۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
غنی سازی متن
بدون خلاصۀ ویرایش |
(غنی سازی متن) |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
| data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE12001AUTOMATIONCODE<br> | | data-type="automationCode" |AUTOMATIONCODE12001AUTOMATIONCODE<br> | ||
|} | |} | ||
</div> | </div>ا'''لأصيلي في أنساب الطالبين''' اثر [[ابن طقطقی، محمد بن علی|صفى‌الدين ابوعبدالله محمد بن على حسنى]]، معروف به [[ابن طقطقی، محمد بن علی|ابن طَقطَقى]] يا [[ابن طقطقی، محمد بن علی|ابن طِقطِقا]] (متوفاى 709 ق) مى‌باشد. | ||
[[ابن طقطقی، محمد بن علی|نویسنده]] آن را به نام اصیل‌الدین فرزند [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] (م ۷۱۵) تالیف کرده، و از آثار ممهمی است که در انساب طالبیان نگاشته شده است | |||
[[ابن طقطقی، محمد بن علی|ابن طقطقى]] از علماء، مورخان و نسب شناسان اماميّه در روزگار خود، از خاندان نقابت و خود نقيب حلّه، كربلا و نجف بوده است و در طى سفرهاى علمى خويش، از نسب شناسان و جرايد انساب شهرهاى بصره، بغداد، موصل، مراغه، فراهان، قم، شيراز و... بهره برده است. | |||
منظور از نقيب و كاربرد آن در اينجا به عنوان رئيس، ولى و سرپرست منصوب است. | منظور از نقيب و كاربرد آن در اينجا به عنوان رئيس، ولى و سرپرست منصوب است. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۷: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
ابن طقطقى اثر خود را با حمد و ستايش خداوند متعال شروع و در ضمن اين تحميد به فضل انساب اشاره لطيفى دارند، بعد از اين، مقدمه‌اى در علم نسب كه مدخلى براى بحث اصلى اين اثر شمرده مى‌شود، مى‌آورد. در اين مقدّمه، چند بحث از جمله اهمّيت علم نسب و تاريخ آن، اقسام وضع نسب، معرّفى متبحرين تشجير، ملاك و ضابطه در مشجّر و مبسوط، فرق بين اين دو، اصطلاحات اهل نسب و مؤلف بعد از اين مباحث، مقدّمه خود را با پنج فصل ديگر به پايان مى‌برد. اين فصول عبارتند از: تعريف طعن، قدح و غمز و علامات هر كدام در علم انساب، چگونگى اثبات نسب نزد نسّابين، اوصاف و ويژگيهاى نسّابين، مشاهير علم نسب شناسى، طبقات طالبيين و در پايان مؤلف انگيزه خود را از تدوين اين اثر بيان مى‌كند. | [[ابن طقطقی، محمد بن علی|ابن طقطقى]] اثر خود را با حمد و ستايش خداوند متعال شروع و در ضمن اين تحميد به فضل انساب اشاره لطيفى دارند، بعد از اين، مقدمه‌اى در علم نسب كه مدخلى براى بحث اصلى اين اثر شمرده مى‌شود، مى‌آورد. در اين مقدّمه، چند بحث از جمله اهمّيت علم نسب و تاريخ آن، اقسام وضع نسب، معرّفى متبحرين تشجير، ملاك و ضابطه در مشجّر و مبسوط، فرق بين اين دو، اصطلاحات اهل نسب و مؤلف بعد از اين مباحث، مقدّمه خود را با پنج فصل ديگر به پايان مى‌برد. اين فصول عبارتند از: تعريف طعن، قدح و غمز و علامات هر كدام در علم انساب، چگونگى اثبات نسب نزد نسّابين، اوصاف و ويژگيهاى نسّابين، مشاهير علم نسب شناسى، طبقات طالبيين و در پايان مؤلف انگيزه خود را از تدوين اين اثر بيان مى‌كند. | ||
ابن طقطقى در رابطه با تاريخچه نسب شناسى مى‌گويد: علم نسب از جمله دانش‌هايى است كه به اعراب اختصاص دارد و آن‌ها بوده‌اند كه در حفظ، ثبت و ضبط اصل و نوع خويش اهتمام فراوان داشته‌اند.<ref>متن کتاب، ص 29</ref> | ابن طقطقى در رابطه با تاريخچه نسب شناسى مى‌گويد: علم نسب از جمله دانش‌هايى است كه به اعراب اختصاص دارد و آن‌ها بوده‌اند كه در حفظ، ثبت و ضبط اصل و نوع خويش اهتمام فراوان داشته‌اند.<ref>متن کتاب، ص 29</ref> | ||