۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ی‌اش' به 'ی‌اش'
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌اش' به 'ی‌اش') |
||
| خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
این ابیات هم او را از قائل بودن به انسانخدایی تبرئه می‌کند و نیز احیانا نشاندهنده رسیدن او در سیر | این ابیات هم او را از قائل بودن به انسانخدایی تبرئه می‌کند و نیز احیانا نشاندهنده رسیدن او در سیر روحی‌اش در مراحل بالاتری، به «صحو بعد المحو» است. چون در این ابیات متوجه است که همزمان هم شاهنشه اعظم است و هم گدای کشور نیستی و هرچه دارد از دولت زلف یار است.<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>. | ||
وی قصیدهای با مضمون استغفار از درگاه الهی دارد و روشن است که تضرع و استغفار از درگاه الهی با ادعای خدایی خود یا نوع انسان قابل جمع نیست. معمولا حالات شدید روحی در غزل بیان میشود و حالات متوسط در قصیده، ولذا قصیده محل بیان حال سکر و دلال یا فنا نیست: | وی قصیدهای با مضمون استغفار از درگاه الهی دارد و روشن است که تضرع و استغفار از درگاه الهی با ادعای خدایی خود یا نوع انسان قابل جمع نیست. معمولا حالات شدید روحی در غزل بیان میشود و حالات متوسط در قصیده، ولذا قصیده محل بیان حال سکر و دلال یا فنا نیست: | ||