۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مولى فتح الله كاشانى' به 'مولى فتح الله كاشانى '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - 'مولى فتح الله كاشانى' به 'مولى فتح الله كاشانى ') |
||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
در ابتدا لازم به ذكر است كه در همه شرح‌ها و ترجمه‌هايى كه از نهج‌البلاغه صورت گرفته و مى‌گيرد، نخست مقدمه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، گردآورنده سخنان على عليه‌السلام آورده مى‌شود و شارحان به شرح آن آغاز مى‌كنند، ليكن در اين شرح اين مقدمه نيامده است، لذا ويراستاران محترم اثر حاضر اين مقدمه را از «تنبيه الغافلين و تذكره العارفين» ترجمه و شرح فارسى نهج‌البلاغه، تألیف مولى فتح الله كاشانى(م:988ق.) ويرايش شده آقاى دكتر پهلوان كه او نيز مشرب عرفانى دارد گرفته و به شرح حاضر افزوده‌اند. | در ابتدا لازم به ذكر است كه در همه شرح‌ها و ترجمه‌هايى كه از نهج‌البلاغه صورت گرفته و مى‌گيرد، نخست مقدمه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، گردآورنده سخنان على عليه‌السلام آورده مى‌شود و شارحان به شرح آن آغاز مى‌كنند، ليكن در اين شرح اين مقدمه نيامده است، لذا ويراستاران محترم اثر حاضر اين مقدمه را از «تنبيه الغافلين و تذكره العارفين» ترجمه و شرح فارسى نهج‌البلاغه، تألیف [[کاشانی، فتح‌الله بن شکرالله|مولى فتح الله كاشانى]] (م:988ق.) ويرايش شده آقاى دكتر پهلوان كه او نيز مشرب عرفانى دارد گرفته و به شرح حاضر افزوده‌اند. | ||
ويژگى شرح حاضر، مانند شرح مولى فتح‌الله كاشانى، چنان است كه نخست عنوان خطبه يا كلام يا نامه يا وصيت را به عربى نقل و ترجمه تحت اللفظى و كلمه به كلمه مى‌كند، سپس اصل خطبه يا نامه و يا وصيت را به جمله‌هايى از نيم سطر تا چند سطر، به تناسب طول آن، بخش و ترجمه مى‌كند و اگر لازم ببيند، به ويژه در موضوعات كلامى و فلسفى و عرفانى به شرح مى‌پردازد و گاه نكته‌اى تاريخى را براى خواننده توضيح مى‌دهد و بر پايه رسم زمان، منبع را جز در موارد بسيار اندك و استثنايى گزارش نمى‌كند. | ويژگى شرح حاضر، مانند شرح مولى فتح‌الله كاشانى، چنان است كه نخست عنوان خطبه يا كلام يا نامه يا وصيت را به عربى نقل و ترجمه تحت اللفظى و كلمه به كلمه مى‌كند، سپس اصل خطبه يا نامه و يا وصيت را به جمله‌هايى از نيم سطر تا چند سطر، به تناسب طول آن، بخش و ترجمه مى‌كند و اگر لازم ببيند، به ويژه در موضوعات كلامى و فلسفى و عرفانى به شرح مى‌پردازد و گاه نكته‌اى تاريخى را براى خواننده توضيح مى‌دهد و بر پايه رسم زمان، منبع را جز در موارد بسيار اندك و استثنايى گزارش نمى‌كند. | ||