۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'أعيان الشيعة' به 'أعيان الشيعة '
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'أعيان الشيعة' به 'أعيان الشيعة ') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
نویسنده در سطرهای اولیه مقدمه به موضوع پژوهش پایاننامه دکترای خود، «شعر تشیع تا قرن سوم هجری» در دانشگاه سوربن پاریس اشاره کرده که اشعار مورد نیاز آن را از منابع مختلف تاریخی، ادبی و لغوی گردآوری نموده است. وی ابتدا اشعار شعرای معروفی چون اقیشر اسدی، ایمن بن خریم اسدی، ابوطفیل کنانی و منصور نمری را جمع میکند. برخی دانشجویان او را بر گردآوری اشعار شعرای گمنامی چون عمرو بن عاص، ابن همام سلولی و سفیان بن مصعب عبدی تشویق میکنند. او در مجموع اشعاری از 229 شاعر مشهور و گمنام را جمعآوری میکند. البته به تصریح خودش برخی اشعار ممکن است منتسب به اجنه باشد؛ یا اینکه در برخی موارد امکان معرفی شاعر دشوار یا محال بوده است. او در آخر خاطرنشان میکند که اگرچه تلاشش را کرده، اما با توجه به وسعت کار و زمان کم، نوشتههایش خالی از اشتباه نیست<ref>ر.ک: همان، ص6-5</ref> | نویسنده در سطرهای اولیه مقدمه به موضوع پژوهش پایاننامه دکترای خود، «شعر تشیع تا قرن سوم هجری» در دانشگاه سوربن پاریس اشاره کرده که اشعار مورد نیاز آن را از منابع مختلف تاریخی، ادبی و لغوی گردآوری نموده است. وی ابتدا اشعار شعرای معروفی چون اقیشر اسدی، ایمن بن خریم اسدی، ابوطفیل کنانی و منصور نمری را جمع میکند. برخی دانشجویان او را بر گردآوری اشعار شعرای گمنامی چون عمرو بن عاص، ابن همام سلولی و سفیان بن مصعب عبدی تشویق میکنند. او در مجموع اشعاری از 229 شاعر مشهور و گمنام را جمعآوری میکند. البته به تصریح خودش برخی اشعار ممکن است منتسب به اجنه باشد؛ یا اینکه در برخی موارد امکان معرفی شاعر دشوار یا محال بوده است. او در آخر خاطرنشان میکند که اگرچه تلاشش را کرده، اما با توجه به وسعت کار و زمان کم، نوشتههایش خالی از اشتباه نیست<ref>ر.ک: همان، ص6-5</ref> | ||
در اولین باب کتاب، اشعار تشیع تا قرن سوم در منابع معاصر مورد بررسی قرار گرفته است. در این رابطه 34 منبع را مورد تحقیق قرار میدهد، اما از این میان | در اولین باب کتاب، اشعار تشیع تا قرن سوم در منابع معاصر مورد بررسی قرار گرفته است. در این رابطه 34 منبع را مورد تحقیق قرار میدهد، اما از این میان «[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] » محسن امین عاملی، «الغدير» [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]]، «أدب الطف أو شعراء الحسين» جواد شبر را از آن جهت که به موسوعه نزدیکترند از دور خارج میکند. در نهایت در شش جدول به تفکیک مؤلفین عرب، تاریخ ادب مشتشرقین، عصر یا منطقه معین، تاریخ ادب سیاسی و ادب شیعه به تعداد شعرایی که هر محقق در کتابش آورده با ذکر شماره صفحه اشاره میکند<ref>ر.ک: همان، ص10-7</ref>سپس از این جداول چنین نتیجه میگیرد که در منابع فراوان و متنوع تاریخ ادب، تاریخ شعر سیاسی عمومی و کتب مختص ادب شیعی به شعر تشیع توجه شده است<ref>ر.ک: همان، ص10</ref> | ||
نویسنده سپس در جدول دیگری اسامی 69 منبع ادبی و تاریخی و معاجم لغوی و جغرافیایی و... را با ذکر نام مؤلف و کتاب و تعداد اشعار ذکر کرده است. پس از آن اسامی منابعی را که بیشترین اشعار شیعی را نقل کردهاند با ذکر تعداد اشعار لیست کرده و چنین نتیجهگیری میکند که مصادر شیعی بیشترین تعداد اشعار شیعی را نقل کردهاند. این موضوع از جهتی طبیعی است و از جهتی باعث عدم اطمینان به این اشعار میشود<ref>ر.ک: همان، ص18-13</ref> | نویسنده سپس در جدول دیگری اسامی 69 منبع ادبی و تاریخی و معاجم لغوی و جغرافیایی و... را با ذکر نام مؤلف و کتاب و تعداد اشعار ذکر کرده است. پس از آن اسامی منابعی را که بیشترین اشعار شیعی را نقل کردهاند با ذکر تعداد اشعار لیست کرده و چنین نتیجهگیری میکند که مصادر شیعی بیشترین تعداد اشعار شیعی را نقل کردهاند. این موضوع از جهتی طبیعی است و از جهتی باعث عدم اطمینان به این اشعار میشود<ref>ر.ک: همان، ص18-13</ref> | ||