عمدة الطبيب في معرفة النبات: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'جالينوس' به 'جالینوس ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:




كتاب «عمدة الطبيب فى معرفة النبات»، تأليف ابوالخير اشبيلى، از درازدامن‌ترين نگاشته‌ها پيرامون شناخت مفردات طب سنتى است.
'''عمدة الطبيب فى معرفة النبات'''، تأليف ابوالخير اشبيلى، از درازدامن‌ترين نگاشته‌ها پيرامون شناخت مفردات طب سنتى است.


ابن عوام، در مقدمه كتابش، با نام «كتاب الفلاحة»، يكى از منابعش را كتاب «عمدة الطبيب» ابوالخير اشبيلى معرفى كرده و آن را مبتنى بر آراء جماعتى از حكماء و كشاورزان و نيز تجارب شخصى او توصيف نموده است.(كتاب الفلاحة، ج 1، ص 9).
ابن عوام، در مقدمه كتابش، با نام «كتاب الفلاحة»، يكى از منابعش را كتاب «عمدة الطبيب» ابوالخير اشبيلى معرفى كرده و آن را مبتنى بر آراء جماعتى از حكماء و كشاورزان و نيز تجارب شخصى او توصيف نموده است.(كتاب الفلاحة، ج 1، ص 9).
خط ۶۹: خط ۶۹:
خصوصيات اين اثر را مى‌توان در امور زير خلاصه كرد:
خصوصيات اين اثر را مى‌توان در امور زير خلاصه كرد:


1. در اين اثر، تنها از گياهان سخن به ميان آمده است و از مباحث مرتبط با مفردات حيوانى و يا معدنى چيزى در اين اثر به چشم نمى‌خورد؛
#در اين اثر، تنها از گياهان سخن به ميان آمده است و از مباحث مرتبط با مفردات حيوانى و يا معدنى چيزى در اين اثر به چشم نمى‌خورد؛
 
#در اين دايرة المعارف، اسامى تعداد بسيارى از گياهان به لغات مختلف(يونانى، لاتينى، فارسى، اسپانيايى و...) آمده است؛
2. در اين دايرة المعارف، اسامى تعداد بسيارى از گياهان به لغات مختلف(يونانى، لاتينى، فارسى، اسپانيايى و...) آمده است؛
#در اين اثر، از محل رويش و پرورش گياهان، به‌گونه مفصل سخن به ميان آمده است؛
 
#مؤلف، خود، مشاهدات عينى‌اى از محل رويش گياهان داشته و به تفصيل از آن سخن گفته است؛ علاوه بر اين، به مباحث كشت گياهان و كشاورزى اهتمام فراوان داشته است؛
3. در اين اثر، از محل رويش و پرورش گياهان، به‌گونه مفصل سخن به ميان آمده است؛
#اسلوب مؤلف در نگارش و تحرير اين اثر، اسلوبى روان و به دور از حشو و ايجاز است؛
 
#اين اثر، منبعى سودمند براى آگاهى از نگاشته‌هاى ديگر پيرامون شناسايى گياهان است.
4. مؤلف، خود، مشاهدات عينى‌اى از محل رويش گياهان داشته و به تفصيل از آن سخن گفته است؛ علاوه بر اين، به مباحث كشت گياهان و كشاورزى اهتمام فراوان داشته است؛
 
5. اسلوب مؤلف در نگارش و تحرير اين اثر، اسلوبى روان و به دور از حشو و ايجاز است؛
 
6. اين اثر، منبعى سودمند براى آگاهى از نگاشته‌هاى ديگر پيرامون شناسايى گياهان است.


مهم‌ترين منابعى كه مؤلف، در نگارش اين اثر از آنها بهره برده، به قرار زير است:
مهم‌ترين منابعى كه مؤلف، در نگارش اين اثر از آنها بهره برده، به قرار زير است:


1. كتاب ديسقوريدس؛
#كتاب ديسقوريدس؛
 
#كتاب [[جالینوس]]  ؛
2. كتاب [[جالینوس]]  ؛
#كتاب اسحاق بن عمران؛
 
#كتاب اسحاق بن سليمان.
3. كتاب اسحاق بن عمران؛
 
4. كتاب اسحاق بن سليمان.


علاوه بر اين، مؤلف، در نگارش اين اثر، به لغت‌هاى محلى و زبان‌هاى ديگر نيز آشنا بوده و بسيار به اين زبان‌ها اشاره نموده است.
علاوه بر اين، مؤلف، در نگارش اين اثر، به لغت‌هاى محلى و زبان‌هاى ديگر نيز آشنا بوده و بسيار به اين زبان‌ها اشاره نموده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش