تمهيدات: تفاوت میان نسخه‌ها

عين القضات، در اين اصل، هم‌چنين به آداب مريدان اشاره كرده و بيان مى‌كند كه مريد نبايد به چشم سر پير را ببيند، بلكه به چشم دل حقيقت و معنويت وى را ببيند، زيرا كه مريد در مشاهده پير، صد هزار فايده يابد. ادب ديگر آن است كه تمام احوال خود را به پير بگويد تا مريد را عجبى نيايد. ادب ديگر آن است كه مريد مبتدى، حضور و غيبت پير را نگاه دارد، اما مريد منتهى را حضور و غيبت يك‌سان باشد. هر كارى كه پير به مريد مى‌فرمايد، در واقع، خلعتى باشد الهى كه به او مى‌دهند و فرمان پير، فرمان خدا باشد.

اصل سوم: آدميان، بر سه گونه فطرت آفريده شده‌اند  

اصل چهارم: خود را بشناس تا خدا را بشناسى  

عين القضات بيان مى‌كند كه معرفت در دنيا، تخم لقاء الله است در آخرت؛ يعنى امروز بامعرفت است، فردا بارؤيت. هر كه معرفت خود را فراموش كند، او را فراموش كرده است و هر كه نفس خود را به يادآورد، او را به ياد آورده است.