۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''الحاكم الجشمى و منهجه فى تفسير القرآن''' تألیف دكتر عدنان زرزور به زبان عربى راجع به زندگانى «حاكم ابوسعد المحسّن الجسمى» و معرفى تفسيرش «التهذيب فى التفسير»، سعى در شناساندن كتب اسلامى، و دعوت مسلمين به تفكر اسلامى واحد با تجديد فكر دربار نظريات و احكامى كه به بعض از فرق نسبت داده ميشود، دارند. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
حاكم پس از مقدمه‌اى راجع به تعريف تفسير و تاويل و تفاوت آن دو، اصول حاكم در تفسيرش را مطرح و آنها را مورد بررسى قرار مى دهد، وى فهم لغات را راهى كليدى براى معرفت قرآن دانسته و در نظر گرفتن وضع لغات و حال متكلم را در فهم دلالت كلام معتبر ميداند، نگارنده در ادامه به اصول و قواعد او اشاره ميكند. | حاكم پس از مقدمه‌اى راجع به تعريف تفسير و تاويل و تفاوت آن دو، اصول حاكم در تفسيرش را مطرح و آنها را مورد بررسى قرار مى دهد، وى فهم لغات را راهى كليدى براى معرفت قرآن دانسته و در نظر گرفتن وضع لغات و حال متكلم را در فهم دلالت كلام معتبر ميداند، نگارنده در ادامه به اصول و قواعد او اشاره ميكند. | ||
#در قرآن هرچه معنا نداشته باشد يا معناى آن فهميده نمى شود وجود ندارد. | |||
#تفسير قرآن مختص به پيامبر(ص) و قدما نميباشد بلكه اگر شرايط كلام موجود باشد هر عاقلى كه مى تواند مراد متكلم را بفهمد و استدلال به امور عقلى كند ميتواند قرآن را هم بفهمد، اگر ما مراد كلام پيامبر(ص) را ميتوانيم بفهميم، پس كلام خداوند را هم كه ما را مخاطب قرار داده است ميتوانيم بفهميم. | |||
#تفسير باطنى و امام را، راه معرفت قرآن دانستن باطل است. | |||
#وجود مجاز در قرآن ثابت است امّا تا جايى كه اراده حقيقت ممكن باشد، نميتوان كلام را حمل به مجاز كرد. ايشان اقسام معارف را نزد حاكم بر سه قسم مى داند: | |||
#:#مسائلى كه فقط جنبه‌ى عقلى دارد | |||
#:#مسائلى كه فقط جنبه‌ى شرعى دارند | |||
#:#مسائلى كه از جهت شرعى و عقلى قابل درك ميباشند. | |||
در بيان قاعده اساسى حاكم در فهم معارف قرآنى چنين مينويسد: هر چيزى كه توسط عقل فهميده ميشود جايز نيست كه قرآن به خلاف آن تاويل شود، پس بايد تاويل موافق عقل و معناى لغوى قرآن باشد، به جهت اينكه احتمالات در عقل و ادله عقليه راه ندارد. | در بيان قاعده اساسى حاكم در فهم معارف قرآنى چنين مينويسد: هر چيزى كه توسط عقل فهميده ميشود جايز نيست كه قرآن به خلاف آن تاويل شود، پس بايد تاويل موافق عقل و معناى لغوى قرآن باشد، به جهت اينكه احتمالات در عقل و ادله عقليه راه ندارد. | ||