إشراق اللاهوت في نقد شرح الياقوت
إشراق اللاهوت في نقد شرح الياقوت، نوشتۀ سيد عمیدالدين ابوعبداللّه عبدالمطلب بن مجدالدين الحسينى العبيدلي (681-754ق) کتابى است كلامى كه به بيان عقايد شيعۀ امامیه مىپردازد. اين اثر نقدى است بر شرح علامه حلّى با عنوان «أنوار الملكوت» كه بر کتاب «الياقوت» ابواسحاق ابراهیم بن نوبخت نگاشته شده است.
إشراق اللاهوت في نقد شرح الیاقوت | |
---|---|
پدیدآوران | ابراهیم بن نوبخت (نویسنده)
علامه حلی، حسن بن یوسف (نویسنده) اعرجی، عبدالمطلب بن محمد (شارح) ضیایی، علیاکبر (مصحح) |
عنوانهای دیگر | الیاقوت. شرح انوار الملکوت فی شرح الیاقوت. شرح |
ناشر | مرکز پژوهشی میراث مکتوب |
مکان نشر | تهران - ایران |
سال نشر | 1381 ش |
چاپ | 1 |
شابک | 964-6781-68-3 |
موضوع | ابراهیم بن نوبخت، قرن 4ق. الیاقوت - نقد و تفسیر
علامه حلی، حسن بن یوسف، 648 - 726ق. انوار الملکوت فی شرح الیاقوت - نقد و تفسیر کلام شیعه امامیه - متون قدیمی تا قرن 14 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار
«إشراق اللاهوت»؛ مشتمل بر پانزده مقصد است. در مقصد اول به موضوع نظر و تفكر پرداخته شده[۱] و در سه فصل بعدى مباحث الهيات بالمعنى الاعم مطرح گرديده و در فصول بعدى به مباحث الهيات بالمعنى الاخص(كلام) پرداخته شده است.
گزارش محتوا
المقصد الاول: «في النظر و ما يتّصل به» در این مقصد به بررسى ديدگاههاى مختلف درباره حقيقت و ماهيت «نظر» يا همان تفكّر پرداخته شده و وجوب آن گوشزد شده است[۲].
المقصد الثاني: «في الجواهر و الأعراض و الأجسام»[۳] در این مقصد به تعريف هر یک از جوهر و عرض و جسم و نيز حركت و سكون پرداخته شده و از جزء لا يتجزّا، همانندى اجسام و... سخن به میان آمده است.
المقصد الثالث: «في احكام الجواهر و الأعراض»[۴]، المقصد الرابع: «في الموجودات»[۵] در این مقصد دربارۀ وجود و عدم، تقسيم وجود به قديم و حادث و نيز به واجب و ممكن، خواص واجب و ممكن و...سخن گفته شده است.
المقصد الخامس: «في إثبات الصانع و توحيده و أحكام صفاته»[۶].
المقصد السادس: «في استناد صفاته الى وجوبه»[۷].
المقصد السابع: «في العدل» در این مقصد به شبهات جبريّه پاسخ داده شده است[۸].
المقصد الثامن: «فى الآلام و الأعراض»[۹].
المقصد التاسع: «في أفعال القلوب و نظرائها» در این مقصد به بررسى افعال صادره از قلب انسانى نظير علم، اراده، شهوت، نفرت و غيره پرداخته شده و از نظاير این افعال كه با واسطه به انسان تعلّق مىيابد نيز سخن گفته شده است[۱۰].
المقصد العاشر: «في التكليف» در این مقصد به بيان شرائط تكليف و حسن تكليف و استحاله تكليف بما لا يطاق پرداخته شده است[۱۱].
المقصد الحادى عشر: «في الألطاف» به تعريف لطف و وجوب آن و نيز برخى نكات توحيدى اختصاص يافته است[۱۲].
در المقصد الثاني عشر: «في اعتراضات الحضوم في التوحيد و العدل و الجواب عنها» به ردّ و ابطال ديدگاههاى مخالف ديدگاه شيعه در مسائل كلامى نظير اراده، رؤيت و غيره پرداخته شده است[۱۳].
المقصد الثالث عشر: «في الوعد و الوعيد»[۱۴].
المقصد الرابع عشر: «في النّبوات»[۱۵] به موضوع جواز بعثت انبياء، شرائط معجزه[۱۶]، اثبات نبوت خاصّه[۱۷]، جواز صدور كرامات[۱۸]، عصمت انبياء پرداخته شده و ديدگاه يهوديان دربارۀ استحالۀ نسخ، ديدگاه مسيحيان دربارۀ اقانيم ثلاثه، ديدگاه مجوس دربارۀ يزدان و اهريمن، ديدگاه غلات دربارۀ امیرالمؤمنين(ع) ردّ و ابطال شده است.
المقصد الخامس عشر: «في الإمامة»[۱۹] به وجوب امامت، لزوم عصمت امام[۲۰]، وجوب نص بر امام[۲۱] و ساير مباحث مربوط به موضوع امامت از ديدگاه شيعه اثناعشريه اختصاص يافته است.
مؤلف در این اثر ابتدا ديدگاه مؤلف ياقوت را ذكر مىكند، سپس قول شارح ياقوت؛يعنى علامه حلّى را يادآور مىشود و سرانجام ديدگاه خود را مطرح مىسازد. نكتۀ قابل توجه در این اثر آنست كه نویسنده تحت تأثير شهرت علامه حلّى كه از قضا دايى وى نيز بوده، قرار نگرفته و به نقد ديدگاه وى پرداخته است.
نسخه شناسى
در تحقيق نسخه حاضر در برنامه از سه نسخۀ خطى ذيل استفاده گرديده است.
- نسخۀ کتابخانۀ امام رضا(ع) به شماره 7717 كه در قرن نهم هجرى کتابت شده است.
- نسخۀ كه در کتابخانه مركزى دانشگاه تهران نگهدارى مىشود و در 912ق در حلّه کتابت شده است.
- نسخۀ کتابخانۀ عمومى ملك در تهران به شمارۀ 788.
نسخه حاضر در برنامه با استفاده از نسخ خطى فوق توسط آقاى علىاكبر ضيائى مورد تحقيق و پژوهش واقع شده و در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 545 صفحه توسط انتشارات «میراث مكتوب» تهران، در سال 1381ش منتشر شده است. نوبت چاپ کتاب نامعلوم است.
پانويس
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص3
- ↑ ر.ک: همان، ص3
- ↑ ر.ک: همان، ص49
- ↑ ر.ک: همان، ص91
- ↑ ر.ک: همان، ص149
- ↑ ر.ک: همان، ص193
- ↑ ر.ک: همان، ص291
- ↑ ر.ک: همان، ص305
- ↑ ر.ک: همان، ص331
- ↑ ر.ک: همان، ص 353
- ↑ ر.ک: همان، ص379
- ↑ ر.ک: همان، ص 391
- ↑ ر.ک: همان، ص403
- ↑ ر.ک: همان، ص415
- ↑ ر.ک: همان، ص435
- ↑ ر.ک: همان، ص 436
- ↑ ر.ک: همان، ص437
- ↑ ر.ک: همان، ص440
- ↑ ر.ک: همان، ص467
- ↑ ر.ک: همان، ص477
- ↑ ر.ک: همان، ص482
منابع مقاله
حسینی عبیدلی، عبدالمطلب بن مجدالدین، اشراق اللاهوت فی نقد شرح الیاقوت، تهران، مرکز پژوهشی میراث مکتوب، 1381ش.