۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
آثار احمدى حاوى بخشى از تاريخ اسلام است كه در آن زندگىنامه پيامبر اسلام(ص) و جنگهاى وى و در پايان، اندكى از زندگىنامه امامان دوازدهگانه شيعه ياد شده است. | آثار احمدى حاوى بخشى از تاريخ اسلام است كه در آن زندگىنامه پيامبر اسلام(ص) و جنگهاى وى و در پايان، اندكى از زندگىنامه امامان دوازدهگانه شيعه ياد شده است. | ||
نويسنده، عنوان کتاب را از نام خود گرفته است. وى در آغاز کتاب ميگويد: از هنگام جوانى هرگاه كه اتفاق مىافتاد و مطالعهاى در شرح حال سرور پيامبران مىكردم، مطالبى از خواندهها فراهم مىآمد. در اين ميان گروهى از دوستان از من خواستند تا کتابى در اين باب فراهم آورم؛ ازاينرو، اين کتاب را كه شامل روايتهاى گوناگون و گفتارهاى مختلف بود، گرد آوردم و در اين زمينه از کتاب روضة الأحباب (نوشته جمالالدين عطاءالله دشتكى شيرازى، به سال 903ق) سود بردم .<ref>پيشگفتار کتاب، ص10</ref> | نويسنده، عنوان کتاب را از نام خود گرفته است. وى در آغاز کتاب ميگويد: از هنگام جوانى هرگاه كه اتفاق مىافتاد و مطالعهاى در شرح حال سرور پيامبران مىكردم، مطالبى از خواندهها فراهم مىآمد. در اين ميان گروهى از دوستان از من خواستند تا کتابى در اين باب فراهم آورم؛ ازاينرو، اين کتاب را كه شامل روايتهاى گوناگون و گفتارهاى مختلف بود، گرد آوردم و در اين زمينه از کتاب روضة الأحباب (نوشته جمالالدين عطاءالله دشتكى شيرازى، به سال 903ق) سود بردم .<ref>پيشگفتار کتاب، ص10</ref> | ||
برخي اين کتاب را خلاصه روضة الأحباب انگاشتهاند، ولي اسماعيل آموزگار و على شريعتى كه اين دو را بهدقت با هم سنجيدهاند، گفتهاند: همانسان كه نويسنده آثار احمدى در ديباچه کتاب يادآورى كرده، روضة الأحباب داراى تفصيل بسيار است و مؤلف آثار احمدى بهعنوان يك سند معتبر از آن بهره بسيار جسته، ولى حتى يك عبارت كوتاه نيز عيناً از آن در کتاب خويش نقل نكرده است. آنچه ميان اين دو مشترك است، فقط يك رباعي است .<ref>بخش معارف اسلامى، ج1، ص102</ref> | برخي اين کتاب را خلاصه روضة الأحباب انگاشتهاند، ولي اسماعيل آموزگار و على شريعتى كه اين دو را بهدقت با هم سنجيدهاند، گفتهاند: همانسان كه نويسنده آثار احمدى در ديباچه کتاب يادآورى كرده، روضة الأحباب داراى تفصيل بسيار است و مؤلف آثار احمدى بهعنوان يك سند معتبر از آن بهره بسيار جسته، ولى حتى يك عبارت كوتاه نيز عيناً از آن در کتاب خويش نقل نكرده است. آنچه ميان اين دو مشترك است، فقط يك رباعي است .<ref>بخش معارف اسلامى، ج1، ص102</ref> | ||
کتاب را نثرى است آسان و نگارشى روان، آراسته به اشعارى در تفسير رويدادها، بيشتر از خود نويسنده و نهچندان استوار، با سرآغازى در سپاس خدا و ستايش خاتمالانبياء(ص). | کتاب را نثرى است آسان و نگارشى روان، آراسته به اشعارى در تفسير رويدادها، بيشتر از خود نويسنده و نهچندان استوار، با سرآغازى در سپاس خدا و ستايش خاتمالانبياء(ص). | ||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
