عرفان مثنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

فیض ازآنجاکه خود شخصیتى علمى، دینى، فلسفى و عرفانى است و از شاگردان بنام ملاصدراى شیرازى مى‏باشد و دریایى از ذوق سرشار و هنر در کتابت و شعر نغز و غزلیات و فهم و بینش عمیق است، نمی‎تواند آن‏چنان‎که جاهلان از کنار عالمان مى‎گذرند و فقط از علم، ساختمان مدارس و دانشگاه‎ها را مى‏بینند، از عرفان عمیق و تفسیر آیات قرآن عاشق سوخته‏دل و راه‏یافته و دریاى مواج اسرارآمیز مثنوى شنا نکرده و ناشناخته بگذرد. این، شیوه رفتار دانش‏پژوهان فرهیخته نیست. فیض کاشانى براى تعالى بینش و کمال درک علمى خود به دیگران که چه مى‏اندیشند و چه خواهند گفت توجهى ندارد. او مى‎خواهد هرچه بیشتر بداند و بخواند و آگاهى یابد و راه به کمال و حقیقت ببرد؛ ازاین‏رو با دقت کامل شش دفتر مثنوى مولوى را غور و بررسى مى‎کند و به‎یقین بارها آن را مطالعه کرده، براى استفاده بیشتر دیگران به ذوق و سلیقه خود آن را گلچین مى‎کند<ref>همان، ص43</ref>.

حتى به نظر مى‏رسد آنجا که شعر و وزن و قافیه را ثقیل و یا محدود به قصه و موردى خاص مى‏بیند با سبک شاعر از نقاط دیگر مثنوى به اصلاح و یا تکمیل آن مى‏پردازد. البته فیض کاشانى در دیگر موارد تلخیص و منتخب‏نویسى نیز چنین شیوه‏اى را عالمانه و ماهرانه به‎کار گرفته است<ref>ر.ک: همان</ref>.

تاریخ تألیف این منتخب چنان‎که در مقدمه کتاب آمده، «شد از آن تاریخ تألیفش غلب»، 1032ق، مى‏باشد و فیض در 26 سالگى اقدام به این انتخاب نموده است<ref>ر.ک: همان</ref>.