۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عمومي' به 'عمومی'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'عمومي' به 'عمومی') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
يك نكته مهم: | يك نكته مهم: | ||
نويسنده در پى مطلب فوق، مى‌نويسد: «[[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، از علماى اهل سنت در قسمت ''' «أنفسنا و أنفسكم» ''' مى‌گويد: بى‌شك مراد از ''' «أنفسنا» ''' خود پيامبر(ص) نيست؛ چون انسان خودش را دعوت به امرى نمى‌كند، بلكه مراد غير از رسول‌الله است و علما اجماع كرده‌اند كه آن غير، كسى جز على بن ابى‌طالب نيست؛ پس آيه شريفه دلالت دارد كه نفس على(ع)، همان نفس پيامبر(ص) و مثل نفس پيامبر(ص) است؛ نه اينكه نفس على(ع) عين نفس پيامبر است. از اين معنا برمى‌آيد كه على(ع) با پيامبر(ص) در جميع فضايل و كرامات مساوى هستند و البته از اين | نويسنده در پى مطلب فوق، مى‌نويسد: «[[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]، از علماى اهل سنت در قسمت ''' «أنفسنا و أنفسكم» ''' مى‌گويد: بى‌شك مراد از ''' «أنفسنا» ''' خود پيامبر(ص) نيست؛ چون انسان خودش را دعوت به امرى نمى‌كند، بلكه مراد غير از رسول‌الله است و علما اجماع كرده‌اند كه آن غير، كسى جز على بن ابى‌طالب نيست؛ پس آيه شريفه دلالت دارد كه نفس على(ع)، همان نفس پيامبر(ص) و مثل نفس پيامبر(ص) است؛ نه اينكه نفس على(ع) عين نفس پيامبر است. از اين معنا برمى‌آيد كه على(ع) با پيامبر(ص) در جميع فضايل و كرامات مساوى هستند و البته از اين عمومیت مساوات، تنها نبوت استثنا مى‌شود؛ زيرا به دليل اجماع و روايات، درمى‌يابيم كه بعد از پيامبر اكرم، پيامبر ديگرى نخواهد آمد»<ref>همان، ص11</ref> | ||
نكته مهمى كه در اينجا بايد به آن توجه داشت و در هر نقل قولى همواره آن را در نظر گرفت، اين است كه آنچه نويسنده به‌عنوان سخن [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] نقل نموده، سخن وى نيست، بلكه گفتارى است كه او آن را به‌عنوان يك گمان از يك شخص شيعى نقل كرده و سپس آن را نقد نموده است<ref>[[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] محمد بن عمر، 1420، ص248</ref> | نكته مهمى كه در اينجا بايد به آن توجه داشت و در هر نقل قولى همواره آن را در نظر گرفت، اين است كه آنچه نويسنده به‌عنوان سخن [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] نقل نموده، سخن وى نيست، بلكه گفتارى است كه او آن را به‌عنوان يك گمان از يك شخص شيعى نقل كرده و سپس آن را نقد نموده است<ref>[[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]] محمد بن عمر، 1420، ص248</ref> | ||