۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
معرفت امام عصر علیه‌السلام و تکلیف منتظران (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۷، ساعت ۲۲:۳۰
، ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'آنحضرت' به 'آن حضرت'
جز (جایگزینی متن - ' (عج)' به '(عج)') |
جز (جایگزینی متن - 'آنحضرت' به 'آن حضرت') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
مقدمه به تبيين موضوع معرفت امام از دو ديدگاه كلامى- تاريخى و فرهنگى- اجتماعى و ضرورت آن در عصر حاضر پرداخته و در ادامه، اهداف، ويژگى‌ها و ساختار كتاب تشريح شده است. | مقدمه به تبيين موضوع معرفت امام از دو ديدگاه كلامى- تاريخى و فرهنگى- اجتماعى و ضرورت آن در عصر حاضر پرداخته و در ادامه، اهداف، ويژگى‌ها و ساختار كتاب تشريح شده است. | ||
در فصل اول كتاب تصوير جامعى از ابعاد گوناگون شخصيت امام عصر(ع) ارائه و موضوعات مختلفى چون تاريخ زندگانى، ويژگى‌هاى ظاهرى، خصال و صفات، اثبات امامت ايشان، غيبت، مفهوم و علل آن ونيز جايگاه | در فصل اول كتاب تصوير جامعى از ابعاد گوناگون شخصيت امام عصر(ع) ارائه و موضوعات مختلفى چون تاريخ زندگانى، ويژگى‌هاى ظاهرى، خصال و صفات، اثبات امامت ايشان، غيبت، مفهوم و علل آن ونيز جايگاه آن حضرت(ع) در عالم هستى بررسى و تبيين شده است. | ||
در فصل دوم، پس از تبيين دو مفهوم توّلى (ولايت‌ورزى) و تبرّى (برائت‌جويى) به عنوان دو پايه اساسى انتظار در عصر غيبت، موضوع انتظار از ابعاد مختلف مفهومى، اعتقادى و كاركردى بررسى شده و ديگاه‌ها و رويكردهاى مختلفى كه در اين زمينه وجود دارد، به ويژه رويكرد [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است تا در نهايت خواننده به شاخصه‌هاى يك ديدگاه معتدل و در عين حال همه جانبه‌نگر، در زمينه انتظار امام عصر(ع) دست يابد. | در فصل دوم، پس از تبيين دو مفهوم توّلى (ولايت‌ورزى) و تبرّى (برائت‌جويى) به عنوان دو پايه اساسى انتظار در عصر غيبت، موضوع انتظار از ابعاد مختلف مفهومى، اعتقادى و كاركردى بررسى شده و ديگاه‌ها و رويكردهاى مختلفى كه در اين زمينه وجود دارد، به ويژه رويكرد [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است تا در نهايت خواننده به شاخصه‌هاى يك ديدگاه معتدل و در عين حال همه جانبه‌نگر، در زمينه انتظار امام عصر(ع) دست يابد. | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
در فصل چهارم، ضمن تبيين مهمترين بايدها و نبايدهاى تبليغ و ترويج فرهنگ انتظار و ارائه راهكارهايى براى تعميق و گسترش هرچه بيشتر اين‌گونه فعاليت‌ها، از جمله ارتباط معنوى با امام عصر(عج)، توجه به جايگاه و شأن رفيع ايشان، پرهيز از تعيين وقت براى ظهور، برخى از آسيب‌ها و آفت‌هايى كه فعاليت‌هاى تبليغى و ترويجى در حوزه مهدويت را تهديد مى‌كنند، بررسى و تبيين شده است. | در فصل چهارم، ضمن تبيين مهمترين بايدها و نبايدهاى تبليغ و ترويج فرهنگ انتظار و ارائه راهكارهايى براى تعميق و گسترش هرچه بيشتر اين‌گونه فعاليت‌ها، از جمله ارتباط معنوى با امام عصر(عج)، توجه به جايگاه و شأن رفيع ايشان، پرهيز از تعيين وقت براى ظهور، برخى از آسيب‌ها و آفت‌هايى كه فعاليت‌هاى تبليغى و ترويجى در حوزه مهدويت را تهديد مى‌كنند، بررسى و تبيين شده است. | ||
در آغاز فصل پنجم، از برخى روزها و ماه‌هاى سال كه انتظار در آنها جلوه و درخشش بيشترى دارد، همچون شب نيمه شعبان و ماه مبارك رمضان ياد و اعمال و ادعيه خاص اين ايام بيان شده است و در پايان آن نيز به دليل ارادت وصف ناشدنى همه شيعيان ايران اسلامى به هشتمين امام معصوم، حضرت رضا(ع)، به بررسى باور مهدوى در كلام رضوى پرداخته شده و بخشى از رواياتى كه از | در آغاز فصل پنجم، از برخى روزها و ماه‌هاى سال كه انتظار در آنها جلوه و درخشش بيشترى دارد، همچون شب نيمه شعبان و ماه مبارك رمضان ياد و اعمال و ادعيه خاص اين ايام بيان شده است و در پايان آن نيز به دليل ارادت وصف ناشدنى همه شيعيان ايران اسلامى به هشتمين امام معصوم، حضرت رضا(ع)، به بررسى باور مهدوى در كلام رضوى پرداخته شده و بخشى از رواياتى كه از آن حضرت در زمينه باور مهدوى و فرهنگ انتظار نقل شده، مورد بررسى قرار گرفته است. | ||
در پايان مى‌توان چنين ادعا كرد كه اين اثر توانسته است از يك سو بر اصول و مبانى پذيرفته شده در ديدگاه كلامى- تاريخى مبتنى بوده و موضوعات و مسائلى را كه در اين ديدگاه مورد توجه قرار گرفته است، با زبان و ادبيات روز و متناسب با نيازهاى اين زمان بررسى و تبيين كند و از سوى ديگر، با چهارچوب‌ها و موازين مورد پذيرش ديدگاه فرهنگى- اجتماعى هماهنگ باشد و باور مهدوى و فرهنگ انتظار را به عنوان حقيقتى جارى و سارى در عصر و جامعه ما مطرح سازد. | در پايان مى‌توان چنين ادعا كرد كه اين اثر توانسته است از يك سو بر اصول و مبانى پذيرفته شده در ديدگاه كلامى- تاريخى مبتنى بوده و موضوعات و مسائلى را كه در اين ديدگاه مورد توجه قرار گرفته است، با زبان و ادبيات روز و متناسب با نيازهاى اين زمان بررسى و تبيين كند و از سوى ديگر، با چهارچوب‌ها و موازين مورد پذيرش ديدگاه فرهنگى- اجتماعى هماهنگ باشد و باور مهدوى و فرهنگ انتظار را به عنوان حقيقتى جارى و سارى در عصر و جامعه ما مطرح سازد. | ||