۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' فى ' به ' في '
جز (جایگزینی متن - 'الدين' به ' الدين') |
جز (جایگزینی متن - ' فى ' به ' في ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
ابن‌اياس در 882ق به حج رفت و از سختى‌هاى آن سفر ياد كرده است (144/3- 145). همچنين با رجال دربار و اميران مصرى رابطه نزديك داشت و بسيارى از آنان را مدح كرد يا در مرگشان مرثيه سرود. قطعاتى از اين مدايح كه شمار آن اندك نيست، در کتاب او آمده است؛ از آن جمله ابياتى است در مدح امير خايربك نائب السلطنه، ابن اجا، كاتب‌السر، احمد بن جيعان نائب كاتب‌السر، قاضى القضاة كمال الدين. ابن‌اياس، سلطان اشرف غورى را نيز به مناسبت‌هاى مختلف مدح گفته و در موردى اشاره به تحسين سلطان از نظم خويش دارد، اما گويا به سلطان نزديك نبوده چون گاهى اخبار سلطان را از زبان خاصان و از زبان اشخاص موثق نقل كرده است. | ابن‌اياس در 882ق به حج رفت و از سختى‌هاى آن سفر ياد كرده است (144/3- 145). همچنين با رجال دربار و اميران مصرى رابطه نزديك داشت و بسيارى از آنان را مدح كرد يا در مرگشان مرثيه سرود. قطعاتى از اين مدايح كه شمار آن اندك نيست، در کتاب او آمده است؛ از آن جمله ابياتى است در مدح امير خايربك نائب السلطنه، ابن اجا، كاتب‌السر، احمد بن جيعان نائب كاتب‌السر، قاضى القضاة كمال الدين. ابن‌اياس، سلطان اشرف غورى را نيز به مناسبت‌هاى مختلف مدح گفته و در موردى اشاره به تحسين سلطان از نظم خويش دارد، اما گويا به سلطان نزديك نبوده چون گاهى اخبار سلطان را از زبان خاصان و از زبان اشخاص موثق نقل كرده است. | ||
تاريخ ابن‌اياس، يعنى بدايع الزهور | تاريخ ابن‌اياس، يعنى بدايع الزهور في وقايع الدهور تا رخدادهاى ذيحجه 928 را دربردارد و بى‌گمان تا اين تاريخ زنده بوده است. تاريخ دقيق وفاتِ او معلوم نيست، هر چند برخى از منابع، سال930ق را ذكر كرده‌اند. بروكلمان، ابن‌اياس را حنبلى مذهب شمرده است، اما دليل چنين استنباطى روشن نيست. به هر حال انديشه و شخصيت ابن‌اياس را كم و بيش مى‌توان از مطالعه دقيق آثار او دريافت. | ||
== آثار== | == آثار== | ||
1. بدايع الزهور | 1. بدايع الزهور في وقايع الدهور؛ | ||
2. نشق الازهار | 2. نشق الازهار في عجائب الاقطار؛ | ||
3. جواهر السلوك فى‌الخلفاء و الملوك؛ | 3. جواهر السلوك فى‌الخلفاء و الملوك؛ | ||
4. المنتظم | 4. المنتظم في بدء الدنيا و تاريخ الامم؛ | ||
5. نزهة الامم | 5. نزهة الامم في العجائب و الحكم. | ||