دیوان کامل ناصرالدین شاه قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

در بخش‎هایی از دیوان ناصرالدین شاه، نشانه‎هایی از تحریفات واقعه کربلا مشهود است. از جمله اشاره‎هایی که به دامادِ شاه دین، حضرت قاسم(ع) می‎کند:

امیر مولایی بیدگلی کتابی با عنوان «مقتل أنا العطشان» نوشته است درباره چهل علت عطش سیدالشهداء(ع) از ظهر عاشورا تا لحظه شهادت. در این کتاب، علاوه بر استفاده از مطالب تحریفی، به ابیاتی از دیوان این شاه قاجار اشاره شده است. منتقد این اثر، آقای محسن حدادی، مطالب مندرج در این مقتل را از جمله تحریفات مدرن واقعه عاشورا می‎داند و در معرفی کتاب می‎نویسد: «کتاب با شعری از دیوان ناصرالدین شاه قاجار آغاز می‎شود و البته نویسنده «مقتل نوین» به این شعر اکتفا نکرده و در جای‎جای کتاب نیز با زنده نگاه‎داشتن یاد و خاطره شاه شهید، جناب [[ناصر الدين‌ قاجار، شاه‌ ايران‌|ناصرالدین شاه قاجار]]، به وی ادای دین کرده است». برای نمونه، او ذیل داستانی که برای یکی از چهل علت عطش امام حسین(ع) ذکر کرده، به سروده‎ای از ناصرالدین شاه هم اشاره کرده که گویی صورت نظم آن داستان است:

با توجه به گفته‎های ایشان و استفاده‎هایی که نویسنده کتاب از سروده‎های ناصرالدین شاه کرده است، می‎توان این‎گونه نتیجه گرفت که اشعار مذهبی ناصرالدین شاه نیز بی‎تأثیر از تحریفات تاریخی نبوده و نیازمند میزانی برای اعتبارسنجی هستند<ref>ر.ک: همان</ref>.

علاوه بر کتاب حاضر، نسخه‎های دیگری هم از دیوان ناصرالدین شاه به چاپ رسیده است. یکی از این نسخ، دیوانی است به کوشش مهدی آصفی که با توجه به آنچه گردآورنده در مقدمه کتاب خود ذکر کرده است، بخشی از آثار منتشرنشده ناصرالدین شاه محسوب می‎شود. به همین دلیل تعدادی از اشعار کتاب او در دیوانی که گل‎محمدی گردآوری کرده، چاپ نشده است. آنچه آصفی در بخش «افزوده‎ها»ی کتاب خود انجام داده، مشابه بخش «پیوست‎ها»ی دیوان گل‎محمدی است. با این تفاوت که او در این بخش فقط به معرفی اشعار تضمین‎شده از سروده‎های ناصرالدین شاه اکتفا نکرده است، بلکه به تعدادی از اشعار شاعران دیگر در وصف این شاه قاجار، مدیحه‎ای که متأثر از قالب و محتوای یکی از اشعار ناصرالدین شاه بوده و نمونه‎هایی از تأثیرپذیری شعرای دربار ناصری از حافظ نیز پرداخته است. همچنین به غزلی آیینی از وصال شیرازی که در تفسیر فال ناصرالدین شاه سروده بود، اشاره کرده است. بخش‎هایی از این غزل:

از اشتباهات ادبی این کتاب، بیتی است که گردآورنده، آن را به حافظ نسبت داده و اظهار داشته است که ناصرالدین شاه و جمعی از شعرای هم‎عصر او، به استقبال از آن، غزل‎هایی را سروده‎اند: