۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن ('
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
این شیوه نگارش و چینش احادیث، موجب شده که صفحات کتاب، موضوعات | این شیوه نگارش و چینش احادیث، موجب شده که صفحات کتاب، موضوعات | ||
متفاوتى را در خود ثبت نماید. | متفاوتى را در خود ثبت نماید. | ||
بیشتر احادیث کتاب، کوتاه است، لذا مورد استفاده خطبا در مجالس مختلف و استقبال مردم قرار گرفته است. شیخ صدوق در این اثر، مبنا را احادیث بیان‌شده از تمام معصومین(ع) قرار داده است. | بیشتر احادیث کتاب، کوتاه است، لذا مورد استفاده خطبا در مجالس مختلف و استقبال مردم قرار گرفته است. شیخ صدوق در این اثر، مبنا را احادیث بیان‌شده از تمام معصومین (ع) قرار داده است. | ||
بیشتر روایات کتاب، ناظر به مباحث اخلاقى و بیان رفتارها و صفات پسندیده یا نکوهیده بوده و شیخ صدوق، سند کامل هر روایت را در آغاز آن بیان کرده است. | بیشتر روایات کتاب، ناظر به مباحث اخلاقى و بیان رفتارها و صفات پسندیده یا نکوهیده بوده و شیخ صدوق، سند کامل هر روایت را در آغاز آن بیان کرده است. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
نخستین روایت در باب اول که به «باب الواحد» موسوم است، نقل سؤال اعرابى از [[امام على(ع)]] در جنگ جمل در باره یگانه بودن خداست. امام(ع) در پاسخ، توحید را چهار قسم کرده، دو قسم را باطل و دو قسم را درست دانسته است. دو قسم باطل، یکى وحدت عددى است که خدا در باب اعداد قرار نمى‌گیرد و دیگرى «واحد من الناس...»، به معناى گونه‌اى از جنس است که مستلزم تشبیه مى‌باشد. دو قسمى که درست و در مورد خداوند ثابت است، یکى به معناى بى‌شبه و بى‌مثل بودن خداوند و دیگرى به معناى احدى المعنا بودن است؛ یعنى مرکب نبودن و تقسیم نپذیرفتن نه در وجود، نه در عقل و نه در وهم <ref>متن کتاب، ج 1، ص 2</ref>. | نخستین روایت در باب اول که به «باب الواحد» موسوم است، نقل سؤال اعرابى از [[امام على(ع)]] در جنگ جمل در باره یگانه بودن خداست. امام(ع) در پاسخ، توحید را چهار قسم کرده، دو قسم را باطل و دو قسم را درست دانسته است. دو قسم باطل، یکى وحدت عددى است که خدا در باب اعداد قرار نمى‌گیرد و دیگرى «واحد من الناس...»، به معناى گونه‌اى از جنس است که مستلزم تشبیه مى‌باشد. دو قسمى که درست و در مورد خداوند ثابت است، یکى به معناى بى‌شبه و بى‌مثل بودن خداوند و دیگرى به معناى احدى المعنا بودن است؛ یعنى مرکب نبودن و تقسیم نپذیرفتن نه در وجود، نه در عقل و نه در وهم <ref>متن کتاب، ج 1، ص 2</ref>. | ||
برخى از موضوعاتى که در دیگر باب‌ها، مطرح شده است به این قرار است: بیست خصلت در محبت اهل بیت(ع)؛ قبول نشدن نماز شارب خمر تا چهل روز؛ حقوق پنجاه‌گانه‌اى که امام چهارم فرمودند؛ هفتاد فضیلت بى‌بدیل امیر مؤمنان(ع)؛ نزول هشتاد آیه قرآن در شأن [[امام على(ع)]]؛ صد و بیست مرتبه عروج پیغمبر به آسمان و... | برخى از موضوعاتى که در دیگر باب‌ها، مطرح شده است به این قرار است: بیست خصلت در محبت اهل بیت(ع)؛ قبول نشدن نماز شارب خمر تا چهل روز؛ حقوق پنجاه‌گانه‌اى که امام چهارم فرمودند؛ هفتاد فضیلت بى‌بدیل امیر مؤمنان (ع)؛ نزول هشتاد آیه قرآن در شأن [[امام على(ع)]]؛ صد و بیست مرتبه عروج پیغمبر به آسمان و... | ||
نویسنده، تحت هر باب، با الهام از مضمون روایات همان باب، عناوین متناسب را که بیشتر با واژه «خصلت» آغاز مى‌شود، ذکر کرده است. در عنوان باب‌ها، باب شصتم و نودم دیده نمى‌شود و این، گویا بدان جهت بوده که مؤلّف این ارقام را در روایات نیافته است. | نویسنده، تحت هر باب، با الهام از مضمون روایات همان باب، عناوین متناسب را که بیشتر با واژه «خصلت» آغاز مى‌شود، ذکر کرده است. در عنوان باب‌ها، باب شصتم و نودم دیده نمى‌شود و این، گویا بدان جهت بوده که مؤلّف این ارقام را در روایات نیافته است. | ||