تقوی، نصرالله
سید نصرالله تقوی (1242-1326ش)، یا سید نصرالله اخوی تهرانی، ملقب به سادات اخوی، سیاست‌مدار، ادیب و شاعر معاصر که در دوران مشروطه تأثیرگذار بود. او برخی از آثار گذشتگان را ترجمه و تصحیح کرده که ترجمه الإشارات و التنبيهات ابوعلی سینا از آن جمله است.
| تقوی، نصرالله | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | سیدرضا |
| ولادت | 1242ش |
| محل تولد | تهران |
| رحلت | 13 آذر 1326ش |
| مدفن | قبرستان نو(قم) |
| طول عمر | 84 سال |
| فرزندان | سید جمال‌الدین اخوی |
| منصب | حقوق‌دان، نماینده مجلس، دادستان کل کشور |
| اطلاعات علمی | |
| اجازه اجتهاد از | میرزا حسین نوری |
| اساتید | |
| برخی آثار | لب لباب مثنوی |
ولادت
وی در 1288ق/1242ش، در تهران متولد شد. پدرش، سیدرضا، از خاندان سادات اخوی بود.
تحصیلات
تقوی علوم معقول و منقول را نزد میرزا ابوالحسن جلوه و میرزا حسن آشتیانی فراگرفت. سپس برای تکمیل تحصیلات به عتبات رفت و از علمای نجف کسب فیض کرد و در همان جا از میرزا حسین نوری اجازه روایت و اجتهاد گرفت. پس از اتمام تحصیلات به حج رفت و سپس به اروپا سفر کرد و در آنجا درباره قوانین موضوعه اروپا تحقیق کرد.
فعالیت‌ها
تقوی در سال‌های نخستین انقلاب مشروطه به آزادی‌خواهان پیوست و از سران مشروطه‌خواهان شد. وی هم‌زمان با تشکیل اولین دوره مجلس شورای ملی از طرف طلاب تهران به نمایندگی برگزیده شد. تقوی در مجلس بسیار فعال و مخالف اعمال ستمگرانه حکومت بود.
در 22 شعبان 1340/ 30 فروردین 1301، تقوی که طرف‌دار رضاخان و به تحریک وی، خواهان سقوط کابینه حسن پیرنیا ملقب به مشیرالدوله بود، در صحن وزارت دادگستری با حرکتی نمایشی از رئیس‌الوزرا، مشیرالدوله، بدگویی و در آنجا تحصن کرد. سپس در 26 شعبان، در کشمکش بین کودتاچیان و مشیرالدوله، در تظاهرات علیه مشیرالدوله با تهدیدی خواستار باز شدن در مجلس برای تظاهرکنندگان شد.
تقوی سال‌ها در عدلیه تهران اشتغال داشت. مدتی نیز رئیس دیوان عالی کشور شد. تقوی در دانشکده حقوق و معقول و منقول نیز تدریس می‌کرد و چندی ریاست آنجا را برعهده داشت. وی در سرودن شعر به شیوه قدما تبحر داشت و پیرو سبک ناصرخسرو و سنایی غزنوی بود.
وفات
سید نصرالله تقوی در 1326ش، در 84 سالگی در تهران درگذشت
آثار
تقوی برخی از متون کهن را تصحیح یا ترجمه کرده است که عبارتند از:
- الإشارات و التنبيهات ابوعلی سینا؛
- أوصاف الأشراف خواجه نصیرالدین طوسی؛
- تازیانه سلوک، مکتوب احمد غزالی به عین‌القضات همدانی؛
- جاودان‌نامه افضل‌الدین مرقی کاشانی، در مبدأ و معاد و سلوک ؛
- دیوان ناصرخسرو، با مقدمه تقی‌زاده[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: رسولی، رقیه، ج7، ص806-807
منابع مقاله
رسولی، رقیه، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1382.