۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رایج سیالکوتی، میر محمدعلی بن دوستمحمد (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۲۲:۳۶
، ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۸بدون خلاصۀ ویرایش
(لینک درون متنی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''میرمحمدعلی رایج سیالکوتی''' (متوفای1150ق)، از شاعران اواخر قرن یازده و اوایل قرن دوازدهم هجری شبه قاره هند است که صاحب دیوان شعر بوده و از محضر میرجمال‌الدین سیادت لاهوری از دانشمندان آن عصر استفاده کرده و میرزا ابوتراب فتوت و سیالکوتی مل وارسته از شاگردان وی می‌باشند. | '''میرمحمدعلی رایج سیالکوتی''' (متوفای1150ق)، از شاعران اواخر قرن یازده و اوایل قرن دوازدهم هجری شبه قاره هند است که صاحب دیوان شعر بوده و از محضر میرجمال‌الدین سیادت لاهوری از دانشمندان آن عصر استفاده کرده و میرزا ابوتراب فتوت و سیالکوتی مل وارسته از شاگردان وی می‌باشند. | ||
== زندگی‌نامه == | |||
او از سرایندگان اواخر قرن یازده و اوایل قرن دوازدهم هجری است. شرح احوال و اشعار او را بیشتر تذکره‌نویسان شبه قاره ذکر کرده‌اند، اما از میان ادیبان و تذکره‌نگاران ایرانی تنها رضاقلی‌خان هدایت در «رياض العارفين» متذکر نام و احوال او شده است. اجداد رایج از خانواده‌ای ایرانی و خراسانی بودند که از ترشیز [کاشمر] مهاجرت کرده و در سیالکوت، زادگاه علامه اقبال، سکنی گزیدند. پدر او، میر دوستمحمد متخلص به صانع، خود از ادیبان و شاعران آن روزگار بود و رایج زیردست چنین پدری به آموزش ادب و دیگر علوم متداول آن عصر پرداخت. او از کودکی و نوجوانی شعرگویی را آغاز کرد؛ چنان‌که در بیتی وصف حال خود را در آن روزگار چنین بیان کرده است: | |||
'''من به طفلی سخنی تازه و تر داشته‌ام زاده طبع در آغوش پدر داشته‌ام'''<ref>ر.ک: آل داود، سید علی، ص71</ref>. | '''من به طفلی سخنی تازه و تر داشته‌ام زاده طبع در آغوش پدر داشته‌ام'''<ref>ر.ک: آل داود، سید علی، ص71</ref>. | ||