بیومی مدکور، ابراهیم

ابراهیم بیومی مدکور (1902-1996م)، زبان‌شناس، فیلسوف، استاد دانشگاه، مصلح اجتماعی و سیاسی و رئیس اکادمی زبان عربی در قاهره پس از طه حسین در سال 1974م.

نام	بیومی مدکور، ابراهیم
نام‎های دیگر
نام پدر
متولد	1902م
محل تولد	ابوالنمرس جیزه در چند کیلومتری قاهره مصر
رحلت	1996م
اساتید
برخی آثار	الشفاء المغني في أبواب التوحيد و العدل الشفاء (الطبيعيات) الشفاء (الالهيات) الشفاء (المنطق) ‏تلخيص كتاب النفس
کد مؤلف	AUTHORCODE08431AUTHORCODE

ولادت

وی در سال 1902م، در ابوالنمرس جیزه در چند کیلومتری قاهره مصر متولد شد.

تحصیلات

پس از تحصیلات مقدماتی و حفظ قرآن وارد الازهر شد و به مدرسه قضاء الشرعی پیوست و با پایان یافتن تحصیلات در آنجا به دارالعلوم رفت و در سال 1927م، با مدرک دیپلم از آنجا فارغ‌التحصیل شد.

وی در سال 1931 لیسانس ادبیات را از دانشگاه سوربن فرانسه، در سال 1933 لیسانس حقوق را از دانشگاه پاریس و در سال 1934م، دکترای فلسفه را اخذ کرد.

مشاغل و مناصب

وی به مدت یک سال در یکی از مدارس ابتدایی قاهره تدریس کرد و پس ‌از آن برای مأموریت دولتی در انگلیس انتخاب شد، اما اختلافات سیاسی و آزار و اذیت‌های حزبی مانع او شد و حق او را سلب کرد و به‌جای رفتن به لندن به ادفو منتقل شد.

در مارس 1935، وی به مصر بازگشت و به عضویت هیئت‌ علمی دانشکده ادبیات دانشگاه قاهره پیوست و برای تدریس در برخی از دانشکده‌های الازهر منصوب شد و تعداد زیادی از کسانی که در رشته‌های فلسفه و علوم اجتماعی در دانشکده‌های دانشگاه‌های مختلف عرب، استاد و رئیس گروه شدند، از شاگردان او بشمار می‌آیند.

وی در سی‌وپنج‌سالگی به سیاست بازگشت و به‌عنوان عضوی از مجلس سنای مصر انتخاب شد؛ جایی که او پانزده سال را صرف انتقاد از سیستم‌های دولتی کرد، خواستار اصلاح نظام سیاسی شد و خواستار تعریف مالکیت کشاورزی شد. عضویت در سنا او را از تحقیق و مطالعه بازنداشت. وی حتی پس ‌از آنکه به دلیل اصل عدم جمع بین وظیفه (شغل دانشگاهی) با عضویت در پارلمان، مجبور به استعفا از دانشگاه شد، باز از تحقیق دست برنداشت و به مطالعه، سخنرانی و نوشتن ادامه داد.

وی در چندین کنفرانس علمی و فلسفی در اروپا و آسیا شرکت کرد و سهم بزرگی در احیای سالگرد هزاره ابن ‌سینا در بغداد در سال 1951م، تهران و پاریس در سال 1954م، داشت و در همکاری در جشنواره غزالی در دمشق در سال 1962م و ابن خلدون در قاهره در سال 1962م، کوتاهی نکرد. وی همچنین در بزرگداشت طه حسین در قاهره در سال 1979م، حافظ و شوقی در قاهره در سال 1982م، طه حسین در مادرید در سال 1983م و لویی ماسینیون در قاهره در سال 1983م شرکت کرد. او برای سخنرانی در مؤسسات مختلف در شرق و غرب، از جمله سوربن دعوت شد. او در تحقیق و انتشار بسیاری از کتب فلسفی نقش داشت.

دانشگاه پرینستون در سال 1964، به‌پاس قدردانی از خدمات علمی وی و فعالیت وی در مبادلات فرهنگی بین عرب‌ها و غربی‌ها، دکترای افتخاری به وی اعطا کرد.