خوانساری، ابوالفضل
ابوالفضل نجفى خوانسارى (1296-1380ش)، امام جمعه سابق اراک، نماینده استان مرکزی در مجلس خبرگان رهبری (دوره دوم)، از اعضای جامعه مدرسین، استاد درس خارج
| نام | خوانساری، ابوالفضل |
|---|---|
| نامهای دیگر | آیت‌الله نجفی خوانساری
نجفی خوانساری، ابوالفضل نجفی، ابوالفضل بن احمد |
| نام پدر | احمد |
| متولد | 1296 ش |
| محل تولد | محلّه بیدآباد اصفهان |
| رحلت | 1380 ش یا 1422 ق |
| اساتید | میرزا على‌آقا قاضى |
| برخی آثار | الجوهر النضید فی شرح فروع التقلید من کتاب العروة الوثقی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08031AUTHORCODE |
ولادت
در سال 1336ق (1296ش) در محلّه بیدآباد اصفهان متولد شد. پدرش شیخ احمد از عالمان بزرگ خوانسار و اصفهان عصر خود بود و ضمن تدریس علوم دینى، به ارشاد و هدایت مردم نیز مشغول بود.
تحصیلات
ابوالفضل در یازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تکفّل جدّ مادرى‌اش، شیخ ابوتراب کلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علمیّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شیخ هبه‌اللّه هرندى، سیّد احمد مقدّس، میرزا على‌آقا شیرازى، شیخ احمد فیّاض، شیخ محمدحسن نجف‌آبادى کسب فیض نمود. پس از آن در هیجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت کرد. آن زمان دوران بالندگى و شکوفایى حوزه علمیّه نجف بود. در حوزه علمیّه نجف لحظه‌اى از کسب فیض از محضر اساتید و بزرگان غفلت نورزید و ضمن تحصیل، به تدریس نیز مى‌پرداخت. در مدّت بیش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتید زیادى بهره برد؛ تعدادى از این اساتید و دروس تدریسى آن‌ها عبارت است از: میرزا محمدباقر زنجانى (کفایه)، شیخ صدرآباد کوبه‌اى (کتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، میرزا على‌آقا قاضى (اخلاق و عرفان)، سید ابوالحسن اصفهانى (خارج فقه)، آقا ضیاءالدّین عراقى (خارج اصول)، آیت‌اللّه سید ابوالقاسم خوئى (رسائل، مکاسب، کفایه و خارج فقه و اصول)، شیخ محمدحسین غروى اصفهانى (کمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه).
وى در طول مدّتى که نجف اشرف سکونت داشت، بیش از بیست بار پیاده به کربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دریافت اجازاتى از عالمان این حوزه شد که عبارتند از:
- در 25 سالگى موفّق به دریافت اجازه اجتهاد و نقل روایت از رئیس حوزه علمیّه وقت نجف، آیت‌اللّه سیّد ابوالحسن اصفهانى شد.
- اجازه اجتهاد از آقا ضیاءالدّین عراقى
- اجازه روایتى از مرحوم شیخ آقابزرگ تهرانى بنا به پیشنهاد خود آن مرحوم
- اجازه از آیت‌اللّه سیّد عبدالهادى شیرازى.
سرانجام پس از شانزده سال سکونت در حوزه‌علمیّه نجف اشرف، بر اثر بیمارى به ناچار به ایران بازگشت و حدود یک سال در بیمارستان نیاوران تهران بسترى گردید. پس از بهبودى در سال 1371ق (1330ش) در حوزه‌علمیّه قم رحل اقامت افکند و به تدریس اشتغال یافت. در زمان حیات آیت‌اللّه بروجردى نیز در حوزه بحث و تدریس ایشان شرکت مى‌کرد.
وى از نخستین کسانى بود که به حمایت از امام و انقلاب اقدام نمود و از بنیان‌گذاران جامعه مدرّسین حوزه علمیّه قم و اوّلین امضا کنندگان اطلاعیه این جامعه علیه حکومت طاغوت بود. بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، (تابستان 1358ش) به پیشنهاد شخصیّت‌هاى مختلف و درخواست اهالى متدیّن استان مرکزى و روحانیون آن خطّه و به امر حضرت امام(ره) به عنوان نماینده امام در استان مرکزى و امام جمعه اراک برگزیده شد و کارهاى عمرانى ارزشمندى را در این دیار به سامان رسانید که از جمله ساختن مصلاى بیت‌المقدس اراک در طول مدت سیزده سال است.
با توجّه به شرایط جسمى نامساعد، پس از سیزده سال اقامت در اراک، سرانجام در سال 1371ش بار دیگر به قم بازگشت و به تدریس فقه و اصول مشغول شد.
وفات
سرانجام آن عالم بزرگوار روز 26 رجب 1422ق. مصادف با مهرماه 1380ش در سن 86 سالگی چشم از جهان فروبست. پیکر پاکش روز 27 رجب پس از تشییع باشکوه و نماز آیت‌الله بهجت، در مسجد بالاسر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به خاک سپرده شد.
آثار
- حاشیه بر کفایة الاصول
- حاشیه بر عروة الوثقى
- حاشیه بر مکاسب
- الجوهر النّضید فى شرح فروع التقلید
- قاعده فراغ و تجاوز و اصالة الصّحه
منابع مقاله
- مقدمه کتاب «الجوهر النضید فى شرح فروع التقلید».
- سایت جامعه خوانسار قدیم.