قرائن ترجيح التعديل و التجريح: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قرائن ترجيح التعديل و التجريح'''، تألیف عبدالعزیز بن صالح آل ابراهیم لحیدان، مجموعه مباحثی است در موضوع تعدیل و تجریح. نویسنده، این اثر را اولین مطالعه تطبیقی در این موضوع دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص11</ref>‏.  

موضوع بدعت از جمله اوصافی است که در عدالت راوی مؤثر دانسته شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص‎337</ref>‏. مسئله روایت کردن از راویان مذاهب مخالف، از نخستین سال‎های شکل‎گیری دانش جرح و تعدیل مورد توجه اندیشمندان مسلمان بوده است. این موضوع در منابع سنی تحت عنوان روایت از اهل بدعت بحث شده است. ایشان، هر راوی‎ای را که اهل بدعت باشد، تضعیف کرده و روایت او را جایز ندانسته‎‎اند. بااین‎حال، نشانه‎هایی از عدول از این قاعده کلی و مشهور در منابع سنی موجود است؛ چنان‎که در مواردی بین تشیع و رافضی‎بودن فرق گذاشته‎اند. در مواردی نیز راویان شیعی را بنا به دلایلی چون عدم تعرض به بزرگان توثیق کرده‎اند؛ چنان‎که ابان بن تغلب شیعی را به‎خاطر عدم تعرضش به بزرگان و صدوق بودنش پذیرفته و بیش از صد روایت از او در منابع خود آورده‎اند؛ بااینکه درباره ابان در منابع رجال سنی، هم توثیق و هم تضعیف گزارش شده است. در صحیح مسلم، مسند احمد، سنن ابی‎داود، سنن ترمذی و سایر منابع اهل سنت بارها به روایات او اشاره شده است که نشان از اعتماد ایشان به روایات او دارد<ref>ر.ک: حاجی‎خانی، علی و دیگران، ص‎72-71</ref>‏. البته آنچه در این اثر مطرح شده، اشاره مجمل به حکم روایت مبتدعه است، اما شناخت انواع بدعت، حکم و ضوابط قبول مرویات یا رد روایات بدعت‎گذار در کتب علوم حدیث و علوم مرتبط با آن به‎تفصیل ذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص338</ref>‏.  

<references/>