الأربعون عن الأربعين في فضائل علي أميرالمؤمنين(ع)
الأربعون عن الأربعين في فضائل علي أميرالمؤمنين(ع)، اثر ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی، کتابی است شامل چهل حدیث از شیوخ مؤلف، در بیان فضایل حضرت علی(ع) که با تحقیق محمدکاظم محمودی، منتشر شده است.
| الأربعون عن الأربعین في فضائل علی أمیر المومنین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خزاعي نیسابوري، محمد بن احمد (نويسنده) محمودی، محمدکاظم (محقق) |
| ناشر | مجمع إحیای فرهنگ اسلامی |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| موضوع | علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - فضایل - احادیث |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م7 الف4025 143 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مؤلف کتاب را به درخواست سید ابوالفضل هادی بن حسین بن مهدی علوی حسینی، مبنی بر تدوین کتابی در فضایل امیرالمؤمنین(ع) به نگارش درآورده و در آن، چهل حدیث از فضایل آن حضرت را از چهل تن از شیوخ خویش گرد آورده است[۱].
مؤلف یک‌چهارم ابتدایی احادیث کتاب را به مشایخ علوی خویش اختصاص داده که این امر، نشان‌دهنده میزان علاقه او به ذریه و اولاد پیامبر(ص) است[۲].
در تأیید صحت انتساب کتاب به مؤلف، باید به این نکته اشاره نمود که این اثر، در اکثر منابع، مانند «بشارة المصطفی لشيعة المرتضی» اثر ابوجعفر محمد بن علی بن رستم طبری (متوفی 553ق)، «الفهرست» و «الأربعين» منتجب‌الدین رازی، علی بن عبیدالله بن حسن بن بابویه قمی (504- بعد از 600ق)، «المناقب» ابن شهرآشوب (متوفای 588ق)، «ذيل اللآلي» سیوطی (849-911ق) و «الطرائف» و «اليقين» ابن طاووس (589-664ق)، به ابوسعید محمد بن احمد بن حسین خزاعی نیشابوری رازی نسبت داده شده است[۳].
در این مجموعه مختصر، فواید رجالی بسیاری وجود دارد، از جمله شناخت بسیاری از رجال حدیث، طبقات و خصوصیات آنها که از جمله آنها، خود مصنف می‌باشد که خواننده با چهل تن از شیوخ وی و خصوصیات و ویژگی‌های آنان آشنا می‌شود. مؤلف برخی از مشایخ و مشایخ مشایخ خویش را یاد کرده و به وثاقت و عدالت آنان، تصریح نموده و به نظر می‌رسد که وی از روش شیخ صدوق در اثبات تشیع آنان، پیروی کرده است[۴].
مؤلف در نقل حدیث، خواه به کتابی ختم شده باشد یا نه، به روش اسناد اعتماد کرده و در این اربعین، به هیچ کتابی اشاره نکرده است، اما می‌توان از خلال اسانید وی به برخی از مؤلفین، استفاده کرد که او اسانید خویش را از مسند حسن بن سفیان، کتب حاکم نیشابوری، مسند بهز بن حکیم (از ابن حمدان)، صحيفة الرضا(ع)، مائة منقبة (از ابن شاذان)، الخصال، کتاب حسن بن رشیق و امالی مفید استفاده کرده است[۵].
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز گردیده که در آن، ضمن اشاره به ویژگی‌ها و خصوصیات آن، به شرح حال مؤلف پرداخته شده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.