۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين' به 'شهاب‌الدين') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
'''ابومحمد مصلح بن عبدالله''' مشهور به سعدى شيرازى در سال 606ق در شيراز زاده شد. پدرش در دستگاه ديوانى اتابك سعد بن زنگى، فرمانرواى فارس شاغل بود. | '''ابومحمد مصلح بن عبدالله''' مشهور به سعدى شيرازى در سال 606ق در شيراز زاده شد. پدرش در دستگاه ديوانى اتابك سعد بن زنگى، فرمانرواى فارس شاغل بود. | ||
سعدى هنوز كودك بود كه پدرش در گذشت. در دوران كودكى با علاقه زياد به مكتب مى‌رفت و مقدمات علوم را مى‌آموخت. هنگام نوجوانى به پژوهش، دين و دانش علاقه فراوانى نشان داد. اوضاع نابسامان ايران در پايان دوران سلطان محمد خوارزمشاه و به خصوص حمله سلطان | سعدى هنوز كودك بود كه پدرش در گذشت. در دوران كودكى با علاقه زياد به مكتب مى‌رفت و مقدمات علوم را مى‌آموخت. هنگام نوجوانى به پژوهش، دين و دانش علاقه فراوانى نشان داد. اوضاع نابسامان ايران در پايان دوران سلطان محمد خوارزمشاه و به خصوص حمله سلطان غياثالدين، برادر جلالالدين خوارزمشاه به شيراز (سال 627ق) سعدى را كه هوايى جز كسب دانش در سر نداشت برآن داشت تا ديار خود را ترك نمايد. سعدى در حدود 620 يا 623ق از شيراز به مدرسه نظاميه بغداد رفت و در آنجا از آموزه‌هاى [[غزالی، محمد بن محمد|امام محمد غزالى]] بيشترين تأثير را پذيرفت (سعدى در گلستان غزالى را «امام مرشد» مى‌نامد). غير از نظاميه، سعدى در مجلس درس استادان ديگرى از قبيل شهاب‌الدين عمر سهروردى نيز حضور يافت و در عرفان از او تأثير گرفت. اين شهاب‌الدين عمر سهروردى را نبايد با [[سهروردی، یحیی بن حبش|شيخ اشراق]]، يحيى سهروردى، اشتباه گرفت. معلم احتمالى ديگر وى در بغداد ابوالفرج بن جوزى بوده است كه در هويت اصلى وى بين پژوهندگان، از جمله بين محمد قزوينى و محيط طباطبايى اختلاف وجود دارد. | ||
پس از پايان تحصيل در بغداد، سعدى به سفرهاى گوناگونى پرداخت كه به بسيارى از اين سفرها در آثار خود اشاره كرده است. در اين كه سعدى از چه سرزمين‌هايى ديدن كرده، ميان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حكايات خود سعدى هم نمى‌توان چندان اعتماد كرد و به نظر مى‌رسد كه بعضى از اين سفرها داستان‌پردازى باشد، زيرا بسيارى از آن‌ها پايه نمادين و اخلاقى دارند نه واقعى. مسلم است كه شاعر به عراق، شام و حجاز سفر كرده است و شايد از هندوستان، تركستان، آسياى صغير، غزنين، آذربايجان، فلسطين، چين، يمن و آفريقاى شمالى هم ديدار كرده باشد. | پس از پايان تحصيل در بغداد، سعدى به سفرهاى گوناگونى پرداخت كه به بسيارى از اين سفرها در آثار خود اشاره كرده است. در اين كه سعدى از چه سرزمين‌هايى ديدن كرده، ميان پژوهندگان اختلاف نظر وجود دارد و به حكايات خود سعدى هم نمى‌توان چندان اعتماد كرد و به نظر مى‌رسد كه بعضى از اين سفرها داستان‌پردازى باشد، زيرا بسيارى از آن‌ها پايه نمادين و اخلاقى دارند نه واقعى. مسلم است كه شاعر به عراق، شام و حجاز سفر كرده است و شايد از هندوستان، تركستان، آسياى صغير، غزنين، آذربايجان، فلسطين، چين، يمن و آفريقاى شمالى هم ديدار كرده باشد. | ||
سعدى در حدود 655ق به شيراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفيف مجاور شد. حاكم فارس در اين زمان اتابك ابوبكر بن سعد زنگى بود كه براى جلوگيرى از هجوم مغولان به فارس، به آنان خراج مى‌داد و يك سال بعد به فتح بغداد به دست مغولان در 4 صفر 656ق به آنان كمك كرد. در دوران ابوبكر بن سعد بن زنگى، شيراز پناهگاه دانشمندانى شده بود كه از دم تيغ تاتار جان سالم بدر برده بودند. در دوران وى سعدى مقامى ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان، وليعهد | سعدى در حدود 655ق به شيراز بازگشت و در خانقاه ابوعبدالله بن خفيف مجاور شد. حاكم فارس در اين زمان اتابك ابوبكر بن سعد زنگى بود كه براى جلوگيرى از هجوم مغولان به فارس، به آنان خراج مى‌داد و يك سال بعد به فتح بغداد به دست مغولان در 4 صفر 656ق به آنان كمك كرد. در دوران ابوبكر بن سعد بن زنگى، شيراز پناهگاه دانشمندانى شده بود كه از دم تيغ تاتار جان سالم بدر برده بودند. در دوران وى سعدى مقامى ارجمند در دربار به دست آورده بود. در آن زمان، وليعهد مظفرالدين ابوبكر به نام سعد بن ابوبكر كه تخلص سعدى هم از نام اوست به سعدى ارادت بسيار داشت. سعدى بوستان را كه سرودنش در655ق به پايان رسيد، به نام بوبكر سعد كرد. هنوز يكسال از تدوين بوستان نگذشته بود كه در بهار سال 656ق، دومين اثرش گلستان را بنام وليعهد سعد بن ابوبكر بن زنگى نگاشت. | ||
سعدى در سال 691ق در خانقاهى كه اكنون آرامگاه اوست درگذشت و به خاك سپرده شد. | سعدى در سال 691ق در خانقاهى كه اكنون آرامگاه اوست درگذشت و به خاك سپرده شد. | ||