۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ش ' به 'ش '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' ش ' به 'ش ') |
||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
«خلاصة التجارب» اگرچه از نظر گستردگى مباحث و شيوايى بيان، به «ذخيره خوارزمشاهى» نمى‌رسد، از نظر اتكاء بر تجربيات شخصى و نوآورى، از آن برتر است. | «خلاصة التجارب» اگرچه از نظر گستردگى مباحث و شيوايى بيان، به «ذخيره خوارزمشاهى» نمى‌رسد، از نظر اتكاء بر تجربيات شخصى و نوآورى، از آن برتر است. | ||
اين كتاب، از مآخذ مهم طب در دوره صفويه و از بهترين متون درسى پزشكى كهن جهان است<ref>طب در دوره صفويه، صفحه دوازده</ref>در «خلاصة التجارب»، موارد بسيارى از نخستين اشاره‌هاى طب اسلامى به بعضى بيمارى‌ها وجود دارد<ref>براى آگاهى از نوآورى‌ها و مشاهدات و تجربيات [[بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین|بهاء الدوله رازى]] رجوع كنيد به «[[بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین|بهاء الدوله رازى]] آخرين پزشك بزرگ ايران»، به قلم دكتر حسن تاج‌بخش، نامه فرهنگستان علوم، سال | اين كتاب، از مآخذ مهم طب در دوره صفويه و از بهترين متون درسى پزشكى كهن جهان است<ref>طب در دوره صفويه، صفحه دوازده</ref>در «خلاصة التجارب»، موارد بسيارى از نخستين اشاره‌هاى طب اسلامى به بعضى بيمارى‌ها وجود دارد<ref>براى آگاهى از نوآورى‌ها و مشاهدات و تجربيات [[بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین|بهاء الدوله رازى]] رجوع كنيد به «[[بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین|بهاء الدوله رازى]] آخرين پزشك بزرگ ايران»، به قلم دكتر حسن تاج‌بخش، نامه فرهنگستان علوم، سال 3،ش 4، ص 47 - 56</ref> | ||
روش [[بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین|بهاء الدوله رازى]]؛ يعنى توجه به علائم و عوارض بيمارى‌ها و شرح و ثبت دقيق آنها، كتاب او را در زمره مهم‌ترين كتب پزشكى قرار داده است<ref>تاريخ دام‌پزشكى و پزشكى ايران، ج 2، ص 494</ref>از جمله اين موارد مى‌توان به توجه او در ثبت همه‌گيرى سياه‌سرفه در هرات و نيز در رى در سال 906ق، اشاره نمود كه به‌دقت به تشريح اين بيمارى پرداخته است. همچنين نوشته‌هاى او درباره اينكه افرادى كه آبله مى‌گيرند به‌ندرت ممكن است از نو آبله بردارند، حاكى از نظر او درباره ايمنى بدن است. | روش [[بهاء الدوله، بهاء الدین بن میر قوام الدین|بهاء الدوله رازى]]؛ يعنى توجه به علائم و عوارض بيمارى‌ها و شرح و ثبت دقيق آنها، كتاب او را در زمره مهم‌ترين كتب پزشكى قرار داده است<ref>تاريخ دام‌پزشكى و پزشكى ايران، ج 2، ص 494</ref>از جمله اين موارد مى‌توان به توجه او در ثبت همه‌گيرى سياه‌سرفه در هرات و نيز در رى در سال 906ق، اشاره نمود كه به‌دقت به تشريح اين بيمارى پرداخته است. همچنين نوشته‌هاى او درباره اينكه افرادى كه آبله مى‌گيرند به‌ندرت ممكن است از نو آبله بردارند، حاكى از نظر او درباره ايمنى بدن است. | ||