غاية الإتقان في تدبير بدن الإنسان

غاية الإتقان في تدبير بدن الإنسان تألیف صالح بن نصرالله بن سلوم حلبى، رئيس الاطباء حكومت عثمانى (متوفى 1080ق) است. اين كتاب كه براى سلطان عثمانى شهرخان بن ابراهيم خان نگاشته شده از جامع‌ترين نگاشته‌هاى بر جاى مانده از اطبا و پزشکان سنتى قلمرو وسيع امپراطورى عثمانى است.

غایة الإتقان في تدبیر بدن الإنسان
غاية الإتقان في تدبير بدن الإنسان
پدیدآورانیحیی بن صالح (گردآورنده)

ابن سلوم حلبی، صالح بن نصرالله (نویسنده)

اصفهانی، محمدمهدی (مقدمه‌نويس)
عنوان‌های دیگرکتاب غایه الاتقان فی تدبیر الانسان
ناشردانشگاه علوم پزشکی ايران، مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل
مکان نشرتهران - ایران
سال نشر1388 ش
چاپ1
موضوعپزشکی اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 پزشکی سنتی - متون قدیمی تا قرن 14
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
‏R‎‏ ‎‏128‎‏/‎‏3‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏8‎‏غ‎‏2
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

ساختار

كتاب مشتمل بر مقدمه مصحح، مقدمه مؤلف و چهار مقاله است. مقاله اول در امراض سر و شامل 101 فصل، مقاله دوم در امراض ريه و شكم و شامل 143 فصل و مقاله سوم در بيمارى‌هاى زنان و اطفال در 87 فصل و مقاله چهارم در بيمارى‌هاى كه به عضو خاصى اختصاص ندارد. اين مقاله شامل دو باب (باب اول در تب‌ها مشتمل بر 27 فصل و باب دوم در اورام مشتمل بر 67 فصل) و نيز يك باب مستقل ديگر در زمينه سموم و گزش حيوانات سمى و در پايان درباره اوزان و مقادير مورد استفاده در كتب طبى است.

گزارش محتوا

اين اثر توسط يكى از ماهرترين پزشکان دربار امپراطوران عثمانى نگاشته شده، از اين رو جايگاه علمى اين اثر بازگوكننده سطح علمى دانش طب در بخشى از قلمرو اسلامى آن روزگار است.

مويد اهميت و اعتبار اين اثر و اقبال به آن، ترجمه آن به زبان تركى است. يك نسخه از اين كتاب به زبان ترك با عنوان غايه البيان فى تدبير الانسان در كتابخانه آستان قدس رضوى وجود دارد كه با محتواى كتاب حاضر همخوانى دارد.

اين اثر علاوه بر جامعيت آن در حوزه درمان بيمارى‌ها، اثر قابل استفاده براى اطباى طب سنتى است كه مؤلف با بيانى روان به بررسى اسباب و علائم بيمارى‌ها و اقسام آنها پرداخته است و در ادامه درمان و شيوه معالجه آنها را بيان كرده است.

بهره حال كتاب حاضر مى‌تواند به عنوان منبع خوبى در علم معالجات مورد استفاده قرار گيرد، زيرا اين كتاب از گنجينه عظيم كتب حكماى دوران تمدن اسلامى گردآورى شده است.

مؤلف در نگارش اين اثر به سخنان و اقوال پزشکان متعددى استناد كرده است: كسانى همانند ماطيوس طبيب (غاية الاتقان، ص21)، على بن عباس (همان، ص23)، جالینوس (همان، ص24 و 37 و 41)، شيخ الرئيس ابن سينا (همان، ص25، 112، 128)، ستاريوس (همان، ص51)، محمد بن زكرياى رازى (همان، ص53)، قرنليوس (همان، ص114)، سنارتوس (همان، ص58)، زيكوسيس (همان، ص70). البته در اين ميان گويا مؤلف ارادت علمى بيشترى نسبت به جالینوس دارد از اين‌رو از او كلمات بيشترى را نقل مى‌نمايد.

وضعيت كتاب

كتاب غايه الاتقان ابتدا به عنوان الطب المجرب با تصحيح و مقدمه به قلم آقاى محسن عقيل منتشر شده است.

افست اين اثر را مؤسسه مطالعات تاريخ پزشکى، طب اسلامى و مكمل دانشگاه علوم پزشک ايران با ديباچه‌اى از دكتر محمد مهدى اصفهانى در معرفى اين اثر در سال 1388ش منتشر ساخته است.

در پاورقى كتاب، اختلاف نسخ، توضيح برخى الفاظ و عبارات ذكر شده است. فهرست مطالب نيز در انتهاى اثر آمده است.

منابع مقاله

مقدمه و متن كتاب