مؤلف جز در مواردى اندك، در استناد به واقدى و راويانى مبهم چون ابوالقاسم .<ref>ص555</ref>، يا ابن مزاحم .<ref>ص558</ref>، چنانكه خود يادآور شده و مصحح محترم نيز به آن اشاره كرده است، بيشترين بهره را از کتاب روضة الأحباب جمالالدين عطاءالله دشتكى شيرازى، گرفته است .<ref>ص10</ref>؛ علاوه بر اين، در چندين جا از «سير» كمالالدين حسين خوارزمى .<ref>ص83، 94، 213، 271، 309</ref> بهعنوان مأخذ مورد استفاده خود ياد كرده است كه مصحح در فهرست کتابهاى وارده در متن .<ref>ص589</ref> به توضيح آن پرداخته و در فهرستها و تذكرهها نيز از سيرهنويسى به اين نام ذكرى نيامده است و فقط از نام حسين خوارزمى، ملقب به كمالالدين مقتول (840ق) مشخص است كه شارح قصيده برده و مثنوى مولوى به فارسى بوده است. | مؤلف جز در مواردى اندك، در استناد به واقدى و راويانى مبهم چون ابوالقاسم .<ref>ص555</ref>، يا ابن مزاحم .<ref>ص558</ref>، چنانكه خود يادآور شده و مصحح محترم نيز به آن اشاره كرده است، بيشترين بهره را از کتاب روضة الأحباب جمالالدين عطاءالله دشتكى شيرازى، گرفته است .<ref>ص10</ref>؛ علاوه بر اين، در چندين جا از «سير» كمالالدين حسين خوارزمى .<ref>ص83، 94، 213، 271، 309</ref> بهعنوان مأخذ مورد استفاده خود ياد كرده است كه مصحح در فهرست کتابهاى وارده در متن .<ref>ص589</ref> به توضيح آن پرداخته و در فهرستها و تذكرهها نيز از سيرهنويسى به اين نام ذكرى نيامده است و فقط از نام حسين خوارزمى، ملقب به كمالالدين مقتول (840ق) مشخص است كه شارح قصيده برده و مثنوى مولوى به فارسى بوده است. | ||
كوشش مصحح ارجمند در ضبط درست و دقيق اعراب كلمات آيات و احاديث و عبارات عربى و ارجاع به سورهها و شماره آيات، بسيار ريزبينانه و عالمانه است؛ ازاينرو، شيوه تصحيح و عارى بودن کتاب از اغلاط چاپى درخور ستايش است. درعينحال، پيش از اشاره به مواردى اندك درباره متن يا تصحيح، يادآورى دو نكته ضرورى مىنمايد: نخست اينكه ارجاعات در زيرنويسها بيشتر به منابع امروزى است تا كهن؛ براى مثال در صفحات: 43، 135، 139، 163، 180، 193، 207، 228، 233، 236 و... ارجاع فقط به تاريخ پيامبر اسلام است و ارجاعات در زيرنويسهاى صفحات 43 و 57 به مروج الذهب مسعودى و تاريخ يعقوبى است كه در فهرست منابع .<ref>ص595، 591</ref> به منابع تصحيح و مشخصات پياپى آن اشارهاى نشده است. دوم آنكه رسمالخط صحيح «اب» در زبان فارسى، بهصورت رفعى است كه بايد بهصورت «ابو» نوشته شود؛ حال آنكه در جاىجاى متن اغلب بهصورت «ابى» يا «ابا» نوشته شده است .<ref>نورالله كسائى، ص17</ref> | كوشش مصحح ارجمند در ضبط درست و دقيق اعراب كلمات آيات و احاديث و عبارات عربى و ارجاع به سورهها و شماره آيات، بسيار ريزبينانه و عالمانه است؛ ازاينرو، شيوه تصحيح و عارى بودن کتاب از اغلاط چاپى درخور ستايش است. درعينحال، پيش از اشاره به مواردى اندك درباره متن يا تصحيح، يادآورى دو نكته ضرورى مىنمايد: نخست اينكه ارجاعات در زيرنويسها بيشتر به منابع امروزى است تا كهن؛ براى مثال در صفحات: 43، 135، 139، 163، 180، 193، 207، 228، 233، 236 و... ارجاع فقط به تاريخ پيامبر اسلام است و ارجاعات در زيرنويسهاى صفحات 43 و 57 به مروج الذهب مسعودى و تاريخ يعقوبى است كه در فهرست منابع .<ref>ص595، 591</ref> به منابع تصحيح و مشخصات پياپى آن اشارهاى نشده است. دوم آنكه رسمالخط صحيح «اب» در زبان فارسى، بهصورت رفعى است كه بايد بهصورت «ابو» نوشته شود؛ حال آنكه در جاىجاى متن اغلب بهصورت «ابى» يا «ابا» نوشته شده است .<ref>نورالله كسائى، ص17</ref> | ||
ویرایش