۹٬۷۹۵
ویرایش
←وابسته‌ها: فاطمیان و سنتهای تعلیمی و علمی آنان
(لینک درون متنی) |
|||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک =978-964-9686-80-6 | | شابک =978-964-9686-80-6 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =16729 | ||
| کتابخوان همراه نور =16729 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| شیعه (ابهام زدایی)}} | |||
'''تشيع''' اثر دكتر [[هالم، هاینس|هاينس هالم]] نویسنده آلمانى است كه به همت جناب آقاى [[اکبری، محمدتقی|محمدتقى اكبرى]] از زبان انگليسى به فارسى برگردانده شده است. | '''تشيع''' اثر دكتر [[هالم، هاینس|هاينس هالم]] نویسنده آلمانى است كه به همت جناب آقاى [[اکبری، محمدتقی|محمدتقى اكبرى]] از زبان انگليسى به فارسى برگردانده شده است. | ||
آقاى [[رسول جعفريان]] بازنگرى كامل و افزودن پاورقى‌هاى سودمند و آقاى محمدحسن محمدى مظفر مقابله كامل ترجمه با متن اصلى را به عهده داشته‌اند.<ref>مقدمه | آقاى [[رسول جعفريان]] بازنگرى كامل و افزودن پاورقى‌هاى سودمند و آقاى محمدحسن محمدى مظفر مقابله كامل ترجمه با متن اصلى را به عهده داشته‌اند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/5 مقدمه ناشر، ص5]</ref> | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۷: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مؤلف در پيشگفتار كتاب، گرايش ناگهانى به تشيع، پس از انقلاب اسلامى را اين‌گونه توضيح مى‌دهد: «به‌رغم آن‌كه ده درصد از جمعيت قريب به يك ميلياردى مسلمانان در جهان امروز پيرو مذهب شيعه هستند، پيش از انقلاب اسلامى ايران در سال 1357ش، به زحمت مى‌توان در جهان افرادى را يافت كه به تشيع توجه كرده باشند. امروزه، آثار و نوشته‌هاى مربوط به تشيع غالباً خالى از حبّ و بغض، نيست و بسيارى از اين موارد بايد از اصل آن پيراسته شود. ظهور ناگهانى علاقه به تشيع ناشى از رويدادهاى سياسى، و به‌ويژه ترس‌هاى حاصل از آن رويدادهاست.<ref>متن كتاب، ص13</ref> | مؤلف در پيشگفتار كتاب، گرايش ناگهانى به تشيع، پس از انقلاب اسلامى را اين‌گونه توضيح مى‌دهد: «به‌رغم آن‌كه ده درصد از جمعيت قريب به يك ميلياردى مسلمانان در جهان امروز پيرو مذهب شيعه هستند، پيش از انقلاب اسلامى ايران در سال 1357ش، به زحمت مى‌توان در جهان افرادى را يافت كه به تشيع توجه كرده باشند. امروزه، آثار و نوشته‌هاى مربوط به تشيع غالباً ً خالى از حبّ و بغض، نيست و بسيارى از اين موارد بايد از اصل آن پيراسته شود. ظهور ناگهانى علاقه به تشيع ناشى از رويدادهاى سياسى، و به‌ويژه ترس‌هاى حاصل از آن رويدادهاست.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/13 متن كتاب، ص13]</ref> | ||
نویسنده در فصل اول كتاب كه درباره منشا شيعه است از علّت بروز انشعاب اوليّه در اسلام كه هنوز هم از ميان نرفته است، سخن مى‌گويد و ريشه آن را در مخالفت‌ها و تنش‌هايى اجتماعى مى‌داند كه در همان زمان در جامعه اسلامى به چشم مى‌خورد.<ref>همان، ص22</ref> | نویسنده در فصل اول كتاب كه درباره منشا شيعه است از علّت بروز انشعاب اوليّه در اسلام كه هنوز هم از ميان نرفته است، سخن مى‌گويد و ريشه آن را در مخالفت‌ها و تنش‌هايى اجتماعى مى‌داند كه در همان زمان در جامعه اسلامى به چشم مى‌خورد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/22 همان، ص22]</ref> | ||
