۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type='authorWritings'|[[فصل الخطاب]] / نوع اثر: کتاب | |data-type='authorWritings'|[[فصل الخطاب]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مولف | |کد مولف | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
«ابوالفتح محمد بن محمد بن محمود حافظى بخارى»، ملقب به «پارسا»، در حدود 756ق، در خاندانى كه از ائمه و بزرگان بخارا بودند، به دنيا آمد. نسبش را به عبداللّه بن جعفر طيّار، برادرزادۀ [[امام على(ع)]]، رسانده‌اند. وى از آغاز جوانى، مانند پدر و عمويش، به طريقت نقشبنديّه درآمد و در اين طريقت، دومين جانشين بهاءالدينِ نقشبند شد و شاخۀ پارسائيه در طريقت نقشبنديّه به او منسوب است. به روايتى، لقب «پارسا» را بهاءالدين به وى داده است. همچنين دربارۀ عظمت مقام معنوى وى، از بهاءالدين سخنانى نقل شده است. نورالدين [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]] | «ابوالفتح محمد بن محمد بن محمود حافظى بخارى»، ملقب به «پارسا»، در حدود 756ق، در خاندانى كه از ائمه و بزرگان بخارا بودند، به دنيا آمد. نسبش را به عبداللّه بن جعفر طيّار، برادرزادۀ [[امام على(ع)]]، رسانده‌اند. وى از آغاز جوانى، مانند پدر و عمويش، به طريقت نقشبنديّه درآمد و در اين طريقت، دومين جانشين بهاءالدينِ نقشبند شد و شاخۀ پارسائيه در طريقت نقشبنديّه به او منسوب است. به روايتى، لقب «پارسا» را بهاءالدين به وى داده است. همچنين دربارۀ عظمت مقام معنوى وى، از بهاءالدين سخنانى نقل شده است. نورالدين [[جامی، عبدالرحمن|عبدالرحمان جامى]] نيز كه در پنج سالگى به همراه پدرش با او ملاقات كرده بود، او را بسيار ستوده و خود را مرهون توجهات وى دانسته است. ظاهراً عنوان «خواجه» به سبب انتساب پارسا به سلسلۀ خواجگان به وى داده شده است. | ||
وى دوبار به حج رفت، بار نخست همراه مرشد خود، بهاءالدين نقشبند و بار دوم، پس از انجام مراسم حج بيمار شد و در 24 ذيحجۀ 822ق، در مدينه درگذشت. شمس الدين محمد فَنارى (متوفى 834) و اهل مدينه بر وى نماز گزاردند و او را در جوار قبر عباس، عموى پيامبر(ص)، در بقيع دفن كردند. زين الدين خوافى (متوفى 838) نيز سنگ قبر او را از مصر آورد. | وى دوبار به حج رفت، بار نخست همراه مرشد خود، بهاءالدين نقشبند و بار دوم، پس از انجام مراسم حج بيمار شد و در 24 ذيحجۀ 822ق، در مدينه درگذشت. شمس الدين محمد فَنارى (متوفى 834) و اهل مدينه بر وى نماز گزاردند و او را در جوار قبر عباس، عموى پيامبر(ص)، در بقيع دفن كردند. زين الدين خوافى (متوفى 838) نيز سنگ قبر او را از مصر آورد. | ||