۶۱٬۱۸۹
ویرایش
إرشاد المبتدي و تذكرة المنتهي في القراءات العشر (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۵۸
، ۱ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>'
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
|||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
پس از آن اسامى قراء ده‌گانه قرآن كريم ذكر شده كه عبارتند از: ابوجعفر مدنى، نافع مدنى، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] كنانى (مكى)، ابوعمرو بصرى، ابن عامر يَحصُبى (شامى)، عاصم كوفى، حمزه كوفى، على بن حمزه كسائى، يعقوب حضرمى و خلف بن هشام بزار ...<ref>متن کتاب، ص 43 - 108</ref> | پس از آن اسامى قراء ده‌گانه قرآن كريم ذكر شده كه عبارتند از: ابوجعفر مدنى، نافع مدنى، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] كنانى (مكى)، ابوعمرو بصرى، ابن عامر يَحصُبى (شامى)، عاصم كوفى، حمزه كوفى، على بن حمزه كسائى، يعقوب حضرمى و خلف بن هشام بزار ...<ref>متن کتاب، ص 43 - 108</ref> | ||
بديهى است همان‌گونه كه قرّاء ده‌گانه از پيشينيان خود به نقل قرائات پرداختند و خود به‌عنوان «إمام القرائة» مطرح گشتند، قاريان بعدى (راويان) قرائات را از آنان روايت كردند؛ به‌عنوان مثال از ميان راويان نافع: قالون ...<ref>ص 57</ref> و ورش ...<ref>ص 61</ref> و از ميان راويان عاصم: شعبة بن عياش ...<ref>ص 86</ref> و حفص بن سليمان ...<ref>ص 89</ref> مشهورترند. | بديهى است همان‌گونه كه قرّاء ده‌گانه از پيشينيان خود به نقل قرائات پرداختند و خود به‌عنوان «إمام القرائة» مطرح گشتند، قاريان بعدى (راويان) قرائات را از آنان روايت كردند؛ به‌عنوان مثال از ميان راويان نافع: قالون ...<ref>ص 57</ref>و ورش ...<ref>ص 61</ref>و از ميان راويان عاصم: شعبة بن عياش ...<ref>ص 86</ref>و حفص بن سليمان ...<ref>ص 89</ref>مشهورترند. | ||
در ادامه کتاب در ضمن ابواب و فصولى، موضوعات ادغام و اظهار، همزه ساكن و متحرك، وقف، مدّ و قصر و اماله مورد مطالعه قرار گرفته است. ...<ref>متن کتاب، ص 109 - 130</ref> | در ادامه کتاب در ضمن ابواب و فصولى، موضوعات ادغام و اظهار، همزه ساكن و متحرك، وقف، مدّ و قصر و اماله مورد مطالعه قرار گرفته است. ...<ref>متن کتاب، ص 109 - 130</ref> | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
پس از آن نويسنده وارد مبحث مهم «فرش الحروف» شده و به ترتيب سوره‌هاى قرآن كريم به اين بحث پرداخته است. | پس از آن نويسنده وارد مبحث مهم «فرش الحروف» شده و به ترتيب سوره‌هاى قرآن كريم به اين بحث پرداخته است. | ||
محقق کتاب در پاورقى ...<ref>ص 131</ref> توضيح مختصرى درباره اين موضوع داده است كه تفصيل آن بدين شرح است: دانشمندان علم قرائات براى بازشناسى قرائت‌ها و تفكيك آنها از يكديگر و پيدا كردن نقاط اشتراك و افتراق آنها، دو دسته قاعده وضع كرده‌اند: الف. اصول «أصولُ القاري»؛ ب. فروع (فَرشُ الحروف). | محقق کتاب در پاورقى ...<ref>ص 131</ref>توضيح مختصرى درباره اين موضوع داده است كه تفصيل آن بدين شرح است: دانشمندان علم قرائات براى بازشناسى قرائت‌ها و تفكيك آنها از يكديگر و پيدا كردن نقاط اشتراك و افتراق آنها، دو دسته قاعده وضع كرده‌اند: الف. اصول «أصولُ القاري»؛ ب. فروع (فَرشُ الحروف). | ||
الف. اصول: جمع اصل و آن عبارت از قاعده‌اى كلى است كه از قواعد جزيى زيرمجموعه خود استنتاج شده و بر آن جزئيات منطبق است. با توجه به اين تعريف، قواعد كلّى قرائات هريك از قرّاء سبعه را اصول آن قارى ناميده‌اند؛ چرا كه تحت ضابطه‌اى مشخص به‌صورت قواعدى كلى درآمده است؛ به‌عنوان مثال، قاعده «نقل و حذف» در قرائت نافع به روايت ورش يكى از اصول قرائت وى مى‌باشد و قاعده «اِشْمامِ خَلْطِ حرف به حرف» نيز اصلى از اصول قراءت حمزه است. | الف. اصول: جمع اصل و آن عبارت از قاعده‌اى كلى است كه از قواعد جزيى زيرمجموعه خود استنتاج شده و بر آن جزئيات منطبق است. با توجه به اين تعريف، قواعد كلّى قرائات هريك از قرّاء سبعه را اصول آن قارى ناميده‌اند؛ چرا كه تحت ضابطه‌اى مشخص به‌صورت قواعدى كلى درآمده است؛ به‌عنوان مثال، قاعده «نقل و حذف» در قرائت نافع به روايت ورش يكى از اصول قرائت وى مى‌باشد و قاعده «اِشْمامِ خَلْطِ حرف به حرف» نيز اصلى از اصول قراءت حمزه است. | ||