تفضيل الائمة عليهم‌السلام علی الأنبياء و الملائکة
تفضيل الأئمة(ع) علی الأنبياء و الملائكة، اثر عزالدین ابومحمد حسن بن سلیمان بن محمد حلى عاملى (زنده در 802ق)، از محدثان، عالمان و فقهاى شیعه امامیه، کتابی است پیرامون فضیلت و برتری ائمه دوازده‌گانه شیعه بر انبیا(ع) و فرشتگان الهی که با تحقیق مشتاق صالح مظفر، منتشر شده است.
| تفضيل الائمة عليهم السلام علی الأنبياء و الملائکة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حلی، حسن بن سلیمان (نويسنده)
مظفر، مشتاق صالح (محقق) مکتبة العلامة المجلسي ( سایر) |
| ناشر | مکتبة العلامة المجلسي |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1430ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح8ت7 36 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
چنان‌که در کتاب ریاض آمده، شیخ مفید در کتاب «أوائل المقالات»و شیخ طوسی در «المسائل الحائريات»، در مسئله تفضیل و برتری امامان دوازده‌گانه شیعه(ع) بر سایر انبیا(ع)، اعم از پیامبران اولی‌العزم و غیر اولی‌العزم و نیز بر فرشتگان و ملائک الهی، اعم از ملائک مقرب و غیر آنها، توقف نموده و به‌صورت واضح و قاطعانه، آن را تأیید یا رد، نکرده‌اند. مؤلف به‌منظور بحث و بررسی این مسئله و تبیین اطراف آن، اقدام به تألیف اثر حاضر نموده است[۱].
وی قبل از پرداختن به بحث، ابتدا به ذکر برخی از آیات و روایاتی از ائمه(ع) پرداخته است که بر رجوع به ایشان در هنگام شک و سرگردانی در مسائلی نظیر همین موضوع، اشاره دارند؛ مانند آیه شریفه 43 سوره نحل: «فاسألوا أهل الذكر إن كنتم لا تعلمون» (پس اگر نمی‌دانید از اهل ذکر سؤال کنید). سپس در ادامه، در ضمن چندین فصل، با استفاده از آیات قرآن و اخبار صحیح و همچنین مباحث عقیدتی و اعتقادی، بر افضلیت و برتری ائمه(ع) بر پیامبران(ع)، فرشتگان الهی و نیز بر سایر مردم، استدلال نموده است[۲].
یکی از اموری که نشان‌دهنده اهمیت و ارزش والای کتاب است، استفاده نویسنده از منابع و مصادر معتبری همچون «من‌لايحضره‌الفقيه»، «الخصال»، «معاني الأخبار»، «كمال الدين»، «علل الشرائع»، «عيون أخبار الرضا(ع)»، «تفسير علي بن إبراهيم القمي»، «مصباح المتهجد»، «مقتضب الأثر»، «تأويل ما نزل في أهل‌البيت(ع)» ابن ماهیار، «كتاب الواحدة» محمد بن جمهور، «كتاب الحديث» حسن بن کبش حسینی، «نهج التحقيق إلی سواء الطريق» و «كتاب القائم» و «التنبيه للحيرة» فضل بن شاذان و... است[۳].
از جمله اموری که صحت انتساب این کتاب به مؤلف را تأیید می‌کند، این است که شیخ بهاءالدین محمد بن حسین بن عبدالصمد عاملی (متوفی 1030ق)، عبدالله افندی اصفهانی (ق 12ه) و محمدباقر بن محمدتقی مجلسی (متوفی 1110ق)، آن را به وی، منتسب نموده‌اند[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.