ترجمة الإمام الحسن علیه‌السلام
ترجمة الامام الحسن علیه‌السلام تألیف ابوعبدالله محمد بن سعد بن منيع هاشمی بصری (168-230)، تحقیق و تصحیح سيد عبدالعزيز طباطبايى (1308-1374ش)،این کتاب، شرح زندگی و تبیین شخصیت امام حسن مجتبی(ع) است. کتاب بخش احیا نشده طبقات ابن سعد از مؤلفان اواخر قرن دوم و اوایل قرن سوم هجری، و از کتاب‌های پر آوازه، کهن و جامع و از جمله مصادر کتاب‌های تاریخی است. مستند بودن اخبار و روایت‌های نقل شده در آن، از امتیازات بزرگ آن و نزدیک بودنش به تحولات صدر اسلام از دیگر ویژگی‌های آن است.
| ترجمة الإمام الحسن علیه‌السلام من القسم غير المطبوع من کتاب الطبقات الکبير | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن سعد، محمد بن سعد (نویسنده) طباطبایی، سید عبدالعزیز (محقق) |
| ناشر | مؤسسة آل البيت (علیهم‌السلام) لإحياء التراث |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1417ق. = 1996م. |
| چاپ | يکم |
| موضوع | اسلام -- سرگذشت‌نامه حسن بن علي(ع)، امام دوم، 3 - 50ق. - سرگذشت‌نامه |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | /الف2 ط2016 1375 / 21 BP |
ابن سعد در این کتاب، از انبیای پیش از پیامبر اسلام، اجداد رسول خدا و تاریخ پیامبر را گزارش کرده و رجال و زنان دوران پیامبر(ص) و پس از ایشان را به صورت طبقات تبویب و زندگی‌نامه آنها را گزارش کرده است.
این کتاب، تا کنون دو بار تحقیق و چاپ شده است. در چاپ تحقیق شده، ترجمه امام حسن مجتبی(ع) نیامده و این مهم را کتاب شناس نامور معاصر، آقای سید عبد العزیز طباطبایی به انجام رسانده و آن را به چاپ سپرده است. وی، مأخذ اخبار نقل شده در کتاب را مشخص و توضیحاتی در باره مردان بنام آن نوشته و برخی از تقل‌ها را نیز، ارزیابی کرده که بسیار سودمند است.
در این اثر، ولادت، عقیقه، چگونگی اذان گفتن به گوش امام حسن(ع)، تراشیدن سر امام حسن و امام حسین(ع)، نامگذاری، شباهت امام به پیامبر(ص)، سخنان پیامبر هنگام برخورد با امام حسن، آموزش دعا برای ایشان از سوی پیامبر، سیره امام، سخنان ایشان با کوفیان، خروج امام برای دیدار با معاویه، ایراد خطبه در کوفه، مسموم شدن وی، و وفات و دفن امام گزارش شده است.
کتاب چهار فهرست فنی دارد.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: معاونت فرهنگی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، ص119-120
منابع مقاله
معاونت فرهنگی مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، کتاب‌شناسی توصیفی اهل‌بیت علیهم‌السلام، قم، مرکز چاپ و نشر مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، چاپ اول، 1383ش.