۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'دائرة المعارف' به 'دائرةالمعارف') |
جز (جایگزینی متن - 'پزشك' به 'پزشک') |
||
خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
تقسيمبندى موضوعات در بخش دوم، بر اساس طرح جديدى است كه با تقسيمبندىهاى متداول فرق دارد. اين طرح كه به «طرح جديد طبقهبندى علوم» معروف است، ابتكار جديدى است كه مقالاتى درباره آنان در مجله دانشكده ادبيات دانشگاه تهران چاپ شده است<ref>همان</ref> | تقسيمبندى موضوعات در بخش دوم، بر اساس طرح جديدى است كه با تقسيمبندىهاى متداول فرق دارد. اين طرح كه به «طرح جديد طبقهبندى علوم» معروف است، ابتكار جديدى است كه مقالاتى درباره آنان در مجله دانشكده ادبيات دانشگاه تهران چاپ شده است<ref>همان</ref> | ||
افراد معرفى شده در اين پژوهش، حدود 350 نفرند كه به ترتيب تخصص اوليهشان عبارتند از: در نجوم 8 نفر، شيمى 1 نفر، جغرافى 2 نفر، | افراد معرفى شده در اين پژوهش، حدود 350 نفرند كه به ترتيب تخصص اوليهشان عبارتند از: در نجوم 8 نفر، شيمى 1 نفر، جغرافى 2 نفر، پزشکى 21 نفر، فلسفه و منطق 4 نفر، رياضيات 7 نفر، كلام 18 نفر، حديث 64 نفر، علوم قرآنى و تفسير 8 نفر، فقه 70 نفر، قرائت 9 نفر، تصوف و عرفان 16 نفر، خوشنويسى 3 نفر، شعر 31 نفر، موسيقى 1 نفر، لغت 11 نفر، ادب 37 نفر كه با احتساب 5 نفر زنان دانشمند و اديب به 42 نفر بالغ مىگردد، تاريخ 7 نفر، رجال و نسبشناسى 8 نفر، سياست 14 نفر و فهرستنگارى 2 نفر<ref>همان، ص 26-27</ref> | ||
در تجزيه و تحليل آمارى اين پژوهش، مشخص شده است كه سهم شيعيان در توليد و احياى معارف و علوم، بسيار قابل توجه است و برخلاف تصور عدهاى كه شيعيان را فاقد حيات علمى مىدانستند، اين دوره، كه دوره شكوفايى علم و دانش بطور عام و فرهنگ اسلامى بطور خاص است، سهم شيعيان بسيار زياد است و اين در حالى است كه دولت آل بويه علىرغم تمايل و علاقه به شيعه و به ويژه شيعه اثنیعشر ى، داراى روحيه تساهل و تسامح بودند و كمتر تعصب مذهبى را اعمال كردند و همه اقشار و گروهها و پيروان مذاهب، حتى غير مسلمانان به راحتى مىتوانستند به اظهار كيش و عقيده خويش بپردازند<ref>همان، ص27</ref> | در تجزيه و تحليل آمارى اين پژوهش، مشخص شده است كه سهم شيعيان در توليد و احياى معارف و علوم، بسيار قابل توجه است و برخلاف تصور عدهاى كه شيعيان را فاقد حيات علمى مىدانستند، اين دوره، كه دوره شكوفايى علم و دانش بطور عام و فرهنگ اسلامى بطور خاص است، سهم شيعيان بسيار زياد است و اين در حالى است كه دولت آل بويه علىرغم تمايل و علاقه به شيعه و به ويژه شيعه اثنیعشر ى، داراى روحيه تساهل و تسامح بودند و كمتر تعصب مذهبى را اعمال كردند و همه اقشار و گروهها و پيروان مذاهب، حتى غير مسلمانان به راحتى مىتوانستند به اظهار كيش و عقيده خويش بپردازند<ref>همان، ص27</ref> |
ویرایش