نویسنده در فصل دوم با عنوان اماميّه يا شيعه دوازده‌امامى به اختصار شرح حال [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امامان پس از وى تا حضرت مهدى(عج) را متذكر شده است. وى همانند بسيارى از مستشرقين در تبيين بخشى از مبانى اعتقادى شيعه به انحراف رفته است؛ چنانكه در بخشى از بحث چنين مى‌نويسد: «اين ترديد وجود دارد كه آيا پدر و جد صادق(ع) در دوران عمرشان امام شناخته مى‌شدند يانه؟ و ممكن است آنها بعداً امام پنجم يا ششم [پنجم يا چهارم] به شمار آمده‌اند» و آقاى [[رسول جعفريان]] در پاورقى اين اشتباه را با اين عبارت رد مى‌كند كه «پيوستگى تاريخى شيعه امامى اين احتمال يا ترديد را رد مى‌كند. در واقع بدون اين پيوستگى امكان چنين امرى نبود».<ref>همان، ص66</ref> | نویسنده در فصل دوم با عنوان اماميّه يا شيعه دوازده‌امامى به اختصار شرح حال [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] و امامان پس از وى تا حضرت مهدى(عج) را متذكر شده است. وى همانند بسيارى از مستشرقين در تبيين بخشى از مبانى اعتقادى شيعه به انحراف رفته است؛ چنانكه در بخشى از بحث چنين مى‌نويسد: «اين ترديد وجود دارد كه آيا پدر و جد صادق(ع) در دوران عمرشان امام شناخته مى‌شدند يانه؟ و ممكن است آنها بعداً امام پنجم يا ششم [پنجم يا چهارم] به شمار آمده‌اند» و آقاى [[رسول جعفريان]] در پاورقى اين اشتباه را با اين عبارت رد مى‌كند كه «پيوستگى تاريخى شيعه امامى اين احتمال يا ترديد را رد مى‌كند. در واقع بدون اين پيوستگى امكان چنين امرى نبود».<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/66 همان، ص66]</ref> | ||
فصل سوم كتاب با اين عبارت آغاز شده است «تشيع از آغاز روشى داشته است كه با وجود متكى بودنش به امامان، آيينى بدعت‌آميز شناخته شده و اماميه راست آيين را به غلو متهم كرده است».<ref>همان، ص277</ref> | فصل سوم كتاب با اين عبارت آغاز شده است «تشيع از آغاز روشى داشته است كه با وجود متكى بودنش به امامان، آيينى بدعت‌آميز شناخته شده و اماميه راست آيين را به غلو متهم كرده است».<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/277 همان، ص277]</ref> | ||
نویسنده در اين فصل ابتدا غلات كوفى را معرفى و سپس اعتقادات غلات امروزى را كه مشهور به اهل حق و نصيريه هستند را مورد بررسى قرار مى‌دهد. او درباره اهل حق مى‌نويسد: «اساساً مذهب اهل حق يك عقيده اساطيرى شرك‌آميز و داراى ظاهرى اسلامى كه ريشه هندو-ايرانى دارد».<ref>همان، ص281</ref> | نویسنده در اين فصل ابتدا غلات كوفى را معرفى و سپس اعتقادات غلات امروزى را كه مشهور به اهل حق و نصيريه هستند را مورد بررسى قرار مى‌دهد. او درباره اهل حق مى‌نويسد: «اساساً مذهب اهل حق يك عقيده اساطيرى شرك‌آميز و داراى ظاهرى اسلامى كه ريشه هندو-ايرانى دارد».<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/281 همان، ص281]</ref> | ||
