بغية الحائر في أحوال أولاد الإمام الباقر(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

[[حسینی زرباطی، حسین]] (نويسنده)

| کتابخانۀ دیجیتال نور =7948

'''بغية الحائر في أحوال أولاد الإمام الباقر(ع)'''، اثر سيد حسين حسينى زرباطى، است كه در آن، شرح حال تعدادى از فرزندان حضرت امام باقر(ع) را ذكر كرده و شجره‌نامه برخى از آنان را آورده است.

 

== گزارش محتوا ==

#نويسنده در مقدمه‌اش كه آن را در شيراز به تاريخ 1416/3/1ق نوشته، چنين آورده است:

#: «از سال‌هاى طولانى قبل از اين، در بين كتب انساب و تراجم و تواريخ در جستجوى نشانه‌هاى روشن از فرزندان امام باقر(ع) بودم تا دريافتم كه اعقاب ايشان فراوان است و همين مطلب مرا به كاوش در اين موضوع واداشت تا غبار فراموشى را در تاريخ از آن بزدايم و امورى عزم مرا بر ادامه اين تحقيق افزون ساخت؛ از جمله اينكه در كتاب‌هايى مشهور در اين فنّ در هنگام بحث از اولاد امام باقر(ع) آمده كه: «من انتسب إلى الباقر(ع) من غير ولده الصادق فهو كذاب دعي»؛ يعنى «هر كسى كه به امام باقر از راه ديگرى غير از فرزندش [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] منسوب شود، پس او كذاب و مدعى است» و يا «إن العقب من جعفر وحده»؛ يعنى «اعقاب امام باقر(ع) فقط از راه امام جعفر(ع) است» و امثال اين عبارات...

#:همچنين اينكه جمعيت فراوانى از سادات كه آنان را مى‌شناسم در ايران و عراق كه نسبتشان به امام باقر(ع) مى‌رسد و نسبشان از راه [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نيست و اين برخلاف مطلبى است كه در نزد نسابان مشهور است؛ درحالى‌كه شكى در صدق اين سادات نيست، به‌خاطر كثرتشان و دور بودنشان از يكديگر و وجود شجره‌نامه‌هاى قديمى كه از صدها سال قبل حفظش مى‌كنند و دانشمندان بزرگ و برخى از نسابان گواهى به صحتش داده‌اند و...».<ref>ر.ک: مقدمه كتاب، ص5-15</ref>

#نويسنده تحت عنوان «أخبار المتوارين من الطالبيين» چنين نوشته است: يكى از طالبيان متوارى‌شده كه در همان وضعيت از دنيا رفت، عيسى بن زيد بن على بن حسين - پسر عموى پسران امام باقر(ع) - است و نزدیک بود كه اخبارش در تاريخ مخفى بماند اگر اين نبود كه برادرش حسين بن زيد او را شناساند.<ref>ر.ک: همان، ص169</ref>

#نويسنده در پايان تأكيد كرده است كه اين پايان سخنى است كه شرايط به من اجازه بيانش را درباره اين موضوع در اين زمان داده و البته آرزو داشتم كه تفصيل و عمق بيشترى داشته باشد، ولى «ما كل ما يتمنى المرء يدركه»؛ يعنى: «چنين نيست كه هرچه انسان آرزو كند به آن برسد». فراغت از نگارش اين اثر در ايام ولادت پيامبر(ص) در سال 1416ق، در شهر شيراز واقع شد.<ref>ر.ک: همان، ص175</ref>

براى كتاب حاضر، در پايان آن، فهرست تفصيلى مطالب و فهرست منابع فراهم شده، ولى متأسفانه فهارس فنى (آيات، روايات، اعلام، كتب و...) آماده نشده است. نويسنده تحت عنوان «مشجرات لبعض السادة الحسينيين من ولد إبراهيم بن الإمام محمد الباقر(ع)»، تصاويرى از شجره‌نامه سادات حسينى از فرزندان ابراهيم فرزند امام باقر(ع) را كه به‌صورت خطى نوشته شده، آورده است.<ref>ر.ک: همان، ص177-187</ref>

همچنين نويسنده تصاويرى از دست‌نوشته و تأييديه چند تن از دانشمندان اسلامى نسبت به شجره‌نامه مذكور را آورده كه برخى به زبان عربى و برخى به زبان فارسی است.<ref>ر.ک: همان، ص186 و نيز مقايسه شود با: همان، ص128-133</ref>

نويسنده براى توليد اثر حاضر از تعداد قابل توجهى (115 كتاب) از منابع مهم به زبان عربى و فارسی استفاده كرده است.<ref>ر.ک: همان، ص193-198</ref>

همچنين نويسنده از تعدادى از تصاوير مراقد امامزادگان و فرزندان امام محمد باقر(ع) براى كمك به فهم بهتر مطالب استفاده كرده است.<ref>ر.ک: همان، ص122، 123، 124، 126، 140، 149، 150 و 151</ref>

<references />

[[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]]