شهاری صنعانی، علی بن عبدالله
على بن عبداللّه بن قاسم بن إمام مؤيد باللّه محمد بن قاسم بن محمد الحسنى شهاري صنعاني (متوفای 1190ق)، از علماى زيديه در فقه و حديث و علوم ديگر و نيز فرمانده لشكر و مأمور سياسى است.
| نام | شهاری صنعانی، علی بن عبدالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | حسینی، علی بن عبدالله |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | |
| محل تولد | شهارة |
| رحلت | 1190 ق یا 1776 م |
| اساتید | عبدالله بن القاسم الشهاری صنعانی |
| برخی آثار | بلوغ الارب و کنوز الذهب فی معرفه المذهب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01782AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، شهاری (ابهام زدایی) را ببینید.
ولادت
از تاريخ تولد وى اطلاعى در دست نيست.
تحصیلات
وى از محضر پدرش و ديگران در زادگاهش بهرۀ علمی‌برد و پس از آن به صنعاء رفت و ولايت شهر خمر و توابع آن از سوى منصور حسين بن المتوكل القاسم بن الحسين بدو واگذار گشت.
پس از آنكه عموى على بن عبداللّه در «شهارة» دعوت خويش را به سال 1152 ه.ق علنى ساخت، وى به زادگاه خويش«شهاره» بازگشت و با فراهم آوردن سپاهى به عموى خويش پيوست.
وفات
على بن عبداللّه شهارى صنعانى در سال 1190ق درگذشت.
آثار
از جمله آثار وى مى‌توان به عناوين ذيل اشاره كرد:
- الاصول الاربعة
- كتاب «دليل المحتار على خلفاء المختار» که دربارۀ فضيلت اميرالمؤمنين عليه‌السلام و تثبيت خلافت و امامت نگاشته شده است.
- المنشورات الجلية بما انطوت عليه الوصية المتوكلية،
- كتاب «النور المتلالى في الرد على تمويهات ظلمات الغزالى» که در ردّ فتواى مشهور غزالى دربارۀ قتل امام حسين عليه‌السلام نگاشته شده است.
- «بلوغ الارب و كنوز الذهب في معرفة المذهب» که در برخى از نسخ از آن با عنوان «المقصد الأقرب الى معرفة المذهب» یاد شده است.