بحرالعلوم، سید محمدمهدی بن مرتضی: تفاوت میان نسخه‌ها

پدر و اجداد او از دانشمندان سرشناس بودند و با بعضى از خاندان‌هاى علمى شيعه، از جمله خاندان مجلسى، خويشاوندى سببى يا نسبى داشتند و به دليل همين پيوند خانوادگى، بحر العلوم از [[مجلسی، محمدتقی|مجلسى اول]] به عنوان جد و از [[مجلسی، محمدباقر بن محمدتقی|مجلسى دوم]] به عنوان دايى ياد مى‌كند، (قمى، ج 2، ص 62).

بحر العلوم تحصيلات خود را در زادگاهش نزد پدر و شيخ يوسف بحرانى (صاحب حدايق) آغاز كرد، و بعد به نجف رفت و نزد شيخ مهدى بن محمد فتونى عاملى و شيخ محمدتقى دورقى و شيخ محمدباقرهزار جريبى به كسب علم پرداخت. سپس به كربلا بازگشت و به حوزۀ درس [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] (بهبهانى، آقا محمدباقر) پيوست. (بحر العلوم، 1363 ش، ج 1، مقدمه، ص 66، مدرس تبريزى، ج 1، ص 234، حبيب‌آبادى، ج 2، ص 416).

به هر حال تأثير اين گرايش را در دست پروردگان و برخى از علماى پس از او نمى‌توان انكار كرد. همۀ معاصران بحر العلوم به مقام علم و تقواى او اذعان كرده‌اند. حتى استاد او، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، در سال‌هاى پايانى عمر، چون زوال ملكۀ اجتهاد را در خود احتمال مى‌داد، در مسائل فقهى از او نظرخواهى مى‌كرد. (حبيب‌آبادى، ج 2، ص 416).

[[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]]، مؤلف قوانين الأصول، كه خود در ايران مرجعيّت داشت و مانند بحر العلوم از شاگردان برجستۀ [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] بود، در سفرى به عراق به ديدار سيّد بحر العلوم رفت و پس از خلوت شدن مجلس، ضمن اشاره به مقام معنوى او و تشرّف به ديدار امام عصر عجل اللّه تعالى فرجه از وى خواست نكاتى را از آنچه ديده است باز گويد. بحر العلوم خواستۀ او را فقط به طور سر بسته اجابت كرد و رشتۀ سخن را تغيير داد.

- [[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]] في أحوال العلماء و السادات، محمدباقربن زين‌العابدين خوانسارى، ج 7، چاپ اسد اللّه اسماعيليان، قم، 1392.