مقامات الحریری: تفاوت میان نسخه‌ها

چنان‌كه در مقامه‌ها آمده است، ابوزيد سروجى، گاه چهره‌اى نيك دارد، وى پيرمردى است زيرك و باهوش، چنان‌كه در پايان مقامه مراغيه از پذيرفتن ديوان دبيرى و انشاى امير سرباز مى‌زند چراكه معتقد است، امرا گاه خشم مى‌گيرند و گاه لطف مى‌ورزند. از اين‌رو، در نظرش تكيه بر اين شغل، از خردورزى به دور است و درويشى و بيابان‌گردى بسيار بيشتر از آن حرفه، مايه خرسندى اوست.

ابوزيد سروجى در پايان اغلب مقامه‌ها از جمله مقامه صوريه آن‌گاه كه از نام و نسبتش مى‌پرسند خود را اهل سروج معرفى مى‌كند و قبيله غسان و زادگاهش را به وجهى نيكو مى‌ستايد.

اما در مقامه كرجيه، از دادن پاسخ به اين سؤال خوددارى مى‌كند و مى‌گويد فخر، به پرهيزگارى است نه به افتخارات گذشته نسبى.

ابوزيد در مقامه رقطا، آن‌گاه كه حارث بن همام از او تقاضاى رساله رقطاء را مى‌كند، به همراه رساله، زر هم مى‌بخشد.