۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' »' به '»'
جز (جایگزینی متن - 'مسالك الأفهام' به 'مسالك الأفهام ') |
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
جلد اول، «كتاب طهارت» و «كتاب صلاة» را در خود جاى داده و لذا آياتى كه مربوط به احكام مرتبط با طهارت و نماز مى‌باشند، در آن آمده است. در مقدمه نويسنده در اين جلد، ابتدا ضرورت تفسير قرآن و تفسير آيات الأحكام توضيح داده شده و سپس به نمونه‌هايى از تفاسير آيات الأحكام (از جمله «أحكام القرآن» ابوعبدالله محمد بن ادريس شافعى، «أحكام القرآن» ابوالحسن على بن حجر بن محمد سعدى، «أحكام القرآن» قاضى ابواسحق اسماعيل بن اسحق ازدى، «تفسير آيات الأحكام» شمس‌الدين محمد بن ابى‌بكر دمشقى حنبلى و...)، نخستين مؤلف آيات الأحكام، ويژگى‌هاى عامه و خاصه در نگارش آيات الأحكام و مهم‌ترين كتاب در اين رابطه، اشاره شده است ...<ref>مقدمه، ص 13 - 27</ref> | جلد اول، «كتاب طهارت» و «كتاب صلاة» را در خود جاى داده و لذا آياتى كه مربوط به احكام مرتبط با طهارت و نماز مى‌باشند، در آن آمده است. در مقدمه نويسنده در اين جلد، ابتدا ضرورت تفسير قرآن و تفسير آيات الأحكام توضيح داده شده و سپس به نمونه‌هايى از تفاسير آيات الأحكام (از جمله «أحكام القرآن» ابوعبدالله محمد بن ادريس شافعى، «أحكام القرآن» ابوالحسن على بن حجر بن محمد سعدى، «أحكام القرآن» قاضى ابواسحق اسماعيل بن اسحق ازدى، «تفسير آيات الأحكام» شمس‌الدين محمد بن ابى‌بكر دمشقى حنبلى و...)، نخستين مؤلف آيات الأحكام، ويژگى‌هاى عامه و خاصه در نگارش آيات الأحكام و مهم‌ترين كتاب در اين رابطه، اشاره شده است ...<ref>مقدمه، ص 13 - 27</ref> | ||
نويسنده، معتقد است با آنكه عامه و خاصه، از همان قرن‌هاى دوم و سوم قمرى، به جهت كثرت نياز جامعه اسلامى به فهم و درك معانى بلند «آيات الأحكام»، به شرح و تفسير آن پرداخته‌اند، اما اولا بسيارى از آن‌ها به‌مرور زمان از بين رفته و يا به حليه طبع آراسته نشده است و ثانيا همه آن‌ها در يك مرحله و رتبه نيستند. به نظر وى مهم‌ترين كتبى كه در اين زمينه، نگارش يافته است، عبارتند از: «كنز العرفان» [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]]، «[[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الأفهام]] » علامه محمدجواد كاظمى، «قلائد الدرر» علامه جزائرى و... ...<ref>همان، ص 25</ref> | نويسنده، معتقد است با آنكه عامه و خاصه، از همان قرن‌هاى دوم و سوم قمرى، به جهت كثرت نياز جامعه اسلامى به فهم و درك معانى بلند «آيات الأحكام»، به شرح و تفسير آن پرداخته‌اند، اما اولا بسيارى از آن‌ها به‌مرور زمان از بين رفته و يا به حليه طبع آراسته نشده است و ثانيا همه آن‌ها در يك مرحله و رتبه نيستند. به نظر وى مهم‌ترين كتبى كه در اين زمينه، نگارش يافته است، عبارتند از: «كنز العرفان» [[فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله|فاضل مقداد]]، «[[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الأفهام]]» علامه محمدجواد كاظمى، «قلائد الدرر» علامه جزائرى و... ...<ref>همان، ص 25</ref> | ||
اولين آيه‌اى كه در كتاب طهارت آمده، آيه 6 سوره مباركه مائده مى‌باشد با اين مضمون: «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هنگامى كه براى نماز بپاخاستيد، صورت و دست‌هايتان را تا آرنج بشوييد و...». نويسنده، معتقد است كه اين آيه، از جامع‌ترين آيات قرآن در باب طهارت است؛ زيرا هم دستور وضو، غسل و تيمم در آن آمده و هم شرايط و چگونگى انجام آن‌ها در آن بيان شده و شامل مسائل و نكات فراوانى است؛ تا جايى كه بعضى از نويسندگان كتب آيات الأحكام، تصريح كرده‌اند كه اين آيه، متضمن 800 تا 1000 نكته و مسئله است. از اين‌رو، با آنكه از نظر طبيعى، بعضى از آيات ديگر مانند آيه 50 سوره فرقان، آيه 11 سوره انفال و آيه 109 سوره توبه بر آن مقدم بوده‌اند، نويسنده همانند بسيارى از مؤلفين آيات الأحكام، اين آيه مباركه را بر ديگر آيات مربوطه، در مقام نگارش، مقدم داشته است ...<ref>متن كتاب، ص 36</ref> | اولين آيه‌اى كه در كتاب طهارت آمده، آيه 6 سوره مباركه مائده مى‌باشد با اين مضمون: «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هنگامى كه براى نماز بپاخاستيد، صورت و دست‌هايتان را تا آرنج بشوييد و...». نويسنده، معتقد است كه اين آيه، از جامع‌ترين آيات قرآن در باب طهارت است؛ زيرا هم دستور وضو، غسل و تيمم در آن آمده و هم شرايط و چگونگى انجام آن‌ها در آن بيان شده و شامل مسائل و نكات فراوانى است؛ تا جايى كه بعضى از نويسندگان كتب آيات الأحكام، تصريح كرده‌اند كه اين آيه، متضمن 800 تا 1000 نكته و مسئله است. از اين‌رو، با آنكه از نظر طبيعى، بعضى از آيات ديگر مانند آيه 50 سوره فرقان، آيه 11 سوره انفال و آيه 109 سوره توبه بر آن مقدم بوده‌اند، نويسنده همانند بسيارى از مؤلفين آيات الأحكام، اين آيه مباركه را بر ديگر آيات مربوطه، در مقام نگارش، مقدم داشته است ...<ref>متن كتاب، ص 36</ref> | ||