۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'فالدين' به 'فالدين'
جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') |
جز (جایگزینی متن - 'فالدين' به 'فالدين') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''ميرزا ابوالفضل نجم آبادى''' فرزند محمد تقى، فقيه دانا و مجتهد توانا و مدرس فقه مكتب اهل البيت(ع) در سال 1317ق در يك خانواده مذهبى تولد يافت. وى پس از آموختن و انجام مقدمات علوم عربى از صرف و نحو و غيره در مدرسه مرحوم حاج شيخ هادى، شروع به خواندن سطح نموده، منقول را خدمت والد و نيز مرحوم حاج شيخ مسيح طالقانى (از بزرگان مدرسين تهران و مدرسه مروى) آموخت. وى در سال 1342ق در سوگ پدر مى‌نشيند و پس از آن سفرى به بلاد عربى از جمله سوريه، لبنان و مصر نموده كه در آن سفرها مجاورات علمى با اهل تسنن داشته است. | '''ميرزا ابوالفضل نجم آبادى''' فرزند محمد تقى، فقيه دانا و مجتهد توانا و مدرس فقه مكتب اهل البيت(ع) در سال 1317ق در يك خانواده مذهبى تولد يافت. وى پس از آموختن و انجام مقدمات علوم عربى از صرف و نحو و غيره در مدرسه مرحوم حاج شيخ هادى، شروع به خواندن سطح نموده، منقول را خدمت والد و نيز مرحوم حاج شيخ مسيح طالقانى (از بزرگان مدرسين تهران و مدرسه مروى) آموخت. وى در سال 1342ق در سوگ پدر مى‌نشيند و پس از آن سفرى به بلاد عربى از جمله سوريه، لبنان و مصر نموده كه در آن سفرها مجاورات علمى با اهل تسنن داشته است. | ||
سپس عازم نجف اشرف شده و در آنجا به ادامه تحصيل مى‌پردازد. وى در آنجا ترجمه كتاب گران‌سنگ «[[المراجعات]]» مرحوم سيد | سپس عازم نجف اشرف شده و در آنجا به ادامه تحصيل مى‌پردازد. وى در آنجا ترجمه كتاب گران‌سنگ «[[المراجعات]]» مرحوم سيد شريفالدين عاملى را شروع مى‌كند. ايشان در مدت اقامت در حوزه علميه نجف اشرف با شركت در دروس فقه و اصول اساتيد بزرگوارى چون آیت‌الله حاج ميرزا حسن نائينى و ضياءالدين عراقى بيشتر درسهاى فقه و اصول آنان را از عبادات تا سياسات به رشته تحرير در مى‌آورد و [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] در اجازه مفصلى از وى اظهار رضايت مى‌نمايد. | ||
وى پس از كسب درجه اجتهاد از مرحوم آیت‌الله آقا سيدابوالحسن اصفهانى به ايران مراجعت مى‌نمايد؛ مدتى در شهر قم سكنى گزيده و در درس و بحث مرحوم ايت الله حاج شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] حاضر و با علماى زمان بيشتر آشنا گرديد. در هيمن زمان بود كه با حضرت امام(ره) دوست شده و اين دوستى تا پايان عمر وى ادامه داشت. | وى پس از كسب درجه اجتهاد از مرحوم آیت‌الله آقا سيدابوالحسن اصفهانى به ايران مراجعت مى‌نمايد؛ مدتى در شهر قم سكنى گزيده و در درس و بحث مرحوم ايت الله حاج شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] حاضر و با علماى زمان بيشتر آشنا گرديد. در هيمن زمان بود كه با حضرت امام(ره) دوست شده و اين دوستى تا پايان عمر وى ادامه داشت. | ||