الفروق في العقيدة بين أهل السنة و الأشاعرة (دراسة مقارنة): تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه کتاب، نویسنده از عوامل انتخاب مبحث مطرح‎شده در کتاب و اهمیت آن سخن به میان آورده و اهداف اصلی و فرعی خود را در این نوشتار مطرح ‎کرده و سپس به بیان خصائص و ویژگی‎های روش بحث خویش پرداخته و نقشه کلی بحث را ارائه نموده است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص5-11</ref>.

# اضطراب مردم در مسئله تلقی و استدلال (خلل در روش‎های تلقی)<ref>ر.ک: تمهید، ص15-40</ref>.

نتیجه این افتراقات بین مذاهب اسلامی این است که بلایای بزرگی در جامعه اسلامی به وجود آمده و وضعیت موجود آبستن فتنه‎های مخربی گردیده است که از صدر اسلام تاکنون شاهد انواع و اقسام این فتنه‎ها و عوارض مخرب آن بر پیکره اسلام بوده‎ایم<ref>ر.ک: همان، ص44</ref>.

در مبحث اول که در باب ظهور علم کلام است، ابتدا به تعریف علم کلام از انظار مختف اشاره شده است و سپس درباره علل ظهور و بروز علم کلام در صدر اسلام سخن به میان آمده است؛ همچون اختلافاتی که بین صحابه در برخی مسائل و اصول دینی به وجود آمده بود که رفته‎رفته احساس نیاز به چنین علمی پررنگ‎تر گردید<ref>ر.ک: متن کتاب، ص47-57</ref>.

در مبحث دوم که در باب سیر تطور علم کلام است، نگارنده به مراحل این سیر اشاره نموده تا آنجایی که تفکر اشعری به‎عنوان یک مکتب نوظهور وارد در عرصه علم کلام شد<ref>ر.ک: همان، ص58-70</ref>.

در مبحث سوم از این فصل که در مورد اصول و مبادی تاریخی مکتب اشاعره است، در باب کیفیت ظهور و نشأت گرفتن این تفکر سخن به میان آمده است و به سخنان و نظرات علمایی که در شکل‎گیری مکتب اشاعره دست داشتند، اشاره شده است؛ از جمله مهم‎ترین این اشخاص ابن کلاب است که نگارنده با معرفی آثار تألیفی و اهم اقوال وی در موضوعاتی چون اسماء و صفات الهی، قرآن و ایمان، به تشریح افکار او می‎پردازد. مهم‎ترین چهره مؤثر در شکل‎گیری این مکتب، [[اشعری، علی بن اسماعیل|ابوالحسن اشعری]] است، که در این بخش، نویسنده ابتدا به شیوخ و تلامیذ او اشاره کرده و سپس در باب حمد و ثنای علما در مورد اشعری و تألیفات وی سخن به میان آورده و در نهایت به اطوار و مراحل زندگی اشعری اشاره می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص71-100</ref>.

بحث اول، مشتمل بر دو بخش است: بخش اول توحید در نزد اهل سنت است که ابتدا تعریف توحید در نزد اهل سنت بیان شده و انظار گوناگون در این زمینه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است و سپس به ادله اثبات توحید از نظر اهل سنت اشاره شده است که نگارنده در این بخش به روش‎های قرآن در مورد تقریر و اثبات مباحث توحیدی اشاره کرده و این روش‎ها را منحصر در هفت روش می‎داند؛ از جمله: الزام مشرکین به اعتراف کردن به توحید ربوبی تا بدین وسیله به توحید در الوهیت که منکر آن بودند اعتراف کنند؛ بیان ضعف و پوچی معبودهای جز خدا؛ یادآوری توحیدی که در فطرت مردم موجود بوده است؛ بیان این مهم که حاکم علی الاطلاق در جهان فقط خداست و نه هیچ موجود دیگری و..<ref>ر.ک: همان، ص104-116</ref>.

و..<ref>ر.ک: همان، ص117-140</ref>.

مطلب دوم درباره اسماء و صفات الهی از منظر اشاعره است؛ که مسئله اول به اسماء حسنی در نظر اشاعره پرداخته و مسئله دوم به صفات خداوند متعال نزد ایشان اشاره دارد<ref>ر.ک: همان، ص142-170</ref>.

و مطلب دوم قرآن از منظر اشاعره است که نگارنده پس از تشریح نظر آنها به نقد و مناقشه در آن می‎پردازد<ref>ر.ک: همان، ص171-194</ref>.

در مبحث دوم درباره تقدیر الهی (قدر) در نزد اهل سنت و اشاعره سخن به میان آمده و در ضمن دو مطلب به آن اشاره شده است: مطلب اول درباره تعریف، مراتب و ادله قدر نزد اهل سنت است و مطلب دوم در باب قدر از منظر اشاعره و اهم اقوال بزرگان آنها در این موضوع است.<ref>ر.ک: همان، ص222-250</ref>.