جواهر السلوك في أمر الخلفاء و الملوك
جواهر السلوك في أمر الخلفاء و الملوك تأليف ابن اياس حنفى مورخ مصرى قرن نهم است. اين اثر خلاصه‌اى از تأليفات ديگر او و بويژه بدائع‌الزهور است با اين توضيح كه در آن مطالبى جديدى را نيز افزوده كه در كتاب مذكور نيامده است. همچنين برخى از تواريخ ذكر شده در تصنيفات قبلى را تصحيح كرده است. اين كتاب منبع مهمى براى محققین علوم انسانى است؛ چراكه مشتمل بر علم تاريخ، جغرافيا، فلسفه، فقه، حديث، ادب، طب، نجوم و... است.
| جواهر السلوک في أمر الخلفاء و الملوک | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | محمد عزب، محمد زینهم (محقق) ابن ایاس، محمد بن احمد (نویسنده) |
| ناشر | دار الثقافة |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1426 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 977-339-156-6 |
| موضوع | مصر - تاریخ - 19 - 897ق. مصر - شاهان و فرمان روایان |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | DT 95 /الف2ج9 1385 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
كتاب داراى تبويب و فصل‌بندى خاصى نيست و همانند سفرنامه‌ها حوادث و اتفاقات را به صورت سلسله‌وار گزارش كرده است.
گزارش محتوا
در اين اثر احوال سلاطين مصر و وابستگان آنان، شرح رفت و آمدها و مسافرتهاى آنان، احوال رجال دولت و ارباب امور، رفت و آمد سفيران، تأسيس و افتتاح بناها، وفيات اعيان، كاهش و افزايش آب رود نيل، وضع نرخها و ارزانى و گرانيهاى فوق‌العاده، كمبود يا فراوانى اجناس و امتعه در قاهره، بروز بيماريهاى مهلك و همه‌گير چون طاعون، رخدادهاى طبيعى چون زلزله‌ها و توفانها و ظهور ستاره‌هاى دنباله‌دار و مرگهاى عجيب و تولدهاى نادر بيان شده است.
در حقيقت تلاش تاريخى ابن اياس پيش از هر چيز متمركز بر عصرى بود كه در آن زندگى مى‌كرد. او عنايت خاصى به تدوين حوادث و به ويژه حوادث سالهاى پيش از فتح عثمانى بود. پس از آن به حوادث خود فتح و سالهاى پس از آن تا زمان وفات در سال 930ق1523/م مى‌پردازد.
او اخبار مصر و احوال آن و تواناييهاى آن و اسرار دفاعى و در مقابل اضطرابات و ضعف و قصور و كمبود سلاح در زمان سليم اول كه در زمان حكومتش ابن عثمان به تملك مصر طمع كرد را، به تفصيل آورده است.
حوادث فتح عثمانى آخرين مطلبى است كه در كتاب آمده است و به سال 928ق1522/م در حدود شش سال پس از آن ختم كرده است.
محمد مصطفى در مقدمه مجلد پنجم بدايع الزهور فى وقايع الدهور به نگارش نویسنده اشكال كرده است. او همچون ديگر مورخان قرن 9ق از اسلوب لغوى خاصى ميكرد و لغات ساده و آسان و نزدیک تر به زبان مردم را به كار مى‌برد. غالباً ً به قواعد املا توجه نمى‌كرد و جمع و مفرد، مذكر و مؤنث و رفع و جر را به هم مى‌آميخت. با اينكه او قواعد درست املاء را مى‌دانست و در بيشتر مواضع كتاب به مقتضاى آن مى‌نوشت، در نقل اخبار، ظاهراً با سختگيرى، خبر را چنانكه شنيده بود، مى‌نوشت، نه چنانكه دستور زبان ايجاب مى‌كرد. اين شيوه، اثر او را از لحاظ زبان‌شناسى و مطالعه تحول زبان عربى حائز اهميت ساخته است.
با اين حال او در مقدمه مجلد اول (ص 8) آورده است كه ابن اياس به درستى آنچه مى‌نوشته، توجه داشته و امانت علمى را در نقل رخدادها و اخبار رعايت مى‌كرده و از درازگويى و اطناب پرهيز مى‌نموده است. ابن اياس خود به اين نكته اشاره كرده است، مثلاً در باب ملك‌الظاهر بيبرس مى‌گويد كه اخبار مربوط به او بسيار است و چند مجلد مى‌شود؛ ولى غالب آنها ساختگى است و حقيقت ندارد و آنچه ما به دست آورده‌ايم، اخبار درستى است كه مورخان دانشمند از آن ياد كرده‌اند.
وضعيت كتاب
محقق و مصحح كتاب دكتر محمد زينهم در مقدمه ابتداى كتاب مطالب مفيدى درباره مؤلف و كتاب آورده است. پاورقيهاى كتاب اكثراً معرفى اعلام و در برخى موارد ذكر آدرس مطالب است. در انتهاى اثر نيز موارد ذيل آمده است:
- كشاف عام: مشتمل بر اعلام، اماكن، بطون و قبائل، آيات، احاديث، كتب وارده در متن، اشعار
- كشاف تاريخى اسلامى
- مصادر و مراجع تحقيق: به تفكيك خطى و چاپى
- فهرست مطالب
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب