جعفری تبریزی، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

! نام!! data-type='authorName'|جعفری تبریزی، محمدتقی

|data-type='authorOtherNames'| علامه جعفری

|data-type='authorfatherName'|کریم جعفری تبریزی

|data-type='authorbirthDate'|1304 ش

|data-type='authorBirthPlace'|تبریز

|data-type='authorDeathDate'|1377 ش یا 1419 ق یا 1998 م

|data-type='authorTeachers'|[[سید محسن حکیم]]، [[میرزا حسن موسوی بجنوردی]]، [[سید محمد هادی میلانی]]، [[سید جمال‌الدین گلپایگانی]]، [[سید محمود شاهرودی]]، [[سيد عبدالهادى شيرازى]]

|data-type='authorWritings'|[[تکاپوی اندیشه‌ها]]، [[عرفان اسلامی]]، [[بررسی افکار هیوم و راسل]]، [[حقوق جهانی بشر و کاوش‌های فقهی]]

|-class='articleCode'

|data-type='authorCode'|AUTHORCODE112AUTHORCODE

'''محمدتقی جعفری''' مشهور به '''علامه جعفری''' (۱۳۰۴ - ۱۳۷۷ش)، از علمای شیعه در قرن ۱۵ق، حکیم، فیلسوف، متکلم، فقیه، و اصولی نامدار است. او شاگرد [[مرتضی طالقانی]] بود، و سراسر عمر خود را در تحصیل، تدریس و پژوهش و تحقیق سپری کرد. وی بیش از ۸۰ جلد کتاب تأليف کرده است. [[ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه (علامه جعفری)|شرح نهج‌البلاغه]] و [[تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال‌الدین محمد بلخی (جعفری)|شرح مثنوی معنوی]] از معروف‌ترین آثار اوست.

==کسب علم و دانش==

او هرچند به‌خاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و به‌عنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آن‌ها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سیدحسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «ال[[المطول|مطول]]» را نزد استاد میرزا على‌اکبر اهرى فراگرفت.

او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، «[[ال[[كتاب المكاسب|مكاسب]] (طبع قدیم)|مکاسب]]» و «[[كفاية الأصول (طبع قدیم)|کفایه]]» و از آیت‌الله میرزا مهدى آشتیانى، حکمت «منظومه» حکیم ملا [[سبزواری، هادی|هادى سبزوارى]] و بخشى از امور عامه «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را یاد گرفت.

وى بعد از مدتى در درس‌هاى آیت‌الله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد و با جدیت مشغول تحصیل گردید و در درس‌هاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهره‌ها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى.

او در 23 سالگى از آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] اجازه اجتهاد دریافت کرد و اولین کتابش را در همان زمان به نام «{{عبارت عربی|الأمر بين الأمرين}}» (تقریر درس‌هاى آیت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]]) نشر داد. او در مسجد هندى تدریس «[[ال[[كتاب المكاسب|مكاسب]] (طبع قدیم)|مکاسب]]» را نیز آغاز کرد.

همچنین با مشورت آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|شیرازى]]، درسى را درباره مباحث فلسفى و سؤالات و شبهات روز، از جمله ارتباط انسان و جهان، وجدان، جبر و اختیار، براى طلاب نجف شروع کرد. شهید [[صدر، محمدباقر|سید محمدباقر صدر]] جزو شاگردان او بود.

== وابسته‌ها ==

[[دومین یادنامه علامه طباطبائی]]  

[[تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال الدین محمد بلخی (جعفری)]]  

[[المعجم المفهرس لالفاظ نهج‌البلاغه]]  

[[اصلاحیه اشتباهات چاپی و بعضی از جملات تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی]]  

 

[[تحقيق در دو نظام حقوق جهاني بشر از ديدگاه اسلام و غرب و تطبيق آن دو بر يکديگر]]  

[[نيايش امام حسين‌ عليه‌السلام در صحراي عرفات]]  

 

[[عرفان اسلامی]]  

[[خدا و جهان و انسان از ديدگاه علي بن ابي‌طالب و نهج‌البلاغه]]  

[[تحليل شخصيت خيام، بررسی آراء فلسفي، ادبي، مذهبی و علمي عمر بن ابراهيم خيامي]]  

[[المعجم المفهرس لالفاظ نهج‌البلاغه]]