وى در فصل چهارم در مورد اسماعيليه و امامت فاطميان و فرقه‌هاى اسماعيليه مورد بررسى قرار داده است. وى بيان مى‌كند كه نام‌هاى معمول براى دومين شاخه تشيع، غيردقيق و گمراه‌كننده است. واژه سبعيّه (از لغت عربى سبع، به معنى هفت)- در قياس با «شيعه اثنی‌عشر يه» (دوازده‌امامى)- اين تصور را پديد مى‌آورد كه اين گروه از شیعیان به سلسله‌اى فقط متشكل از هفت امام معتقداند. درحالى‌كه اين تصوّر بى‌ترديد در دوران آغازين نهضت، و پس از آن براى معتقدان پيشين موسوم به قرمطيان صادق بود، اما ساير گروه‌ها، دودمان امامان را ادامه دادند؛ بدين ترتيب آغاخان فعلى را پيروانش امام چهل و نهم مى‌دانند.<ref>همان، ص289</ref> | وى در فصل چهارم در مورد اسماعيليه و امامت فاطميان و فرقه‌هاى اسماعيليه مورد بررسى قرار داده است. وى بيان مى‌كند كه نام‌هاى معمول براى دومين شاخه تشيع، غيردقيق و گمراه‌كننده است. واژه سبعيّه (از لغت عربى سبع، به معنى هفت)- در قياس با «شيعه اثنی‌عشر يه» (دوازده‌امامى)- اين تصور را پديد مى‌آورد كه اين گروه از شیعیان به سلسله‌اى فقط متشكل از هفت امام معتقداند. درحالى‌كه اين تصوّر بى‌ترديد در دوران آغازين نهضت، و پس از آن براى معتقدان پيشين موسوم به قرمطيان صادق بود، اما ساير گروه‌ها، دودمان امامان را ادامه دادند؛ بدين ترتيب آغاخان فعلى را پيروانش امام چهل و نهم مى‌دانند.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/289 همان، ص289]</ref> | ||
نویسنده در فصل پنجم در مورد زيديه چنين مى‌نويسد كه: سنت فقهى زيديان به زيد بن على، نوه امام حسین(ع) و برادر ناتنى امام پنجم شیعیان دوازده امامى، محمد باقر(ع) که در سال 122ق740/م در جريان يك شورش نافرجام عليه هشام خليفه اموى در كوفه به قتل رسيد باز مى‌گردد. با وجود اين، آثار فقهى منسوب به زيد موثق نيستند. آنها حاصل عقايد مذهب زيدى كه در نيمه دوم قرن دوم/ هشتم در كوفه توسعه يافت محسوب مى‌شوند. در ميان قديمى‌ترين شعبه‌هاى زيدى كه مورد توجه عالمان ملل و نحل عرب قرار گرفت، جارودى‌هاى دقيق و سخت‌گير هستند كه شايسته است مورد اشاره خاص قرار گيرند. اينان تنها افرادى هستند كه على(ع) را جانشين برحق تعيين شده پيامبر(ص) مى‌شناسند (درصورتى كه بُتريه ابوبكر و عمر را خليفه مى‌شناختند). آنها در انتظار آن بودند كه امام راستين با توسل به شمشير، حقوق خود را از غاصبان خواهد گرفت.<ref>همان، ص357</ref> | نویسنده در فصل پنجم در مورد زيديه چنين مى‌نويسد كه: سنت فقهى زيديان به زيد بن على، نوه امام حسین(ع) و برادر ناتنى امام پنجم شیعیان دوازده امامى، محمد باقر(ع) که در سال 122ق740/م در جريان يك شورش نافرجام عليه هشام خليفه اموى در كوفه به قتل رسيد باز مى‌گردد. با وجود اين، آثار فقهى منسوب به زيد موثق نيستند. آنها حاصل عقايد مذهب زيدى كه در نيمه دوم قرن دوم/ هشتم در كوفه توسعه يافت محسوب مى‌شوند. در ميان قديمى‌ترين شعبه‌هاى زيدى كه مورد توجه عالمان ملل و نحل عرب قرار گرفت، جارودى‌هاى دقيق و سخت‌گير هستند كه شايسته است مورد اشاره خاص قرار گيرند. اينان تنها افرادى هستند كه على(ع) را جانشين برحق تعيين شده پيامبر(ص) مى‌شناسند (درصورتى كه بُتريه ابوبكر و عمر را خليفه مى‌شناختند). آنها در انتظار آن بودند كه امام راستين با توسل به شمشير، حقوق خود را از غاصبان خواهد گرفت.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/16878/1/357 همان، ص357]</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۷: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
مقدمه و متن كتاب. | مقدمه و متن كتاب. | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[فاطمیان و سنتهای تعلیمی و علمی آنان]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | [[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | [[رده:آثار کلی (مناظرات کلامی، مذاهب کلامی)]] | ||