لهوف (ترجمه کرمی فریدنی)
در رواق چشمهای اشکبار؛ لهوف، ترجمه‌ای به زبان فارسی به قلم مترجم معاصر، على کرمى فریدنى، (متولد اصفهان 1334ش)، از کتاب الملهوف علی قتلی الطفوف، تألیف مقتل‌نگار و اخلاقی‌نویس قرن هفتم هجری قمری، سید بن طاووس (589-664ق)، است که به بیان چگونگی قیام و شهادت امام حسین(ع) و بررسی آن می‌پردازد.
| لهوف | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن طاووس، علی بن موسی (نويسنده) کرمی، علی (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | الـلهوف علی قتلی الطفوف. فارسی ** در رواق چشمهای اشکبار |
| ناشر | نشر حاذق |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1380ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-5970-12-1 |
| موضوع | حسین بن علی (ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - واقعه کربلا، 61ق. |
| زبان | عربی - فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2 ل9041 1380 41/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
درباره ترجمه
- ازآنجاکه متن اصلی کتاب حاضر قبلاً به نام الملهوف علی قتلی الطفوف معرفی شده است، در اینجا توضیحاتی درباره ترجمه و برخی از مطالب ناگفته بیان می‌شود.
- على کرمى فریدنى بعد از بیان سخنانی طولانی، عاشقانه و ادبی درباره امام حسین(ع)[۱] و معرفی کتاب حاضر و ذکر 5 امتیاز برای آن و همچنین توضیحی درباره زندگی و شخصیت سید بن طاووس[۲]، مطالبی را افزوده است؛ از جمله:
- هدفم از فراهم‌سازی کتاب حاضر، ارائه ترجمه و نگارشی رسا و گویا و سنجیده و زیبا از این مقتل بسیار معتبر و مورد اعتماد است.
- در برگردان و نگارش این اثر، از میان 3 روش ترجمه آزاد، واژه به واژه و محتوا به محتوا، راه سوم را برگزیدم.
- با الهام از متن کتاب، مطالب آن را با عنوان‌هایی جدید و روشنگر آراستم.
- همه خطبه‌ها و سخنان را از اول تا آخر اعراب‌گذاری کردم تا به‌آسانی فهمیده شود.
- در موارد لازم، توضیحاتی افزودم و در پاورقی‌ها در مورد شخصیت‌ها یا شهرها و مناطق جغرافیایی اطلاعاتی ارائه کردم.
- محور ترجمه، نسخه تصحیح‌شده استاد فارس تبریزیان (انتشارات اسوه) است[۳].
نمونه ترجمه
- از ششمین امام نور آورده‌اند که فرمود: «إن زين‌العابدين(ع) بكى على أبيه أربعين سنة، صائماً نهاره قائماً ليله فإذا حضره الإفطار جاء غلامه بطعامه و شرابه فيضعه بين يديه، فيقول: كل يا مولاي، فيقول: قتل ابن رسول‌الله جائعاً، قتل ابن رسول‌الله عطشاناً....؛ امام سجاد(ع) چهل سال در سوگ پدر و بیدادی که در حقّ او و یاران اصلاح‌طلب و فداکارش رفت، گریست. در همه این دوران طولانی روزها را روزه می‌گرفت و شب‌ها را در پرستش و نیایش به بامداد می‌رساند. با فرارسیدن افطار یکی از کارگزاران خانه‌اش برای آن حضرت اندکی غذا و آب برای افطار می‌آورد و از او تقاضا می‌کرد تا افطار نماید، اما آن بزرگوار می‌فرمود: هان! ای مرد! فرزند گران‌مایه پیامبر(ص) گرسنه به شهادت رسید! فرزند ارجمند پیامبر(ص) با لب تشنه کشته شد![۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.