابد، و کسانی مانند انوری و سوزنی سمرقندی و [[خاقانی شروانی|خاقانی]] هجوهای تند و هزلهای بسیار می‌گویند. | ||
عشق و عرفان و اخلاق از درونمایههای رایج در این سبک است. غزل که ابتدا انوری آن را بهصورت یک نوع جدید ارائه میدهد، در شعر بیشتر شاعران این دوره آزمایش می‌شود. بااینهمه اوج آن در غزلهای سعدی و حافظ جلوهگر می‌شود.<ref>مقدمه کتاب، ص6</ref> | عشق و عرفان و اخلاق از درونمایههای رایج در این سبک است. غزل که ابتدا انوری آن را بهصورت یک نوع جدید ارائه میدهد، در شعر بیشتر شاعران این دوره آزمایش می‌شود. بااینهمه اوج آن در غزلهای سعدی و حافظ جلوهگر می‌شود.<ref>مقدمه کتاب، ص6</ref> | ||