۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'مىكند' به 'میكند') |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
در اهميت اين كتاب همين بس كه بزرگانى همچون [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملاعبدالرزاق لاهيجى]]، [[سبزواری، هادی بن مهدی|ملاهادى سبزوارى]]، آقاعلى حكيم آن را تدريس كردهاند و اعاظمى همچون ملاعلى نورى، حاجى سبزوارى، آقاعلى حكيم و [[قمشهای، محمدرضا|آقامحمدرضا قمشهاى]] بر آن تعليقه نوشتهاند.<ref>رمضانى، اصغر، ص113</ref> | در اهميت اين كتاب همين بس كه بزرگانى همچون [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|ملاعبدالرزاق لاهيجى]]، [[سبزواری، هادی بن مهدی|ملاهادى سبزوارى]]، آقاعلى حكيم آن را تدريس كردهاند و اعاظمى همچون ملاعلى نورى، حاجى سبزوارى، آقاعلى حكيم و [[قمشهای، محمدرضا|آقامحمدرضا قمشهاى]] بر آن تعليقه نوشتهاند.<ref>رمضانى، اصغر، ص113</ref> | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] همان طور كه خود در مقدمه اين كتاب بيان | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] همان طور كه خود در مقدمه اين كتاب بيان میكند، به دليل كثرت مراجعه به عالم معانى و اسرار و دورى و اجتناب از عقايدى كه جمهور حكما بدان معتقد بودند، به ديدگاههاى شريف الهى، شواهد لطيف قرآنى، قواعد محكم ربانى و مسائل عرفانى دست مىيابد كه تنها افراد بسيار كمى از حكما و عرفا بدان نائل شده بودند؛ حتى درك برخى از اين امور شريف مختص خود ايشان بوده و حكيمان گذشته از آن بهرهاى نداشتند. او برخى از اين مسائل را در كتابهاى خودش اظهار میكند و بسيارى از آنها را مخفى مىدارد، از ترس اينكه ديگران نفهمند و گمراه شوند تااينكه از عالم غيب فرمان مىرسد كه بخشى از آنها را منتشر سازد، پس كتاب مذكور را مىنويسد.<ref>همان، ص112</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== |
ویرایش