۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بررسی زبان‌شناختی وجوه و نظایر در قرآن کریم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۸ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۰۱
، ۸ مارس ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
سه مقدمه از مترجم، دكتر عايشه عبدالرحمن (بنت الشاطى) و | سه مقدمه از مترجم، دكتر عايشه عبدالرحمن (بنت الشاطى) و مؤلف در معنا و تبيين وجوه و نظاير، اهميت اين پژوهش و شيوهى كار آغازگر مباحث مى باشد. | ||
مطالب در سه فصل عمده و هر فصل در چندين مبحث ودر نهايت يك فرجام مطرح شده است. | مطالب در سه فصل عمده و هر فصل در چندين مبحث ودر نهايت يك فرجام مطرح شده است. | ||
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
بنت الشاطى دربارهى تلاش و شجاعت سلوى محمد العوا و اهميت پژوهش وى سخن رانده است. | بنت الشاطى دربارهى تلاش و شجاعت سلوى محمد العوا و اهميت پژوهش وى سخن رانده است. | ||
مؤلف نيز در مقدمه‌ى خود، وجوه و نظاير، اهميت و ضرورت پژوهش در آن را تبيين كرده است. | |||
فصل اول بررسى علم وجوه و نظاير را در سه مبحث دنبال كرده است: | فصل اول بررسى علم وجوه و نظاير را در سه مبحث دنبال كرده است: | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
«علوم اسلامى از بحث و بررسى درباره دلالتها و مشكلات برگرفته از آن پديد آمده است». | «علوم اسلامى از بحث و بررسى درباره دلالتها و مشكلات برگرفته از آن پديد آمده است». | ||
مؤلف با نقل جمله‌ى لطفى عبدالبديع «علم وجوه و نظاير، دانش بررسى معانى مختلف در قرآن است» معتقد است، اين عبارت متضمّن تعريفى از اين بررسى است كه تجربه‌اى براى تطبيق مبانى بررسى نوين زبان‌شناختى و ابزار آن در تحليل زبان، بر متن قرآن به شمار مى‌آيد. | |||
تجربه‌اى كه در پى گشودن راهى براى پژوهش معانى قرآن و آزمون روشى در پژوهش زبان‌شناختى است كه درگذشته در حوزه وسيعى به مرحله عمل و بوته آزمايش قرار نگرفت. در پى پژوهش و بررسى مبانى مشخّصى از حدود رابطه بين زبان‌شناس و متن قرآنى است؛ حدودى كه از «آزادى قرائت» و «واقع گرايى علم» نمى‌كاهد و با قداست و پاكى يك متن الهى كه بايد حفظ گردد، برخوردى ندارد و مسؤول حفظ هر دو براى مفسّر است كه از فهم آنچه كه حقايق زبانى بر آن دلالت دارد، منحرف نگردد. | تجربه‌اى كه در پى گشودن راهى براى پژوهش معانى قرآن و آزمون روشى در پژوهش زبان‌شناختى است كه درگذشته در حوزه وسيعى به مرحله عمل و بوته آزمايش قرار نگرفت. در پى پژوهش و بررسى مبانى مشخّصى از حدود رابطه بين زبان‌شناس و متن قرآنى است؛ حدودى كه از «آزادى قرائت» و «واقع گرايى علم» نمى‌كاهد و با قداست و پاكى يك متن الهى كه بايد حفظ گردد، برخوردى ندارد و مسؤول حفظ هر دو براى مفسّر است كه از فهم آنچه كه حقايق زبانى بر آن دلالت دارد، منحرف نگردد. | ||